نگاهی به روی‌دادهای انفجاری و انتحاری در بیش از یک ماه گذشته
در بیش از یک ماه گذشته، کابل و برخی دیگر از ولایت‌های افغانستان، گواه انجام حمله‌های انفجاری و انتحاری مرگ‌بار بوده که بیش‌تر از غیرنظامیان قربانی گرفته؛ موردی که شهروندان کشور را نگران کرده‌است.
شهروندان از نهاد‌های امنیتی و کشفی طالبان می‌خواهند که در جلوگیری از این روی‌دادهای خونین، اقدام جدی کنند.
حمله‌های انفجاری در بیش از یک ماه پسین بر مسجدها
هرات – ۱۱ سنبله ۱۴۰۱
منابع شمار کشته شده‌ها در این انفجار را ۳۰ نفر گفته‌اند؛ اما طالبان اعلام کردند که در این انفجار، دست‌کم ۱۸ نفر کشته و ۲۳ نفر زخمی شده‌اند.
سخن‌گوی والی طالبان در هرات تأیید کرد که نوع این انفجار انتحاری بوده‌است. گفته می‌شود مسؤولیت انجام این انفجار را، داعش برعهده گرفته‌است.
کابل – ۱ میزان ۱۴۰۱
انفجار در مقابل مسجد وزیر اکبر خان در کابل، باعث جان باختن و زخمی شدن شماری از نمازگزاران و ره‌گذران شد. این انفجار هنگامی رخ داد که نمازگزاران پس از پایان نماز جمعه، در حال بیرون شدن از مسجد بودند.
برخی منابع، از کشته شدن ۱۳ تن و زخمی شدن ۴۲ نفر در این انفجار خبر دادند؛ اما منابع طالبان، از کشته شدن ۱۳ تن و زخمی شدن ۱۷ تن دیگر در این انفجار خبر سخن زده بودند.
کابل – ۳۰ سنبله ۱۴۰۱
در انفجار دیگر در مربوطات حوزه‌ی سوم امنیتی شهر کابل، نزدیک ریاست برشنا در دهمزنگ، طالبان تعداد کشته شدگان را ۳ تن و زخمی‌های این روی‌داد را ۱۳ تن اعلام کردند. این انفجار در یک هوتل، در نزدیکی ریاست برشنا رخ داد و موجب کشته و زخمی شدن شماری از کارمندان این ریاست شد.
کابل – ۱۳ میزان
کابل – ۸ میزان
داعش مسؤولیت انجام این انفجار را بر عهده گرفت. خالد زدران، سخن‌گوی پولیس طالبان گفت که شمار کشته شدگان این انفجار ۱۹ تن و تعداد زخمی‌های آن ۲۷ تن بوده‌اند؛ اما دفتر سازمان ملل متحد در افغانستان گفت که در این حمله ۵۳ تن به شمول ۴۶ دختر جان باختند و ۱۱۰ تن دیگر زخمی شدند. این انفجار واکنش‌های زیادی را به‌همراه داشت و از آن زیرِ نام “نسل‌کشی هزاره‌ها در افغانستان” یاد شد.
تظاهرات زیادی در محکومیت این انفجار در شهرهای مختلف جهان راه اندازی شد و هشنگ «نسل کشی هزاره‌ها» را متوقف کنید، میلیون‌ها بار در شبکه‌های اجتماعی مورد استفاده قرار گرفت.
کابل – ۱۶ میزان
وقوع انفجار در ناحیه‌ی پنجم شهر کابل- این انفجار، نزدیک ساعت هشت صبح روز شنبه ۱۶ میزان، در منطقه‌ی دیوان‌بیگیِ کمپنی رخ داد؛ انفجاری که ناشی از یک ماین جاسازی شده در یک گُل‌دان خیابانی در نزدیکی یک موتر کاسترِ حاملِ کارمندان وزارت تحصیلات عالی بود. رسانه‌ها از زخمی شدن ۳ تن در این روی‌داد خبردادند.
لغمان – ۱۹ میزان
برخورد موتر رنجر با ماین در ولسوالی علینگارِ لغمان- در این انفجار سه عضو طالبان کشته و پنج تن دیگر آنان زخمی شدند. این روی‌داد، نزدیک ساعت ۱۰ روز سه شنبه ۱۹ میزان، در روستای نورلام صاحب این ولسوالی رخ داد.
کابل – ۲۳ میزان
انفجار در ساحه‌ی دهن باغ از مربوطات ناحیه‌ی دوم شهر کابل، در نزدیکی یک پاس‌گاه امنیتی طالبان- خالد زدران سخن‌گوی پولیس طالبان در کابل گفته بود که این انفجار، در پهلوی دیوار یک پاس‌گاه امنیتی رخ داده که تلفاتی در پی نداشته‌است.
