گزارش: خاطره نجات
پس از سقوط افغانستان به دست طالبان محدودیت های زیادی بالای دختران و زنان افغانستان وضع شد. در نخست بسته شدن مکتب ها صدمه شدید روحی را به دختران افغانستان وارد ساخت.
سپس بسته شدن دانشگاها، آرایشگاها، باشگاها، منع زنان از رفتن به وظیفه و منع زنان از رفتن به شهر و بازار بدون پوشیدن برقه و نداشتن محرم شریعی، از جمله محدودیت های بود که این گروه پس از یک سال حکومت شان در افغانستان، وضع کردند.
هزاران دختر و زنان افغانستان به امید اینکه روزی بتواند به تحصیلات و وظایف شان آدامه دهد، زندگی را سپری میکنند.
پروین از ولایت بغلان یک تن از دخترانیکه در روزهای سقوط افغانستان امتحان آخرسال را سپری می‌کرد تا از مکتب فارغ شود و آرزو داشت که در رشته پزشکی ادامه تحصیل دهد و داکتر شود، او می‌گوید.« هر روز باز سقوط ولایت‌ها تعداد همصنفی هایم کم میشد و در آخرین امتحان فقط ۱۶ نفر مانده بودیم و همه چیز به یک باره‌گی تغییر کرد، افغانستان سقوط کرد و دیگر هیچ یک از همصنفی هایم را ندیدم و از مکتب فارغ شدم.»
او افزود « هر روز و هر شب رفتن به دانشگاه مانند یک رویایی دست نیافتنی برایم شده آیا چه زمان خواهد توانستم یک دختر آزاد و مستقل باشم و دانشگاه بروم و هیچگاه به ذهنم راه ندهم که من آینده بد و بدون تحصیل دارم.»
پروین بعد از سقوط نظام جمهوریت و بسته شدن دانشگاها و مکتب‌ها در خانه ماند و حالت شدید افسردگی داشت و ۸ جلسه نزد روان‌درمان رفت تا حالتش بهتر شود.
پروین گفت:« .گریه های بی دلیل و حس تنهایی و بی ارزشی برای اینکه دیگر نمیتوانم تحصیلات خود را ادامه دهم، رفیق روز ها و شب هایم شده و هنوز هم حس نا امیدی دارم.»
سمیرا بهرام از هرات از جمله دخترانی است که پس از بسته شدن دانشگاها به حالت آفسردگی شدیدی دچار شد.
سمیرا در دانشکده وترنری دانشگاه هرات مشغول فراگیری تحصیلات اش بود و آرزو داشت وترنر شود و کلینک شخصی در بخش وترنری بسازد تا بر دختران دیگر الگو باشد، سمیرا با محدودیت‌های طالبان دیگر نتوانست به درس هایش ادامه دهد و فعلن در خانه مشغول خیاطی می باشد.
او می‌گوید« با وجودیکه خانواده‌ام مخالف رفتن من به دانشگاه بود با آن هم به نسبت علاقه‌ای که داشتم به درس‌هایم ادامه دادم و فکر نمیکردم روزی درب دانشگاه یا مکان رویاهایم بسته شود و من مانند کسی شوم که روحش مرده و جسم اش زنده است و نا امید از آینده»
سمیرا افزود که پس از شندین بسته شدن درب دانشگاها به روی دختران، او با شماری از همصنفی هایش دست به تظاهرات زندند اما این تظاهرات به خشونت شدیدی از طرف طالبان منجر شد و سمیرا با هم‌صنفی‌هایش نا امید شده به خانه برگشتند.
سمیرا گفت« بعد از بسته شدن دانشگاه حالت روحی خوب ندارم و چند بار نزد روانشناس مراجعه کردم اما حالم بهتر نشد و فکر میکنم روح من صدمه دیده و مرده است»
فایزه زیرک یک تن از استادان دانشگاه انلاین زن می‌گوید:«دانشگاه آنلاین زن مدت یک سال است که به فعالیت خویش آغاز کرده و تعداد زیادی از دختران جوان از سراسر افغانستان مشغول فراگیری آموزش آنلاین در دانشکده های مختلف می‌باشند.» دانشگاه آنلاین زن در حالی شروع به فعالیت کرد که تمام مراکز تحصیلی به روی دختران افغانستان بسته شده بود و این دانشگاه توانست بیش از هزاران دختر جوان از سرتاسر افغانستان را مصروف درس‌های آنلاین بسازد. استاد زیرک گفت:«در شرایط فعلی که حد اکثر دختران جوان دچار افسردگی و شرایط بدی روحی هستند، ایجاد همچون مراکز تحصیلی باعث سرگرمی و روزنه امید برای شاگردان میشود.»
حفصه احمدی داکتر صحت روانی از کابل می‌گوید که افسردگی نوعی اختلال خلقی است که می‌تواند بر احساس، تفکر و رفتار فرد تأثیر گذاشته و حتی منجر به انواع مشکلات عاطفی و جسمی شود. او افزود:«در این اختلال، فرد در انجام فعالیت‌های عادی روزمره خود با مشکل مواجه میشود و احساس می‌کند که ارزش زندگی کردن را ندارد.» داکتر حفصه مهم‌ترین عوامل افسردگی را تغیرات محیطی، اعتماد به نفس پایین و عوامل ژنتیکی خواند.
بعد از دو سال حکومت، تا کنون جامعه جهانی طالبان را به رسمیت نشناخته است. با آن هم این گروه محدودیت های شدیدی را بالای زنان و دختران روز به روز افزایش میدهد و هج تاریخ را برای باز گشایی مراکز تحصیلی مشخص نکرده اند..
شما باید داخل شوید برای نوشتن دیدگاه.