حقوق زنان و کودکان افغانستان در دستورکار مجمع عمومی ملل متحد قرار گرفت

سازمان ملل متحد در یک تحول چشمگیر، حقوق زنان و کودکان افغان را در دستور کار مجمع عمومی قرار داده است. این اقدام بر تعهد جهانی برای پرداختن به چالش‌های فوری زنان و کودکان افغان، به‌ویژه پس از تحریم مجدد طالبان برای تحصیل دختران پس از صنف ششم تأکید می‌کند.

شایان ذکر است، افغانستان تنها کشور جهان است که چنین محدودیت‌هایی برای تحصیل زنان دارد، که نیاز فوری به توجه و اقدام بین‌المللی را برجسته می‌کند.

آسوشیتدپرس در گزارش خود به این واقعیت نگران کننده اشاره کرده است که حتی دو سال پس از ممنوعیت طالبان، افغانستان همچنان تنها کشوری است که محدودیت هایی را برای تحصیل زنان اعمال می کند. این وضعیت ماهیت حیاتی دفاع از حقوق و توانمندسازی زنان و دختران افغان را در سطح جهان نشان می دهد.

بر اساس گزارش آژانس کودکان سازمان ملل، بیش از یک میلیون دختر تحت تأثیر ممنوعیت تحصیل زنان که توسط طالبان اعمال شده است، قرار دارند.

از سوی دیگر، آمار یونسکو واقعیت تلخی را در افغانستان نشان می‌دهد که در آن تقریباً 80 درصد از دختران واجد شرایط در سن مدرسه، که مجموعاً حدود 2.5 میلیون نفر هستند، از دسترسی به آموزش محروم هستند. نگران کننده است که 30 درصد از دختران هرگز فرصت حضور در مدارس ابتدایی را نداشته اند، که نشان دهنده نیاز فوری به تلاش های همه جانبه برای مقابله با این بحران گسترده آموزشی است.

ممنوعیت تحصیل دختران در افغانستان با محکومیت جهانی روبرو شده است. این مهم ترین چالش دولت طالبان در به رسمیت شناختن بین المللی به عنوان مرجع قانونی حاکم در کشور است.

ممنوعیت تحصیل دختران در افغانستان به عنوان وسیله ای برای محرومیت ایجاد شد. این قانون برای دو سال متوالی ادامه یافت و از طریق تقریباً 70 فرمان صادر شده توسط دولت واقعی رژیم طالبان اجرا شد. این دستورات به طور دسته جمعی با هدف محدود کردن آزادی زنان انجام شد و توسط مقامات مختلف دولتی به اجرا درآمد، که نشان دهنده محدودیت های نگران کننده و پایدار در فرصت های تحصیلی برای دختران افغان است.

رزا اوتونبایوا، نماینده ویژه برای افغانستان که توسط آنتونیو گوترش، دبیر کل سازمان ملل منصوب شده است، بر پیامد مستقیم ممنوعیت تحصیل در افغانستان تأکید کرد: کمبود متخصصان مراقبت های بهداشتی آموزش دیده، که بر اثرات زیانبار آن بر سیستم مراقبت های بهداشتی کشور تأکید می کند.

“نگاه به آینده و سناریویی که در آن هیچ چیز تغییر نمی کند، پزشکان، ماماها، متخصصان زنان یا پرستاران زن از کجا خواهند آمد؟” اوتونبایوا در ایمیلی به آسوشیتدپرس گفت. در یک جامعه کاملاً تفکیک جنسیتی، زنان افغان چگونه می‌توانند از ابتدایی‌ترین خدمات مراقبت‌های صحی برخوردار شوند، اگر هیچ متخصص زن برای درمان آنها وجود نداشته باشد؟»

دانش آموزان تفکیک جنسیتی آشکار در آموزش و پرورش را “بی عدالتی علیه دختران” آشکار می دانند و از جامعه می خواهند که در برابر این تبعیض موضع بگیرد و بر نیاز به اقدام جمعی و حمایت برای اصلاح این وضعیت تاکید کنند.

کارشناسان معتقدند که سیاست های دولت موقت طالبان که به عنوان ترویج زن ستیزی تلقی می شود، آسیب های عمیق و پایداری به جامعه وارد کرده است و انتظار می رود بهبود این زخم ها سال ها طول بکشد.