هنگام آن فرا رسیده است که کشور با انحصارگرایی، تمرکز قدرت، صلاحیت ها و اختیارات در یک دست، فردگرایی، سمت گرایی و تبارگرایی لگام گسیخته برای همیشه بدرود گوید و بحث ویرایش قانون اساسی و ساختار نظام جدی گرفته شود و در راس اولویت ها قرار گیرد.
ایجاد اداره موقت و در پی آن انتقالی از اولویت های تاخیر ناپذیر است.
بایسته است زمینه برای مشارکت فراگیر توده یی در تامین امنیت فراهم گردد.
گماشتن کمیسیونی برای تدوین و تسوید قانون اساسی، ایجاد شوراهای رهبری و امنیتی، ایجاد کرسی نخست وزیری، تقسیم کشور به زون ها، گماشتن رجال برجسته بومی در راس زون ها، بومی ساختن پلیس، معرفی والیان، ولسوال ها و شهرداران از سوی شوراهای محلی و تقسیم دادگرانه کمک های بین المللی میان ولایات از مسایل تاخیر ناپذیر اوضاع جدید است. ادامه حیات سیاسی کشور به شکل کنونی دیگر نه ممکن است و به صلاح کشور.
در پهلوی این ها باید بحث بیطرف ساختن کشور به گونه جدی روی دست گرفته شود.
دوره گذار باید با سرعت، با تانی، با کمترین تلفات و ضایعات ممکنه سپری شود.
اگر به مسایل کلیدی برشمرده شده در بالا توجه بایسته نشود، کشور وارد گود جنگ های بی پایان و خونبار فرسایشی خواهد گردید که برآیند آن فروپاشی، از هم گسیختگی و دریده شده شیرازه هستی آن خواهد بود.
نظر خود را ارسال کنید
