شهنواز تنی وزیر دفاع پیشین افغانستان درگذشت

او در بیمارستانی در اسلام‌آباد، پایتخت پاکستان، درگذشته است. آقای تنی پس از تسلط طالبان بر افغانستان در اواسط آگوست/اوت سال ۲۰۲۱ میلادی در کابل به سر می‌برد.

بستگان آقای تنی نوشته است که او دو هفته پیش برای درمان به پاکستان رفته بود.

عکس‌هایی که از او که در اکتبر ۲۰۲۱ منتشر شده، او را در دیدارهایی با حامد کرزی، رئیس‌جمهور پیشین افغاننستان و همچنین گلبدین حکمتیار، از چهره‌های سیاسی نشان می‌دهد.

او در سال ۲۰۰۹ میلادی که نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری در افغانستان شده بود در مصاحبه‌ای با بی‌بی‌سی گفته بود فرقی میان ارتش سرخ شوروی و نیروهای ناتو د رافغانستان نمی‌بیند و خواهان خروج این نیروها شده بود.

تنی، از وزارت دفاع تا کودتای ناکام

ژنرال شهنواز تنی در سال ۱۳۲۸ خورشیدی در ولسوالی تنی ولایت خوست در جنوب شرق افغانستان به دنیا آمد.

او آموزش‌های نظامی را در کابل و مسکو به انجام رساند، افسر ارتش افغانستان شد و به بالاترین درجه نظامی رسید.

آقای تنی در کودتای هفتم ثور/اردیبهشت ۱۳۵۷ فرمانده واحد کماندویی ارتش بود و در این کودتا نقش فعالی داشت. پس از این کودتا او فرمانده واحدهای نظامی شمال و سپس فرمانده فرقه/لشکر هرات شد.

او سمت‌های فرماندهی فرقه ۸ کابل، فرماندهی نظامی کابل، عضویت کمیته نظامی حزب دموکراتیک خلق، عضویت بیروی سیاسی این حزب و ریاست ستاد مشترک ارتش را در کارنامه دارد.

شهنواز تنی در زمان دولت دکتر نجیب الله در اواخر دهه شصت خورشیدی به وزارت دفاع رسید، اما با به راه انداختن کودتای نظامی در ۱۶ حوت/اسفند ۱۳۶۸ علیه دولت، از این مقام برکنار شد و با یک هلیکوپتر نظامی به پاکستان فرار کرد، جایی که گروه های مجاهدین در آن جا مستقر بودند.

آقای تنی در این کودتا به نیروهای زمینی و هوایی دستور داد که مراکز عمده، از جمله کاخ ریاست جمهوری و کاخ دارالامان را مورد حمله قرار دهند و این نخستین باری بود که از اسلحه سنگین و بمب افگن برای کوبیدن اهدافی در داخل شهر کابل کار گرفته شد. اما مقاومت نیروهای وفادار به دکتر نجیب الله، رئیس جمهوری، به ویژه گارد ریاست جمهوری طرح کودتای ژنرال تنی را ناکام کرد. با این همه، آقای تنی سپس در مصاحبه‌های خود گفت این دکتر نجیب بود که علیه او کودتا کرد.

او پس از سرنگونی رژیم طالبان و روی کار آمدن دولت به حمایت آمریکا در افغانستان به افغانستان بازگشت و با بنا گذاشتن حزبی با نام (د سولی غورزنگ) “جنبش صلح” فعالیت‌های سیاسی خود را از سر گرفت و در انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۰۹ نامزد شد اما رای چندانی نیاورد.