چشم ها همه به استانبول دوخته شده و قلب ها در تپش اند در آرزوی صلح و امنیتی که از استانبول خواهد آمد.
من میدانم که پشت درهای بسته امریکایی ها و کشورهای ذینفع و تاثیر گذار قبلآ تصمیم گرفته اند ولی در ظاهر به افغان ها میگویند که طرح و نظر بدهید، مقابله و معامله کنید.
آنچه که من باور دارم در جلسه استانبول روی حکومت موقت یا عبوری توافق صورت میگیرد که این حکومت نه حکومت وحدت ملی است، نه جمهوریت است و نه هم امارت بلکه یک حکومت مشارکتی است از اقوام و گروه های مختلف.
البته طوری مشارکتی است که مورد قبول همه اقوام افغانستان شده نمی تواند. مقامات امریکایی و کشورهای دیگر این حکومت را تا یکسال و چند ماه ی حمایت می کنند بعدآ آهسته آهسته به تصور من ریشه داعش برچیده نمی شود، دست های پشت پرده داعش را در منطقه تقویه میکند و مشکلاتی دیگری دامنگیر ما خواهد شد.
ای کاش ما به جلسه استانبول آگاهانه برویم و سنگی را که در جلسه استانبول گذاشته می شود آن سنگ سنگین، استوار و پایدار باشد.
من دلالان سیاسی افغانستان را خوب میشناسم و این را هم میدانم که اکثر سیاسیون افغانستان بشمول ریاست جمهوری خط سرخ ندارند.