کابل – ۲۷ میزان
انفجار در حوزه‌ی پنجم امنیتی کابل- خالد زدران سخن‌گوی پولیس طالبان در کابل گفته‌است که بربنیاد آمار ابتدایی، یک تن در انفجار ماین جاسازی در کنار جاده، در منطقه‌ی نیازبیگ، از مربوطات حوزه‌ی پنجم امنیتی شهر کابل زخم برداشته‌است.
در روی‌دادِ مشابه روز چهارشنبه ۲۷ میزان، انفجاری در کوتل ریزکان در مربوطات ولسوالی ارگوی ولایت بدخشان نیز رخ داده‌است. معزالدین احمدی، رئیس اطلاعات و فرهنگ بدخشان در این باره گفت که هدفِ این انفجار یک رنجر افراد امارت اسلامی (طالبان) بود و در این روی‌داد، به‌کسی آسیب نرسیده‌است.
آمارهایی که شفاف اطلاع‌رسانی نمی‌شود
یکی از تفاوت‌های اصلی در ارائه آمارِ حمله‌های هراس‌افگنانه و انفجارها در دوره‌ی طالبان با دوره جمهوریت، نبود اطلاع‌رسانی شفاف از میزان جان باختگان و زخمیان این روی‌دادها است. خانواده‌هایی که نزدیکان خود را در این انفجارها از دست داده‌اند، می‌گویند که طالبان آمار دقیق قربانیان این روی‌دادها را با رسانه‌ها شریک نمی‌کنند و در واقع «حقیقت را کتمان» می‌نمایند.
زمانی که یک روی‌داد امنیتی اتفاق می‌افتد، روی‌داد دیگر به‌کُلی فراموش می‌شود و اطلاعات دقیق در اختیار مردم قرار نمی‌گیرد. به‌نقل از رسانه‌ها، در روی‌دادهای انفجاری و انتحاری در بیش از یک ماه گذشته در افغانستان، ۹۰ تن جان خود را از دست داده‌اند و ۲۲۱ تن دیگر زخم برداشته‌اند.
جنگ، ناامنی و انفجار در افغانستان مورد تازه‌ای نیست
آگاهان مسایل سیاسی می‌گویند که جنگ، ناامنی، حمله‌های انتحاری و هراس‌افگنانه، مورد تازه‌ای در کشور نیست و دشمنان قسم خورده‌ی مردم افغانستان، می‌خواهند «آتشِ نفاق» را در این کشور شعله‌ور بسازند و به‌جنگ درازمدت ادامه دهند.
سرور نیازی، آگاه مسایل سیاسی در این باره می‌گوید: «حمله‌های انتحاری و انفجاری از مردم بی‌گناه قربانی می‌گیرد و آن‌ها قیمت این جنگ خانمان‌سوز را می‌پردازند.»
آقای نیازی دخالت کشورهای بیرونی، به‌ویژه کشورهای همسایه را، یکی از عوامل طولانی شدن جنگ در کشور می‌داند و باورمند است که آن‌ها نمی‌خواهند افغانستان روی پای خود بایستد.
وی می‌افزاید: «همیشه یک گروه در افغانستان تمویل و تجهیز شده و وقتی آن گروه به‌قدرت برسد، گروه‌های دیگر را بر ضد آن‌ها به‌وجود می‌آورند و به‌همین قسم می‌خواهند جنگ ادامه یابد. کشورهای همسایه‌ی ما نمی‌خواهند افغانستان به‌رفاه، آسایش، آرامش و پیش‌رفت برسد.»
این در حالی است که تا پیش از تسلط طالبان بر افغانستان، مسؤول انجام بیش‌ترین حمله‌های انفجاری و انتحاری در کشور، طالبان پنداشته می‌شد و در بسیاری موارد، این گروه مسؤولیت انجام این حمله‌ها را می‌پذیرفت.
ذبیح‌الله مجاهد، سخن‌گوی طالبان، سال‌ها با فرستادن نامه یا ایمیل به‌رسانه‌ها، مسؤولیت حمله‌های انفجاری را می‌پذیرفت و در بیش‌تر مواقع، تمام جزییات حمله را با رسانه‌ها شریک می‌کرد؛ اما اکنون که طالبان در افغانستان به‌قدرت رسیده‌اند و درحالی که حمله‌های انفجاری و انتحاری هم‌چنان ادامه دارد، طالبان ادعا می‌کنند که امنیت را در کشور تأمین کرده‌اند.
در بیش‌تر از یک ماه پسین، انفجار در مساجد و مراکز آموزشی، جان ده‌ها غیرنظامی را گرفته‌است؛ در حالی که پیش از تسلط طالبان در کشور، بیش‌تر مساجد شیعیان هدف قرار می‌گرفت و گروه داعش مسؤولیت انجام آن را می‌پذیرفت؛ اما حالا که در چند روی‌داد امنیتی مساجد اهل سنت افغانستان آماج قرار گرفته‌است، در بیش‌تر مواقع، هیچ گروهی مسؤولیت انجام آن را به‌عهده نگرفته‌است.
شما باید داخل شوید برای نوشتن دیدگاه.