گزارش خشونت روانی اسرائیل قاتل: نیمی از کودکان غزه می خواهند بمیرند

یک تحلیل نیاز که توسط یک سازمان غیردولتی مستقر در غزه با حمایت سازمان خیریه اتحاد کودک جنگ انجام شد، آسیب‌های روانی عمیقی را که کودکان تجربه کرده‌اند آشکار کرد.

بر اساس این تحقیق، 92 درصد از کودکان در پذیرش واقعیت مشکل دارند، 79 درصد کابوس می بینند و 73 درصد رفتار پرخاشگرانه از خود نشان می دهند.

هلن پتینسون، مدیر عامل شرکت War Child UK می‌گوید: «غزه به یکی از ترسناک‌ترین مکان‌های جهان برای زندگی یک کودک تبدیل شده است. وی گفت: با تخریب بیمارستان ها، مدارس و خانه ها، کودکان آسیب های روحی عمیق و ویرانگری را تجربه می کنند.

دامنه و یافته های تحقیق
این تحقیق که در ماه ژوئن انجام شد، بر اساس نظرسنجی ها و مصاحبه های دقیق با والدین یا مراقبان 504 کودک است.

این تحقیق به طور خاص بر خانواده‌های دارای کودکان معلول، مجروح یا بدون همراه متمرکز بود و در بخش‌های شمالی و جنوبی غزه انجام شد.

با این حال، بیان شده است که این تحقیق میزان کامل تأثیر روانی کودکان را پس از حملات اسرائیل که بیش از 14 ماه ادامه داشته است، منعکس نمی کند.

بر اساس ارزیابی دفتر حقوق بشر سازمان ملل متحد، تعداد تلفات غزه از 44 هزار نفر فراتر رفته و 44 درصد از مرگ های تایید شده را کودکان تشکیل می دهند.

بر اساس داده های موجود در این تحقیق، تقریباً 1.9 میلیون نفر در غزه – 90 درصد از جمعیت منطقه – آواره هستند.

نیمی از این جمعیت را کودکانی تشکیل می دهند که خانه های خود را از دست داده و مجبور به ترک محله خود شده اند.

تروما و خطرات
در حالی که بیش از 60 درصد از کودکان اظهار داشتند که در طول جنگ در معرض حوادث آسیب زا بوده اند، برخی شاهد بیش از یک رویداد آسیب زا بوده اند. این تحقیق تاکید می کند که حدود 17 هزار کودک از خانواده های خود جدا شده و بدون همراه مانده اند، اما این تعداد ممکن است بسیار بیشتر باشد.

در این گزارش آمده است: “کودکان جدا شده از خانواده هایشان در معرض خطر استثمار، سوء استفاده و سایر نقض جدی حقوق قرار دارند.” همچنین بیان شده است که چنین تجربیاتی می تواند منجر به واکنش های روانی طولانی مدت شود که حتی پس از جنگ نیز زندگی روزمره کودکان را عمیقا تحت تاثیر قرار می دهد.

سازمان خیریه War Child اعلام کرد که تاکنون از 17 هزار کودک غزه حمایت روانی کرده است، اما هدف آن رسیدن به یک میلیون کودک است.

پتینسون گفت: «جامعه بین‌المللی باید برای جلوگیری از تبدیل این بحران سلامت روانی که در کودکان مشاهده می‌کنیم به آسیبی که برای نسل‌ها ادامه خواهد داشت، اقدام فوری انجام دهد.»