جوانان مهاجر و دوری از خانواده و مشکلات اقتصادی و روانی آنها

تهیه شده توسط: انوشه عارف

از سال‌های دور که افغانستان شرایط و شرایط باثباتی نداشته است، نظام سیاسی این کشور هر از چندگاهی دستخوش دگرگونی عمیقی می‌شود، تا جایی که در نیم قرن اخیر، افغانستان حداقل هفت رژیم سیاسی (چپ و راست) را تجربه کرده است.
آخرین تحولی که بسیاری را در سطح داخلی و خارجی شگفت زده کرد، از سرگیری مجدد افغانستان توسط طالبان بود.

فروپاشی نظام جمهوری بسیاری از پایه های جامعه را تغییر داد، فرار نخبگان و مهاجرت نسل جوان و تلاش بخش بزرگی از جامعه برای فرار از افغانستان از مهمترین نتایج پیشرفت های اخیر.

مقصد بسیاری از مهاجران افغانستانی که قصد سفر دارند کشورهای آمریکایی و اروپایی است که به دلیل مشکلات صدور ویزا و مسیرهای طولانی و خطرناک غیرقانونی بسیاری از پناهجویان در کشورهای همسایه افغانستان و کمی دورتر در ترکیه گیر می کنند.

در حال حاضر حدود 118000 پناهجو از افغانستان در کمیساریای سازمان ملل در ترکیه ثبت نام کرده اند و بسیاری از آنها به صورت قانونی در این کشور زندگی می کنند.

اما عده ای هم هستند که بنا به دلایل مختلف عمداً یا اجباراً ثبت نام نمی کنند یا امکاناتی برای ثبت نام ندارند و یا نمی خواهند خودشان را در سازمان ملل ثبت کنند.

فرزاد 26 ساله از ایران به صورت غیرقانونی وارد ترکیه شده و سه سال است که در این کشور زندگی می کند و هنوز نتوانسته خود را در سازمان ملل متحد ثبت کند.

او داستان زندگی خود را این گونه تعریف می کند: «سه سال است که به صورت غیرقانونی در ترکیه زندگی می کنم و به دلیل نداشتن مدارک قانونی، برای اینکه توسط پلیس دستگیر و طرد نشوم، هر روز محل سکونت خود را عوض می کنم. ”

وی در پاسخ به اینکه چرا نمی خواهد خود را به سازمان ملل معرفی کند تا مورد حمایت این سازمان قرار گیرد، می گوید: برخی از خانواده های نزدیک ما اینجا در استانبول زندگی می کنند و محیط کار اینجا هم برای من مساعد است. من می خواهم خودم ثبت نام کنم.” سازمان ملل مرا به شهرهای دور ترکیه می فرستد و من مانند یک زندانی نمی توانم از شهری به شهر دیگر سفر کنم.

وی می افزاید: «مهاجرت، فقر، بیکاری، اینها یک طرف قضیه است، اما دوری از خانواده و عزیزانم برایم خسته کننده و کسل کننده است، اگر دوستان و خانواده ام اینجا نبودند، من به دلیل خستگی و افسردگی هنوز نمی توانم تصور کنم که چه اتفاقی می افتاد..”

این در حالی است که کشورهای پیشرفته و مهاجرپذیر شرایط زندگی مناسبی را برای مهاجران فراهم کرده و تازه واردان را به صورت منظم در جامعه ادغام می کنند. ترکیه به عنوان یک کشور ترانزیت به اروپا فرصت خوبی برای مهاجران ندارد. فعالیت های اجتماعی مهاجران در ترکیه با محدودیت های زیادی مواجه است.

حقوق پناهندگان یکی از موضوعات مهم حقوق بین‌الملل عمومی است و در این مورد به صراحت اعلام می‌کند: وقتی مردم در موقعیت‌های خاصی در معرض خطر و ترس قرار می‌گیرند، حق دارند به کشورهای دیگر و کشورها پناه ببرند. درخواست شده توسط افراد عضو سازمان ملل متحد، موظف به پذیرش آنها هستند.

از سوی دیگر، کنوانسیون های بین المللی از جمله کنوانسیون حقوق پناهندگان و کنوانسیون 1951 ژنو، تعریف جامعی از پناهنده ارائه می دهد و می گوید: «پناهنده کسی است که به دلیل ترس موجه از آواره شدن به دلایل مربوط به آن. به نژاد، مذهب، ملیت یا عضویت در برخی از گروه های اجتماعی یا داشتن عقاید سیاسی مورد شکنجه قرار می گیرند، آنها خارج از کشور اصلی خود زندگی می کنند و نمی توانند یا به دلیل ترس فوق الذکر نمی خواهند خود را به تابعیت آن کشور تسلیم کنند. کشور.

این در حالی است که ماده 3 پروتکل ژنو منعقده در سال 1995، حق جابجایی پناهندگان را به عنوان یک حق اساسی تعریف کرده و آن را جزء لاینفک همه حقوق بشر می داند.

*این گزارش خبری با حمایت روزنامه نگاران برای حقوق بشر «JHR» تهیه شده است.