به گزارش خبرنگار خبرگزاری کوکچه، اخیراً تأیید رفتار تند پاکستان نسبت به مهاجرین افغان، انتقادات و سوالات زیادی را در گفتمان‌های رسانه‌ای درباره سیاست‌های این کشور ایجاد کرده است. «کریستین فیر»، پاکستان‌شناس و نویسنده کتاب «نبرد تا آخرین نفس»، بر این باور است که پاکستان از زمان تأسیس در سال ۱۹۴۷، همواره با همسایه‌های خود، بخصوص افغانستان، دچار اختلافات بوده و این تنش‌ها ریشه در موضوعات مرزی و ارضی دارد.
با این حال، سوال اصلی این است که پاکستان از افغانستان چه می‌خواهد. بررسی تاریخ روابط دو کشور نشان می‌دهد که پاکستان به‌دنبال کنترل اوضاع افغانستان و وقوع ناآرامی‌ها، برای جلوگیری از نفوذ هند در منطقه است. برخی مقامات پاکستانی معتقدند که می‌توانند از افغانستان به‌عنوان یک استان تحت کنترل خود استفاده کنند.
پس از بازگشت طالبان به قدرت، روابط بین کابل و اسلام‌آباد به چالش کشیده شده و طالبان به‌دنبال حفظ استقلالیت خود، از مداخله‌های پاکستان چشم‌پوشی کردند. بر همین اساس، پاکستان در پاسخ به اقدامات طالبان، سختگیری‌هایی را بر تجار افغان اعمال کرده و مرزهای خود، به ویژه مرز تورخم، را محدود کرده است.
اخراج مهاجرین افغان به‌عنوان ابزار فشار از سوی پاکستان در این شرایط، موجب نگرانی‌های گسترده‌ای شده است. بر اساس گزارش‌ها، پلیس پاکستان به‌طور غیرقانونی و با رفتاری تحقیرآمیز، به خانه‌های مهاجرین حمله کرده و آن‌ها را از محل سکونتشان اخراج می‌کند. این روش‌ها نه تنها غیرانسانی بلکه مغایر با اصول حقوق بشر و قوانین بین‌المللی است.
با توجه به اوضاع کنونی، پاکستان به‌طور خاص در تلاش است که هیچ نظام سیاسی قدرتمند در افغانستان شکل نگیرد و به‌دنبال استفاده از ابزارهایی همچون داعش و درگیری‌های مرزی برای رسیدن به این هدف است. این رفتار نشان‌دهنده عدم تمایل پاکستان به ایجاد روابط دوستانه با همسایه‌اش است.
