ده‌ها کودک کارگر در کوره‌های خشت‌پزی ده‌سبز کابل کار می‌کنند

ولسوالی ده‌سبز ولایت کابل، یکی از نزدیک‌ترین ولسوالی‌ها به‌ پایتخت است که در آن، شمار زیادی از کوره‌های خشت‌پزی موقعیت دارد.

در ساحات ولسوالی ده‌سبز، تقریبن ۷۵ کوره‌ی خشت‌پزی فعالیت دارد. تغییرات سیاسی سال گذشته، کار کوره‌داران را با رکود روبه‌رو کرده‌است و آنان از وضعیت پیش آمده گلایه‌مند استند.

آنان می‌گویند که مشکلات اقتصادی سبب افزایش بهای خشت پخته شده‌است؛ درحالی‌که در سال‌های گذشته، یک خشت پخته ۲ افغانی در بازار به‌فروش می‌رسید؛ اما حالا قیمت هر خشت در کوره به ۵/۳ افغانی رسیده‌است و تا رسیدن به‌‎دست مشتری، این قیمت افزایش می‌یابد.

کارگران کوره‌های خشت‌پزی بیش‌تر با خانواده‌های‌شان در کوره‌ها کار می‌کنند و در این کوره‌ها کودکان زیادی نیز مشغول انجام کارهای شاق استند.

دختران و پسران کم‌سن به‌جای آن‌که در مکتب درس بخوانند، از بام تا شام، با گِل و خاک سروکار دارند و خستگی کار را می‌توان در چشم‌های معصوم شان دید.

شمار زیادی از این کودکان یا مکتب نرفته‌اند، یا به‌دلیل شرایط سخت اقتصادی خانواده‌های‌شان، مجبور به‌ترک مکتب شده‌اند.

وقتی پای حرف‌های والدین این کودکان می‌نشینید، آن‌ها از سختی روزگار قصه‌های فراوانی دارند و تأکید می‌کنند که مشکلات اقتصادی باعث شده‌است تا آن‌ها کودکان شان را برای کار، همراه خود به‌کوره‌های خشت‌پزی ببرند.

عتیقالله چهار کودک خود را از مکتب بیرون کرده‌است تا خشت بیش‌تری بپزد و بتواند درآمد بخور و نمیری داشته باشد.

او می‌گوید: «زندگی ما با کوره‌های خشت‌پزی گره خورده است، ما شش ماه در کابل و شش ماه در ننگرهار، همراه با خانواده‌ی‌ مان مشغول خشت‌پزی هستیم.»

یکی از کودکان عتیق‌الله می‌گوید: «من علاقه‌مند رفتن به مکتب هستم؛ اما مجبورم همراه با خانواده کار شاق کنم تا مشکل فقر ما کم شود.»

کودکانِ کارگر در کوره‌های خشت‌پزی ده‌سبز، مثل دیگر هم‌نوعان خود آرزو دارند درس بخوانند و زندگی آرام‌تری را تجربه کنند؛ اما بازی روزگار دست‌های کوچک آن‌ها را با خاک و گِل عجین کرده‌است.

مسؤولان وزارت کار و امور اجتماعی طالبان می‌گویند که برای برطرف شدن مشکل کودکان کارگر، از نهادهای مددرسان خواسته‌اند در این زمینه آنان را یاری رسانند.

در کوره‌های خشت‌پزی ده سبز خانواده‌های بسیاری مانند خانواده‌ی عتیقالله، به‌دلیل ناداری رنج می‌برند و کودکان خود را به‌جای مکتب، به‌کوره‌های خشت‌پزی آورده‌اند.

این درحالی است که به تازگی دبیر کُل سازمان ملل متحد در روز جهانی کودک گفته‌ که نگران بسته ماندن مکتب‌های دختران در افغانستان است.

بیش از یک‌سال است که هزاران دختر به‌دلیل بسته ماندن مکتب‌ها، از آموزش و پرورش دور مانده‌اند و بسیاری از کودکان دختر به‌دلیل ناداری روز افزون، در جاده‌های کابل دست فروشی یا گدایی می‌کنند.