هرچند گروه طالبان مدعی است که در دولت آن‌ها آزادی بیان، فعالیت رسانه‌ها و استفاده از فناوری‌های نوین بدون هیچ مشکلی ادامه خواهد داشت، واقعیت این است که طالبان با هرگونه مظاهر تمدن و تکنولوژی امروزی به خصوص مواردی که می‌تواند واقعیت وجودی آنان را آشکار کند، مخالف‌اند؛ از جمله بیش از هر چیز از تلویزیون نفرت دارند زیرا تلویزیون باعث می‌شود چهره واقعی طالبان برای همه جهانیان آشکار شود.
به گزارش کوکچه به نقل از نویسنده ایندیپندنت؛ به تازگی در شبکه‌های اجتماعی ویدیوهایی از شکستن تلویزیون‌ها در روستاهای افغانستان منتشر شده است. در تازه‌ترین ویدیو، مردم روستایی در مناطق مرکزی افغانستان (به احتمال زیاد غور یا بادغیس) پس از جمع کردن تلویزیون‌ها در میدان روستا، آن‌ها را از بین می‌برند. در این ویدیو، یکی از ملاهای منطقه خطاب به فرمانده طالبان می‌گوید که مردم روستا به دستور طالبان تلویزیون‌ها و بشقاب‌های ماهواره را جمع کرده‌اند. این ملا می‌گوید که تلویزیون را آمریکا و دیگر شرکای غربی آن به افغانستان آورده‌اند تا فرهنگ اسلامی مردم را از بین ببرند و دین و ایمان و قرآن آنان را خراب کنند. او اظهار می‌دارد که مردم به حکم طالبان آخرین پروژه آمریکا را که هدیه دادن همین تلویزیون‌های فساد آور بوده است، از بین می‌برند.
تنها این ویدیو در مورد از بین بردن تلویزیون‌ها نیست، در شبکه‌های اجتماعی چندین مورد از اقدام‌های مشابه در مناطق مختلف افغانستان را می‌توان مشاهده کرد.
طالبان برای اینکه مدرکی مبنی بر فشار آنان بر شهروندان و روستانشینان برای شکستن تلویزیون‌ها به دست ندهند، بیشتر به منابر مساجد متوسل می‌شوند. آنان ملاهای مساجد را مجبور می‌کنند تا ابتدا در خطبه‌های خود از ضررهای استفاده از تلویزیون صحبت کنند و بعد مردم را وادارند تلویزیون‌هایشان را در ملاعام از بین ببرند.
طالبان در حال حاضر، به خصوص در شهرهای بزرگ، نمی‌خواهد به شکل کاملا آشکار مخالفت و دشمنی خود با مظاهر تمدن را نشان دهد؛ زیرا بیش از هر زمان دیگر به مشروعیت بین‌المللی نیاز دارد. برخوردهای آنان با رسانه‌ها هم هرچند همین حالا به اندازه کافی تند و تهاجمی است، هنوز نمی‌خواهند جلو فعالیت رسانه‌ها را بگیرند. این در حالی است که در روستاهای افغانستان، جایی که هیچ منبعی برای اطلاع‌رسانی وجود ندارد، راحت‌تر می‌توانند این عناد خود را آشکار کنند.
طالبان می‌داند که تلویزیون‌ها و شبکه‌های اجتماعی ابزار قدرتمندی برای افشای جنایت‌های آنان و شکل‌گیری جریان‌های ضد طالبانی در افغانستان‌اند. برای مثال، زمانی که فراخوان احمد مسعود برای قیام عمومی از تلویزیون‌ها پخش شد، هزاران تن در بسیاری از استان‌ها و مناطق افغانستان دست به اعتراض زدند. جنایت‌های این گروه در پنجشیرهم از طریق شبکه‌های اجتماعی به اشتراک گذاشته شد. طالبان دریافته است تا پای تلویزیون‌ها و شبکه‌های اجتماعی در میان است، نمی‌تواند به‌راحتی برخوردهای خشونت‌بار خود را از چشم جامعه جهانی پنهان نگه دارد و به همین دلیل نمی‌خواهد تلویزیون و شبکه‌های اجتماعی در افغانستان در دسترس باشند.
این گروه در جنگ پنجشیر هم با کنترل رسانه‌ها و قطع کردن اینترنت این استان اجازه نداد واقعیت جنایت‌ها و آدم‌کشی‌هایی که در این استان مرتکب شده است، به بیرون درز کند. این مسئله باعث شد تا درباره حوادث پنجشیر مدارک بسیار کمی در اختیار جهانیان قرار بگیرد.
در حال حاضر طالبان در افغانستان رویه ملایمی در پیش گرفته‌اند. آنان در نظر دارند با نشان دادن چهره‌ای متفاوت از خود، چنین وانمود کنند که طالبان امروز دیگر طالبان ۲۰ سال قبل نیست اما حقیقت این است که این گروه تنها یک جریان سیاسی که در پی حقوق سیاسی خود یا استقلال افغانستان باشد، نیست؛ بلکه آن‌ها یک جریان ایدئولوژیک با برداشت‌های افراطی از دین‌اند و برخلاف ادعا‌هایشان، آزادی‌های اساسی چون آزادی ادیان و عقاید، برابر جنسیتی و حقوق بشر، مطابق معیارهای پذیرفته شده جهانی، را نمی‌پذیرند و آن‌ها را ارزش‌هایی آمریکایی می‌خوانند.
در مجموع به نظر می‌رسد که طالبان به بهانه اینکه تجهیزاتی مانند تلویزیون و تلفن همراه نماد غرب و در تضاد با شریعت اسلام هستند، قصد دارد تا محدودیت‌هایی را برای گردش آزاد اطلاعات و اخبار در افغانستان ایجاد کند. همان طور که می‌دانیم مردم افغانستان از طریق تلویزیون و تلفن‌های همراه از اعلام قیام عمومی توسط احمد مسعود باخبر شدند و یا ضرب و شتم خبرنگاران توسط طالبان از طریق ضبط تصاویر در تلفن همراه منتشر و جهانی شد. احتمالا در خصوص گوشی‌های تلفن هوشمند و دوربین‌دار نیز در آینده محدودیت‌هایی خواهند گذاشت.
