می گویند که شورای عالی صلح آهسته آهسته به زیر مجموعه های ارگان های محل تبدیل می شود. می گویند که جای شورای عالی صلح را شورای عالی دیگری، پر می کند. می گویند که روند گفت گوهای صلح اگر احیا شود دیگر نقش برای شما باقی نخواهند ماند. می گویند که رئیس جمهور در غیاب شما و در عقب درهای بسته با پاکستانی ها، معامله کرده است. می گویند و می گویند و می گویند..
جناب داکتر صاحب بزرگوار اگر این داستان ها درست اند آیا فرصت آن فرا نرسیده است که از کار سیاسی توبه ی سیاسی کنید و برای آقای صلاح الدین ربانی رئیس جمعیت اسلامی افغانستان آفرین از جان بگویید که به رغم جوانی در تعامل با آقای غنی کیاست و شجاعت و پختگی بیش تر از شما نشان داده و برای خود در میان اهل انصاف نه فقط شرمندگی بلکه اعتبار آفریده است.
داکتر صاحب داشتن خط روشن، هدف روشن، موضع روشن و برخورد روشن با قضایا و چالش های سیاسی برای آن هایی که داعیه ای دارند مسلماً اعتبار و احترام می آفرینند. آنانی که ثبات دارند و در برابر تطمیع و رشوت سر فرود نمی آورند و در مقابل دسیسه ها نمی لرزند، بالآخره به آدرس های قابل اعتماد مبدل می شوند.
جناب داکتر صاحب شما متاسفانه به تکرار اشتباه کرده و به جایگاه بلند خود ضربه ای محکم وارد نموده اید. حالا گزینه ی که برای تان باقی مانده است به نظر من این است که بروید و در کنار برادران جوان تان آقایان صلاح الدین ربانی و احمد مسعود صادقانه بنشینید و تجربه های سیاسی تلخ و شیرین خود را با آن ها در میان بگذارید و از آنان حمایت کنید. با این کار، شما می توانید که خیلی از اشتباهات خود را در باور جمعی مردم و به خصوص نسل های جوان و با انگیزه، جبران کنید و احترام و جایگاه از دست رفته ی تان را تا حدودی اعاده نمایید.
