گزارش: محمد حادث پردیس
حمیرا وجوهت امین نوابی، معلم افغان که در حال حاضر در تبعید در پاکستان زندگی می کند، یک خودکار نمادین 1.20 متری را از کاغذ و مواد غیرقابل استفاده ساخته است.
این تلاش خلاقانه بیانگر تعهد او برای بالا بردن صدای زنان بی صدای افغان، به ویژه در مواجهه با چالش هایی مانند ممنوعیت مدارس دخترانه در افغانستان است.
نوابی، یک معلم برجسته افغان با بیش از سه دهه خدمت در افغانستان، سه بار با آوارگی مواجه شده است و زمانی که طالبان کنترل کامل را در اوت 2021 به دست گرفتند، همه چیز را پشت سر گذاشت.
نوابی به همراه خانواده اش به پاکستان پناهنده شد و نزدیک به دو سال است که در انتظار حل و فصل پرونده شوهرش هستند.
حمیرا وجوهت امین نوابی در این باره میگوید: «تغییرات بی سابقه در افغانستان به طور قابل توجهی بر زندگی ساکنان آن تأثیر گذاشته است. برای بیش از سه دهه، خود را به عنوان معلم و خدمتگزار در داخل کشور وقف کردم. همزمان، من به کار اجتماعی، به ویژه دفاع از حقوق زنان افغان که مدت ها از حقوق اولیه خود محروم بوده اند، مشغول شدم.
با وجود غیبت فیزیکی از کشور، من همچنان به نمایندگی از زنان افغان صدای خود را بلند می کنم. جلوه ملموس این تعهد، خلق قلمی نمادین است.»
نوابی نزدیک به یک سال طول کشید تا ساخت قلم نمادین را تکمیل کند و بر تعهد خود به این هدف تأکید کرد. مرحله آخر، رنگ آمیزی قلم با رنگ های خاص برای انتقال پیام های خاص، به دلیل شرایط اقتصادی و چالش های تبعید همچنان معطل مانده است.
نوابی در سال 2016 یک خودکار نمادین به وزن 10.5 کیلوگرم ساخت و پس از آن عنوان “مادر قلم” را به خود اختصاص داد. این قلم توجه افراد زیادی را به خود جلب کرد.
هر مقاله ای که در ساخت قلم نمادین استفاده می شود حاوی پیام های خاصی از هماهنگی، عشق و پذیرش است که بر اهمیت حفظ حقوق بشر تأکید می کند. نوابی قصد دارد رویدادهای نمایشگاهی اجتماعی را در کشورهای دیگر برگزار کند تا توجه جهانی را به مبارزات زنان افغان جلب کند.
او در دو جا تدریس می کرد. اولی مرکزی بود که او با هزینه شخصی خود برای کودکان تأسیس کرد. امین در این مرکز به همراه دوستانش به تدریس هنر، نقاشی، مبانی اسلامی و نویسندگی می پرداخت. این ابتکار از سال 217 ادامه دارد.
دومین جایی که ایشان تدریس کردند، وزارت زیارت بود. او در اینجا به آموزش مسائل مربوط به زنان پرداخت. علیرغم اینکه سه بار در زندگی خود با آوارگی روبرو شد، او همچنان به ماموریت خود متعهد بود. اولین جابجایی در سال 1980 در جریان جنگ داخلی در افغانستان، دومین جابجایی در سال 1996 در دوره اول طالبان و سومین جابجایی در سال 2021 زمانی که طالبان کنترل را دوباره به دست گرفتند، رخ داد.
نوابی مدافع آگاهانه حقوق زنان در پاکستان بوده است. او ابتدا با بالا بردن نمادین خودکار آگاهی را افزایش داد و بر اهمیت آموزش به ویژه برای زنان تاکید کرد. هدف او از طریق این اقدام رساندن پیام پایداری به زنان افغان بود و از آنها می‌خواست که هرگز تسلیم نشوند و به مبارزه خود برای حفظ حقوق خود ادامه دهند و در عین حال به صداهایی پر جنب و جوش در جامعه تبدیل شوند.
این فعال حقوق زنان و معلم آواره میگوید: “اجازه دهید یکی از تاثیرگذارترین تجربیات خود را با شما به اشتراک بگذارم، من به یک رویداد بزرگ در مورد حقوق زنان در چادر ملی دعوت شدم که حدود 3000 نفر شرکت کردند. علیرغم شرکت‌کنندگان عمدتاً مرد، من از فرصت استفاده کردم و افکارم را بیان کردم و شعری را که در مورد این موضوع سروده بودم به اشتراک گذاشتم. حضار به گرمی از مشارکت من استقبال کردند و آن را تحسین کردند.»
علیرغم سختی ها، نوابی همچنان مصمم است که به کار وکالت خود ادامه دهد. اگر پرونده پناهندگی خانواده اش به نتیجه برسد، او قصد دارد این خودکار نمادین را رسما به دفتر کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل در اسلام آباد تحویل دهد. این ژست با پیامی ویژه در تشریح سختی های متحمل شده توسط افغان ها در پاکستان همراه خواهد بود.
تلاش های هنری و حمایتی حمیرا وجوهت امین نوابی به عنوان شاهدی بر پایداری و عزم زنان افغان است.
شما باید داخل شوید برای نوشتن دیدگاه.