دیروز آقای حکمتیار در کنفرانس خبری‌ای از توافق با اشرف‌غنی روی چند مساله کلان سخن گفت.همچنان گفت در نشست سه‌جانبه(کرزی-غنی-حکمتیار)دست کم روی هشت مورد توافق کرده بودند.
حالا بحث من این نیست که ریز توافقات را بررسی کنم،می‌خواهم وعده‌خلافی‌ها و عهدشکنی‌های حکمتیار را انگشت بگذارم.
-آقای حکمتیار تا دیروز آمریکا را اشغالگر می‌گفت و سوگند خورده بود که تا یک آمریکایی باشد با رژیم کابل همکاری نخواهد کرد؛
-غنی باید استعفا کند.
-از قوای مسلح خواسته بود برای غنی خود را قربانی نکنند.
-ضرب‌الاجل تعیین کرده بود که از طریق تظاهرات ارگ را محاصره می‌کند…
آقای حکمتیار حالا چای صبح و نان‌شب را در همان ارگ اشغال‌شده و با همان ریس حکومت اشغالی نوش و جان می‌کند.
ثانیا فرموده است که ایشان،غنی و کرزی تصمیم گرفته‌اند برای بقیه‌ی مردم سرنوشت تعیین کنند، لویه‌جرگه،تعیین حکومت و غیره…
از همین کنفرانس خبری آقای حکمتیار چنین فهمیده می‌شد که می‌خواهند افغانستان را فقط به وسیله‌ی یک گروه‌قومی خاص یعنی خودشان اداره و مدیریت و رهبری کنند بقیه در مناسبات ایشان اهمیتی ندارند.
اما آقای حکمتیار،غنی،کرزی باید بدانند که:آن قدح بشکست و آن ساقی نماند! زمان عبدالرحمن را گاو خورد و تمام شد امروز هیچ قومی به تنهایی نمی‌تواند بر بقیه‌ی اقوام فرمانروایی کند خاطر تان جمع باشد،اگر این مقاومت ها را علیه فاشیسم نمی‌بینید معنایش این است که در عهد بوق زندگی می‌کنید.
تجربه‌ی حکومت تک‌قومی سنتی گذشته را باید هنگامی که می‌خواستید حکومت را از دکتر نجیب‌الله تسلیم بگیرید تجربه کرده باشید.
بگذارید روشن بگویم آقای حکمتیار شانس آوردید که قهرمان‌ملی شهید شد اگر نه جای شما نه ارگ که جنگل های کنر یا مناطق قبایلی در مرز پاکستان می‌بود.
برادران کارامازوف(غنی-کرزی-حکمتیار )باید بدانند که فقط در عدالت می‌توان زیست و جز احترام گذاشتن به حقوق همه‌ی اقوام،هیچ راه دیگری وجود ندارد!
