بعد از سقوط نظام گذشته در افغانستان٬ بریتانیا روی هر مقصد و هدف که داشت برنامه بلند پروازنه انتقال هزاران افغان که جا میزد همکاران سابق شان در افغانستان اند، روی دست گرفت مگر در نهایت از آٖن کوتاه آمد.
برنامه انتقال افغانان به بریتانیا که انجام آن شکست و سکوت حکومت بریتانیا است نشان می دهد که بریتانیا با افغانان برخورد سلیقه یی دارد و وعده های که داده است عملی نکرده است.
بریتانیا در حقیقت با روی دست گرفتن برنامه انتقال و یا تخلیه همکاران خود افغان خود خواسته است که در برنامه فرار کادر ها و نخبه ها از افغانستان دخیل شود و تا اندازه در این کار پیش رفت و حالا ایتلافی از سازمان‌های حقوق بشری در بریتانیا می‌گویند؛ دولت این کشور به صورت شرم‌آوری هزاران شهروند افغان را به حال خود رها کرده است.
روزنامه گاردین در گزارشی که دیروز منتشر کرده است می‌نویسد؛ ۹ گروه متخصص در امور افغانستان در یک نشست پارلمانی، طرح‌های اسکان مجدد دولت بریتانیا برای افغانان را برنامه‌های محدود کننده توجیه نشدنی خواندند و از آن‌ها انتقاد کردند.
به گفته گاردین، دولت بریتانیا پس از سقوط جمهوری در افغانستان دو طرح داشت؛ یکی طرح کمک و جابه‌جایی در افغانستان (ARAP) که حدود ۱۰ هزار و ۱۰۰ نفر از افغانان واجد شرایط را به بریتانیا آورد، طرح دیگر به نام اسکان مجدد شهروندان افغان (ACRS) است که بریتانیا اعلام کرد ۲۰ هزار افغان دیگر را در این کشور مستقر خواهد کرد.
اما اکنون سازمان‌های حقوق بشری از شکست این طرح و ناگزیری افغانان برای انتخاب راه‌های خطرناک دیگر برای فرار از افغانستان ابراز نگرانی میکنند.
به گفته این نهادها، در سه ماه اول سال ۲۰۲۲ بزرگترین گروهی که جان خود را برای گذر از کانال ‹مانش › به خطر انداخته‌اند، افغانان بوده‌اند.
سازمان دیده‌بان حقوق بشر در بریتانیا می‌گوید در حال حاضر حتی برنامه (ARAP) به درستی کار نمی‌کند و چالش‌های زیادی دارد. یکی از سازمان‌های که برای انتقال افغان‌ها فعالیت میکند می‌گوید از مجموع ۲۵۰ کارمند نهاد ‹ آدام اسمیت اینترنشنال› که روی پروژه‌های بریتانیا در افغانستان کار می‌کرد، تنها ۲۴ نفر مجوز انتقال به این کشور را به‌دست آورده‌اند و پس از ۲۰۲۱ دیگر هیچ درخواستی از این کارمندان پذیرفته نشده است.
تنها دغدغه و نگرانی سازمان‌های حقوق بشری در بریتانیا، مسئله انتقال افغانان همکار نیست، زیرا حدود ۱۰ هزار و ۵۰۰ نفری که به بریتانیا منتقل شدند هنوز هم در هوتل‌ها زندگی میکنند و دورنمای زندگی‌شان روشن نیست. بسیاری از این افراد در خانه‌های موقت زندگی میکنند و تاکنون نتوانسته‌اند برای آینده خود و خانواده‌شان تصمیمی بگیرند و حتی دچار مشکلات روانی شده‌اند.
یکی از کسانی که یک سال قبل به بریتانیا منتقل شده است می‌گوید یک سال در هوتلی در شمال غرب انگلیس گذرانده است و هیچ کاری دیگری برای او نشده است در حالی که در افغانستان مصروفیت و کاری خوب داشت و به بریتانیا به این وعده انتقال یافت که زندگی بهتری خواهد داشت مگر چنین نیست او چیز های زیادی در افغانستان داشت که رسیدن به آن در بریتانیا برایش یک رویا است٬ راه برگشت دو باره او به افغانستان بند شده است زیرا او دیگری در کشور خود چیزی برای ادامه حیات ندارد و در بریتانیا هم چیزی برای زندگی کردن ندارد٬ حتا یک اپارتمان دو اتاقی اجاره یی که بتواند با خانواده کوچکش شب و روز خود را سپری کند در اختیارش نیست
او به ادامه گفته است که در هوتل زندگی میکند٬ فرزندانش از رفتن به مکتب باز مانده اند٬ رسیدن سه وقت نان گرم که زندگی نیست.
مانند این شهروند افغان٬ افغانانی زیادی اند که زندگی پر دردی در بریتانیا دارند٬ در حالی که مشکلات آنان مشهود است٬ افغانان دیگری در پی رفتن به بریتانیا اند که آمدن آنان به بریتانیا دنباله آن سریال خواهد٬ افغانان که امروز در بریتانیا زندگی میکنند شاهد نظاره آن اند.
منبع: خبرگزاری کوکچه
