امروز، غرب کابل!
دهشت افگنان، فقیر ترین و مظلوم ترین آدم ها را در موتر های مسافر بری شهر کابل اینگونه در آتش زنده زنده می سوزانند، تا شاید خلافت اسلامی، امارت اسلامی و یا نظام اسلامی بسازند!
“کمی آب بیار که سوختم!”
یاد تان است در جوزای پارسال وقتی موتری را پولیس راه ایران در یزد که راننده اش قاچاقچی انسان بود گلوله باران کرد و در داخل آن شماری از هموطنان مجروح مان آب می خواستند، همه در داخل و خارج افغانستان هشتگ “کمی بیار که سوختم” را براه انداخته شد و صدای اعتراض علیه جنایت جمهوری اسلامی ایران در داخل و خارج افغانستان بلند. از جاده های کابل تا جاده های فرانکفورت و لندن افغان ها دست به اعتراض و مظاهره زدند و فریاد می کردند:
کمی آب بیار که سوختم!
حالا که در جاده های کابل انسان سوزی اینگونه شدت گرفته، کجا هستند آن معترضین که صدای اعتراض خود را بلند کنند و بگویند:
بس است لعنتی ها؛ کشتار و سوزاندن را متوقف بسازید!
آن اعتراض، آن احساس و آن وجدان کجاست؟
