از آنجایی که ادبیات کودک جزء اولویتهای یک جامعه به شمار میآید عدم دسترسی اطفال به کتابهای مخصوص برای کودکان در افغانستان باعث شده است که مطواع کبیر، نویسنده کتاب «گنجشکک طلایی» برای رشد فکری کودکان اهل افغانستان، کتاب ویژهی آنها بنویسد.
مطواع تحصیلات عالی خود را تا درجه ماستری در رشته ادبیات فارسیدری به پایان رسانیده است. او در کنار کار نویسندگی، تجربه کار با رسانهها را در کارنامهاش دارد و در حال حاضر به عنوان مسوول در بخش جندر در کمیته مصوونیت خبرنگاران افغانستان کار میکند.
این خانم نویسنده از چندین سال به اینسو مینویسد اما جدیدا کتابهایی در حوزهی ادبیات کودکانه نوشته است که از پرداخت ادبی خاصی برخوردار است و موضوعات آموزشی مرتبط با علوم عصری و استفاده از تکنالوژی را دنبال میکند.
به باور مطواع نوشتن برای کودکان دشوارتر از نوشتن برای بزرگسلان است چون به گفتهی او، «زمانی که برای کودکان می نویسیم باید احساس کودکی را در خود جای دهیم در غیر آن نوشتن ممکن نیست.»
قصههایی که مطواع برای کودکان مینویسد همه ساده و با فهم کودک از موضوع سازگار اند. کتابهای «گنجشکک طلایی»، «آسمان در سرزمین عجایب» و «آسمان توماس ادیسون» که در حوزهی ادبیات کودکانه از مطواع چاپ شده است، محوریت علمی با رویکرد کودکانه دارد که مورد استقبال کودکان نیز واقع شده است.
برای او «حس مسوولیتپذیری در قبال نسل آینده» چیزی است که عزمش برای تولید محتوای در حوزهی ادبیات کودکانه را جزم میکند.
مطواع که خود از رشته ادبیات دری به درجه ماستر فارغ شده است میگوید: «من در رشته ادبیات دری تحصیل کردم و با مطالعه بخشهای مختلف ادبی متوجه خلای ادبیات کودک شدیم و متاسفانه در این عرصه برای کودکان توجه صورت نگرفته درحالی که سنگ تهداب یک سرزمین را کودکان تشکیل میدهد. مثلا درخت زمانی ثمر میدهد که دارای ریشه مستحکم باشد و در زمان مناسب برای آن رسیدگی شود.»
به باور این نویسنده جوان پر کردن خلاهای ادبیات کودک در افغانستان کار دشواری است و اما او تلاش دارد تا سهم خود را به عنوان یک نویسنده ادا کند.
داستانهایی که مطواع برای کودکان مینویسد جنبه تخیلی دارد و با رویکار آموزشی و قصهسرایی نوشته شدهاند: «بدون قصد آموزش مستقیم تلاش میکنم اندیشه و عواطف کودکان را پرورش بدهم چرا که هدف ادبیات کودک آموزش مستقیم نیست کودکان اهل امر و نهی نیستند .»
مطواع فرق ادبیات کودک و ادبیات بزرگسلان را چنین تعریف میکند: «فرق این دو ادبیات در پیامد موضوع است. نویسنده در قبال آنچه برای کودک مینویسد مسوولیت دارد و اما در آنچه برای بزرگسلان مینویسیم عواقب تاثیر جمله به دوش خواننده است و اما کودکان در مرحله شکل گیری شخصیتی قرار دارند پس نیاز است تا مسوولیت نوشته را به عهده گرفت.»
پیش از این کانون همیاری پارسیزبانان در لندن، در مراسم ویژهای به مناسبت بزرگداشت از «روز جهانی زبان مادری» در دانشگاه غرب لندن، مطواع کبیر، روزنامهنگار و نویسندهی داستانهای کودکانه و خبرنگار پیشین خامهپرس و جاوید فرهاد شاعر، نویسنده و منتقد ادبی را به عنوان دو برنده جایزهی قند پارسی معرفی کرد.
شما باید داخل شوید برای نوشتن دیدگاه.