خبرنگار آمو برای گفتگو با یکی از عروسان این خانواده به قریه‌ی کُنسار در دره‌ی عبدالله خیل پنجشیر رفته بود. همسر عبدالمجید که حدود ۲۵ ساله است، چهار کودک دارد. این گفتگو برای او بسیار دشوار بود، او نتوانست به درستی صحبت کند. فقط گریه می کرد و گفت : «یک بچه ام هشت ساله است، هر روز پدرش را صدا می کند» عبدالمجید افسر نیرو های ویژه بود.
زکریا یک پسر این خانواده که اکنون سرپرستی، دو همسر برادر و دو خواهرش را با کودکان شان بر عهده دارد می گوید که در بخشی از کابل خانه یی را کرایه کرده اند و تلاش می کند تا اوضاع را در خانواده اش بهتر بسازد. او که نگران سلامتی پدر و مادرش است می گوید که وضعیت روانی این دو تن خوب نیست.
زکریا اکنون از ۱۲ برادر زاده و ۱۵ خواهر زاده یتیم اش که بزرگترین آنان یک پسر ۱۸ ساله است سرپرستی کند.
همسر عبدالمجید عروس این خانواده که خودش نیز در وضعیت روانی بدی قرار دارد می گوید فخرالدین پدر همسرش( خسر) که ۶۵ ساله و گلچهره مادر همسرش ۵۶ ساله است. به گفته‌ی او پس از اطلاع یافتن از مرگ فرزندان و دامادانش این دو تن در یک روز تکان خورده اند و با مشکلات روانی مبتلا استند.
عروس این خانواده می گوید «همه ما شبانه روز به نوبت از فخر الدین و گل چهره مواظبت می کنیم تا به خود شان آسیب نرسانند، حتی گاهی وقت مجبور میشویم دست‌ها و پاهای شان را بسته کنیم تا به خود آسیب نرسانند.»
همسر عبدالمجید می گوید که این رویداد بر روان کودکان این خانواده نیز اثرهای ناگوار روانی بر جا مانده است.
زکریا در گفت و گو با آمو می گوید که برادرانش صدرالدین ۳۸ ساله، عبدالمجید ۲۹ ساله و هابیل ۱۸ ساله که اعضای جبهه مقاومت بودند، در ۲۲ ماه سنبله در کوه حصارک پنجشیر نخست از سوی طالبان اسیر و پس از آن به گلوله بسته شده‌اند.
به گفته‌ی زکریا، صدرالدین در حکومت پیشین کارمند ریاست امنیت و عبدالمجید از افسران نیروهای ویژه بود، اما هابیل دانش آموز صنف یازدهم بوده است.
صدرالدین ازدواج کرده بود و پنج دختر و سه پسر دارد. از برداردش دوم، عبدالمجید، چهار فرزند نیز یتیم خوردسال به جا مانده اند.
زکریا می گوید که طالبان در ماه اسد به خاطر آن که برادرانش با نیروهای جبهه مقاومت بودند، خانه آنان را گرفتند و آنان از قریه‌ی «کُنسار» دره عبدالله خیل کوچ داده اند.
زکریا می گوید که در کنار این سه پسر این خانواده، دو داماد آن‌ها نیز کشته شده اند. فرمان ۴۰ ساله، علام الدین ۲۹ ساله دامادان این خانواده که در همین روز با برادران همسران شان در کوه حصارک بودند نیز پس از اسیر شدن از سوی طالبان کشته شده‌اند. زکریا می گوید که خانواده های فرمان و اعلام الدین نیز کوچ داده شده اند. زکریا گفته است که طالبان در پنجشیر اموال شان را گرفتنه اند و خانه آنان را نیز به قرارگاه نظامی مبدل ساخته اند.
در همین حال نصرالله ملک زاده رییس اطلاعات و فرهنگ طالبان در پنجشیر در گفت و گو به آمو کوچ اجباری خانوادههای را در پنجشیر رد می کند و می گوید که خانواده هیچ کسی را به خاطر مخالفت با طالبان کوچ نداده اند، وی می گوید: « ما صله رحم داریم با زنان و کودکان کاری نداریم، برای نظامیان خود مان پاسگاه ساخته ایم، اگر یگان خانه پیش افراد ما است، به اجازه صاحب خانه به ما داده شده، برخی خانه ها هم پیش ما است ما کرایه می پردازیم براش شان.» رییس اطلاعات و فرهنگ طالبان اسیر شدن و کشته شدن مخالفان شان را تایید نمی کند و می گوید که احتمال دارد در جنگ کسی کشته شده باشد.
به گفته زکریا، خلیل ۲۸ ساله سومین داماد این خانواده که یک غیرنظامی بود به روز ۲ ماه سنبله در زندان دشتک در پنجشیر «زیر شکنجه طالبان» جان باخت.
در ماه سنبله ۱۴۰۱ هجری خورشیدی نوارهای تصویری در شبکه‌های اجتماعی پخش شد که نشان می داد طالبان افراد اسیر شده در پنجشیر را تیرباران می کنند. این ویدیوها ظاهراً از سوی خود افراد طالبان ضبط شده بود. افرادی که این ویدیو را ضبط کرده بودند می گفتند که افراد اسیر شده مربوط جبهه‌ی مقاومت اند. صحنه‌ی تیرباران اسیرها نیز ضبط و نشر شده بود.
در حالی‌که منازعه میان طالبان و افراد جبهه‌ی مقاومت در پنجشیر و بخش‌های دیگری از شمال شرق افغانستان در یک سال گذشته ادامه داشته است، قربانیان اصلی این جنگ زنان و کودکانی اند که نان‌آوران و سرپرستان خانوادههای خود را از دست می دهند. بر بنیاد گزارش‌های نهادهای حامی کودکان، افغانستان بیش از دو میلیون کودک یتیم دارد. این رقم که یکی از بزرگترین ارقام در سطح جهان در تناسب به نفوس کشور است، که با ادامه‌ی منازعه در حال افزایش است.
شما باید داخل شوید برای نوشتن دیدگاه.