صنعت چرمگری شمال کشور در آستانه نابودی
سابقه دارترین تجار پیشه چرمگری در کشور می گویند که رونق صنایع دستی چرم سازی در افغانستان نسبت به سال های گذشته ۸۰ درصد کاهش یافته است. به باور آنان ازدیاد چرم، پلاستیک، تکه و پارچه خارجی، بازار چرم خالص و طبیعی کشور را تحت تاثیر قرار داده است.
بیشتر از ۸۰ فیصد مردم کشور مشغول مالداری و زراعت هستند و از همین طریق مایحتاج زندگی روزمره خودشان را تامین می‌کنند.
حاجی شفیع الله؛ سابقه دارترین تاجر پیشه چرم گری در کشور به خبرنگار صدای افغان می گوید: صنایع دستی چرم سازی نسبت به سال های گذشته ۸۰ درصد کاهش یافته و ازدیاد چرم، پلاستیک تکه و پارچه خارجی بازار چرم خالص و طبیعی کشور را زیر پوشش خود گرفته است.
وی در ادامه گفت: سال های گذشته بیشتر از ۱۰ هزار تخته پوست برای پروسس و صادرات به خارج از کشور به کابل فرستاده می شد؛ اما در شرایط فعلی طی هر ماه دو هزار تا فرستاده نمی شود.
به گفته این فعال پیشه چرمگری بیشتر مواد اولیه لوازم پوشیدنی مردم کشور از خارج وارد گردیده و در افغانستان بسته بندی می شود که این خود باعث کاهش یافتن کار چرمگری دستی و فابریکه ای وطنی و داخلی شده است. کارخانه های چرم در شهر مزار شریف از پلاستیک و چرم وارداتی استفاده می کنند.
او با بیان اینکه در کشور تعداد معدودی از شهروندان از البسه چرم طبیعی و گیاهی استفاده می کنند، گفت که این نوع چرم توسط صنعت دستی تولید می شود؛ در حالی که هیچ نوع چرم و کُرم اصلی وطنی با ماشین های بزرگ برقی تولیدات نمی شود.
مسئول اتحادیه چرم گران ولایت بلخ با اشاره به طی مراحل ساخت چرم می گوید: چرم افغانستان عاری از مواد کیمیاوی و جلادهنده می باشد که در آن پوست انار، ریشه گیاه چوکری، چونه و نمک برای پروسس و بارور شدن استفاده می گردد.
حاجی شفیع الله بیان کرد که سال های گذشته ۱۱ دکان نمایندگی چرم فروشی وطنی در شهر کابل فعالیت داشت؛ اما فعلا به یک دکان رسیده که ۱۰ فیصد فروشات ندارد. در همین حال ۲۵ کارخانه چرم سازی با ما همکار بود که روزانه بیشتر از ۳۰۰ تخته چرم را تولید می کرد؛ اما فعلا طی یک ماه ۱۰۰ عدد پوست فروخته نمی شود.
او با بیان اینکه استفاده از چرم وطنی در بازارها ضعیف می باشد گفت: در گذشته ها در تمام ولایات کشور مشتری خود را داشت؛ اما امروزه فقط بیشتر در مناطق کوهستانی و سرد از سوی مردم کشاورز و دامدار مورد استفاده قرار می گیرد.
وی در پایان صحبت های خود تصریح کرد که زحمت های زیادی را برای ایجاد زمینه پروسس چرم متقبل شده و در هر شرایطی به یک مشکل برمی خورد؛ در حالیکه می خواست فضای آموزش این مسلک را فراهم کند با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می کرد.
عبدالله؛ یکی دیگر از چرم گران تاشقرغانی که ۴۰ سال در این راستا سابقه دارد، می گوید: در بازارهای امروزی کشور فقط کفش و چپلی تولید داخل، فروش بهتری نسبت به دیگر لوازم پوشیدنی چرمی دارا می باشد.
گفتنی است که بیشتر از ۸۰ فیصد کار پروسس و تولیدات البسه چرمی افغانستان در سمت شمال کشور در مناطق تاشقرغان و فاریاب صورت می گیرد.
این در حالی است که شهروندان کشور در دکان ها برای خرید کفش و دیگر لوازم پوشیدنی چرم اصلی وطنی می روند؛ اما چرم خارجی به آنها داده می شود.
