اما برخورد گروه طالبان با این اعتراضات، از خشم و سرکوب آغاز شد و تا تقابل در شبکههای اجتماعی ادامه یافت. حمله بر مرکز آموزشی کاج در غرب کابل که روز جمعه (۸ میزان) اتفاق افتاد، بیش از ۵۶ کشته و ۱۱۵ زخمی برجای گذاشت.
اکثر قربانیان این حمله دانش آموزان دختر از شیعیان هزاره در افغانستان بودند و زمانی هدف حمله قرار گرفتند که در حال سپری کردن امتحان کانکور آزمایشی بودند.
این حمله یکی از مرگبارترین حملات و در سلسله و تداوم حملات هدفمند بر شیعیان هزاره در افغانستان بود که در سالهای اخیر، افزایش بیپیشینه یافته است.
حملاتی که یک در یک سال اخیر و تحت سلطه گروه طالبان بر شیعیان هزاره در افغانستان انجام شده، بیشتر مراکز آموزشی و نوجوانان دانش آموز را هدف قرار داده است.
این حملات باعث شده است که اعتراضات گسترده اجتماعی به «نسل کشی هزارهها» در افغانستان به راه بیفتد و معترضان خواستار توقف نسل کشی هزارهها در افغانستان شوند.
سرکوب اعتراضات در خیابانهای کابل
حمله بر مرکز آموزشی کاج در غرب کابل، با محکومیت گسترده جهانی مواجه شد؛ سیاست مداران، نهادهای بینالمللی و گروههای مدنی و فعالان اجتماعی – سیاسی، در نقاط مختلف جهان این حمله را محکوم کردند و آن را «نسل کشی» هزارهها دانستند.
اما گروه طالبان بجز اینکه در اولین ساعات وقوع این حمله آماری ابتدایی آن را اعلام کردند، دیگر هیچ واکنشی به این حمله نشان ندادهاند و هیچگونه رفتار مسئولانه در قبال حمله بر دانش آموزان یک گروه قومی و مذهبی خاص، از خود نشان ندادهاند.
این گروه، بجز رفتار و برخورد غیرمسئولانه و پاسخگو نبودن به اعتراضات مردم، دقیقا از فردای وقوع حمله، با گلوله و قنداق تفنگ به جان معترضان در خیابانهای کابل افتادند و تظاهرات آنها را با خشونت برهم زدند.
تظاهرات در کابل توسط زنان راه اندازی شده بود و آنها با سر دادن شعار «نسل کشی هزارهها را متوقف کنید» خواستار پایان دادن کشتار هدفمند هزارهها در افغانستان بودند.
این زنان کشتار دانش آموزان دختر را جنایت نابخشودنی و «مصداق بارز نسل کشی» میدانستند و طالبان را متهم به دست داشتن در چنین حملاتی می کردند.
اما نیروهای طالبان، معترضان زن را محاصر کردند و با شلیک گلوله، ضرب و شتم و خشونت تظاهرات آنها را برهم زدند.
در روزهای بعد اعتراضات به ولایات دیگر افغانستان گسترش یافت و بازهم زنان و دانشجویان دختر به خیابان آمدند و خواستار توقف نسل کشی هزارهها شدند.
اعتراضات زنان و دختران در این ولایات نیز با سرکوب و خشونت نیروهای گروه طالبان مواجه شد و حتی گزارش شد که در ولایت بلخ «قطعه سرخ» که عمدتا مسئولیت حملات انتحاری را به عهده دارند، برای سرکوب تظاهرات دانشجویان دختر، اعزام شده بودند.
دیده بان حقوق بشر و سازمان ملل برخورد خشونت آمیز گروه طالبان با معترضان زن را محکوم کردند و آن را نشانی از ترس طالبان صدای زنان دانستند.
در روزهای بعد، اعتراضات به نسل کشی هزارهها از افغانستان فراتر رفت و به بیش از ۱۰۰ شهر جهان رسید و معترضان در شهرهای مختلف جهان، صدای اعتراض خود را بلند کردند و خواستار توقف نسل کشی هزارهها و به رسمیت شناخت آن شدند.
تقابل در شبکههای اجتماعی
در کنار اعتراضات خیابانی، شهروندان افغانستان در تویتر نیز یک کارزار تویتری راه اندازی کردند که تاکنون بیش از یازده میلیون بار تویت شده است.
شهروندان افغانستان بعد از حمله به مرکز آموزشی کاج، هشتگ #StopHazarGenocide را راه اندازی کردند و اعتراض خود را نسبت به حمله بر این مرکز اموزشی و «نسل کشی هزارهها» آغاز کردند.
این هشتگ آهسته آهسته توجه چهرههای مطرح جهان را جلب کرد و نویسندگان بزرگی چون پائولوکوئیلو، الیف شافاک و نمایندگان پارلمان استرالیا و برندگان جایزه صلح نوبل، از آن استفاده کردند.
فراگیر شدن این هشتگ طالبان را به وحشت انداخت و این گروه با استفاده از لشکر سایبری خود در تلاش مقابله با هشتگ «نسل کشی هزارهها را متوقف کنید» بر آمدند.
لشکر سایبری طالبان هشتگ «افغانستان متحد» را راه اندازی کردند و تلاش کردند که افغانستان را کشوری امن، مرفه و با وحدت و همدلی نشان بدهند.
اما هشتگ با پاسخ گسترده شهروندان افغانستان مواجه شد و به زودی شکست خورد. شهروندان افغانستان به طالبان گفتند که افغانستان تنها با هشتگ متحد نمیشود، اتحاد افغانستان زمانی به وجود میآید که به حقوق و آزادیهای سیاسی، مذهبی و مدنی همه احترام گذاشته شود و مشارکت همه در قدرت به صورت یکسان حفظ شود.
بعد از حمله به مرکز آموزشی کاج در غرب کابل، رفتار طالبان در مواجهه با اعتراضات اجتماعی نشان داد که این گروه به شدت از این گونه اعتراضات هراس دارند و تلاش میکنند که به هر نحوی که شده اینگونه اعتراضات را کم تأثیر جلوه بدهند.
هراس طالبان از اعتراضات اما باعث شده است که این اعتراضات افراد بیشتری از گروه های بیشتری قومی و اجتماعی را با خود همراه بسازد و نشان بدهد که اندیشه طالبانی اکنون بیشتر از هر زمانی بین مردم افغانستان منفورتر شده است و از مقبولیت افتاده است.
