هرچند افغانستان با وجود طالبان روزهای سختی را سپری می کند و کماکان تحمل این گروه برای مردم افغانستان طاقت فرسا و غیر قابل هضم است؛ زیرا در طول مدت سه ماه حضور طالبان در رأس قدرت، تبعاتی جز فقر، نا امنی و در کل نا امیدی نسبت به آینده این سرزمین برای افغان ها در پی نداشته است. با وجودی چالش های مختلف در ابعاد زندگی افغان ها که تحت حاکمیت طالبان سپری می کنند، انتظار میرفت که اعضای ارشد آنان به فکر کاهش معضلات فقر، گرسنگی و نا امنی باشند؛ اما ظاهرا با گذشت هر روز، آنچه که مشاهده می‌شود حرص و ولع آنان در جهت کسب قدرت سیاسی است تا اینکه فکری به حال رهایی مردم از وضعیت رقت بار کنونی صورت گیرد.
خبرهایی از اختلافات در صفوف اعضای ارشد این گروه زمانی بیش از قبل برجسته شد که تنش بر سر تعیین رئیس شورای کریکت افغانستان به وقوع پیوست. افراد شبکه حقانی، عزیزالله فضلی را که با حمایت ملا برادر رئیس شورای کریکت افغانستان شده بود، هفته‌ی قبل عزل و به جای او میرویس اشرف را معرفی کردند. خبر انتصاب میرویس اشرف، به سمت رئیس جدید شورای کریکت افغانستان، در حساب‌های رسمی این نهاد در رسانه‌های اجتماعی منتشر شد، اما حدود یک ساعت بعد حذف شد. برخی رسانه‌ها گزارش دادند که خبر انتصاب میرویس اشرف به جای عزیزالله فضلی پس از هجوم افراد مسلح وابسته به ملا برادر به دفتر شورای کریکت افغانستان، حذف شده است. یک روز بعد از آن، حساب‌های رسمی شورای کریکت افغانستان با انتشار عکس‌هایی از عزیزالله فضلی، از او به‌عنوان رئیس این نهاد نام بردند و از ملاقاتش با رئیس شورای جهانی کریکت خبر دادند.
در چند روز گذشته، رسانه‌های طالبان در این مورد سکوت اختیار کرده‌اند. صبح پنجشنبه، رسانه دولتی باختر که زیر نظارت طالبان فعالیت می‌کند، خبر داد که میرویس اشرف، به فرمان ملا محمدحسن آخوند، نخست‌وزیر طالبان، به سمت رئیس شورای کریکت افغانستان منصوب شده و به این ترتیب به نظر می‌رسد اگرچه در چند روز گذشته میان شبکه حقانی و گروه ملا برادر بر سر تعیین رئیس شورای کریکت افغانستان کشمکش جریان داشته، در نهایت شبکه حقانی پیروز شده است.
از سوی دیگر انزوای سیاسی هیأت گفتگو کننده صلح طالبان در قطر نیز بیانگر تنش‌های جدی در صفوف این گروه است، عباس استانکزی و ملابرادر که از صلاحیت عمده‌ی در رأس این هیأت برخوردار بودند از زمان تشکیل دولت طالبان تا کنون کمتر در معرض دید قرار دارند، شبکه حقانی که قدرت نظامی طالبان را بیش از آنان در اختیار دارد، کنترل قابل توجهی بر نهادهای امنیتی و وزارت خانه ها دارد، استانکزی و ملا برادر که انتظار فراتر از معاونت را داشتند هر کدام در سمت معاون وزارت خارجه و معاون رئیس الوزرا گماشته شدند که بعد از این انتصاب، آنان به مدت طولانی کابل را ترک نمودند یکی رهسپار دوحه و دیگری به ولایت قندهار عزیمت نمود. استانکزی که بعد از غیبت طولانی روز دو شنبه هفته‌ی قبل وارد کابل شد به خبرنگاران گفت که اشغال نظامی پایان یافته است؛ اما اشغال سیاسی، اقتصادی و اجتماعی هنوز پا برجاست او توضیح نداد که مراد از این اشغال چیست؛ اما لحن سخن او گویای نارضایتی عمیق از تشکیل ساختار و گماشتن افراد و اشخاصی بر مبنای سلیقه‌های اعضای شبکه حقانی است.
در این اواخر ویدئویی در شبکه های اجتماعی دست به دست شد که نشان دهنده ضرب و شتم یک جوان توسط ملیشه های طالبان بود؛ اما بعدا معلوم شد که وی پسر یکی از اعضای هیأت گفتگو کننده صلح طالبان بوده است، از مدت سه ماه بدینسو که طالبان قدرت سیاسی افغانستان را تصرف کرده اند، کمتر اختلافاتی تا این پیمانه میان آنان گزارش شده بود؛ اما با گذشت زمان شکاف در صفوف رهبری این گروه بیشتر از قبل می شود. افغانستان تحت حاکمیت طالبان در وضعیت بحرانی قرار دارد، بیشترین نفوس این سرزمین در فقر مفرط به سر میبرند، بسیاری از خانواده ها توانایی تأمین یک وعده غذایی را بیشتر ندارند و با فرا رسیدن زمستان پیش رو، آمار گرسنگان به مراتب شدید تر و بیشتر از حال حاضر خواهد شد، کارمندان دولتی بدون دریافت معاش فعالیت می کنند، بسیاری از شرکت های تولیدی و تجارتی ورشکست گردیده و برخی در معرض ورشکستگی قرار دارند، چرخش پول در بازار های افغانستان در کمترین حد خود طی بیست سال اخیر رسیده است، اگر این وضعیت مهار نشود و یا همینطور ادامه یابد، نه تنها که بیشترین نفوس کشور در معرض تهدید فقر و نا بسامانی اقتصادی قرار میگیرند که تهدید جدی بر سر راه تداوم حاکمیت طالبان نیز به حساب می آید، چشمان مردم گرسنه و فقیر چیزی جز نان نمی بیند، طالبان که هرچند نوید تشکیل حکومت اسلامی بدهند و بوق و کرنای فتح بنوازند نمی تواند در برابر فشارهای سیل آسای انبوهی از گرسنگان دوام بیاورند.
نویسنده: سید لطیف سجادی
