افغانستاناقتصاد

خلاقیت چهار دختر از چهار ولایت برای ایجاد فارم پرورش سمارق

چهار دختر از ولایت‌های مختلف در یک اقدام خلاقانه فارم پرورش سمارق تاسیس کرده‌اند. آنان دانشجویان رشته‌ی زراعت دانشگاه کابل هستند و با استفاده از وقفه‌ای تحصیلی دست به این خلاقیت زده‌اند.

زحل بهادری، نازنین رفیع، وسیمه جلیلی و یلدا قدیری دخترانی که دانشجویان سال چهارم رشته‌ی زراعت هستند، پس از مسدود شدن دانشگاه‌ها این فارم را مشترکا تاسیس کردند و اکنون در چهار فصل سال از این فارم حاصل می‌گیرند.

این گروه چهار نفری که هر کدام از ولایت‌های پروان، ننگرهار، بدخشان و پنجشیر هستند برای نخستین بار کار خود را با هزینه‌یابتدایی ۱۰ هزار افغانی شروع کردند و حالا کارشان رونق گرفته است و با اتحاد کامل از این فارم رهبری می‌کنند.

زحل بهادری، عضو این تیم می‌گوید که پس از ایجاد این فارم که تصمیم مشترک آنان بود تلاش کردند تا از مشکلات روحی برخواسته از وقفه‌های تحصیل بتوانند کار آفزینی کنند و از سوی دیگر خود نیز بتوانند با ایجاد یک فارم مشترک از پرورش و تولید قارچ یا همان سمارق پول به دست بیاورند.

آنان محصل برحال سال چهارم دیپارتمنت مدیریت تجارت زراعتی، دیپارتمنت زراعت دانشگاه کابل هستند و اما به دلیل وقفه‌های تحصلی از ادامه تحصیل باز مانده اند.

فارم پرورش سمارق از دختران تیم راه ابریشم (تصویر/ ارسالی)

این تیم که نام گروه چهار نفری خود را «راه ابریشم» گذاشته‌اند. آنان تلاش می‌کنند تا تولیدات داخلی سمارق را در افغانستان گسترش دهند تا تقاضا و استفاده از تولیدات خارجی کاهش یابد.

زحل می‌گوید: «در حال حاضر با استفاده از مواد موجود برای کشت و پرورش سمارق توانستیم سمارق صدفی را تولید کنیم و نتیجه مثبت گرفتیم و اکنون در انتظار نتیجه سمارق دکمه‌ای که یک نوع دیگر سمارق است هستیم.»

به گفته زحل افرادی که در حال حاضر از سمارق تولید شده آنان استفاده می‌کنند دوستان ،اقارب و همسایه‌های آنان هستند زیرا به دلیل مشکلاتی اقتصادی آنان نتوانستند بیشتر بازاریابی کنند.

زحل درحالی که از ایجاد این فارم خیلی احساس خرسندی می‌کند می گوید در افغانستان استفاده از سمارق کاربردی زیادی ندارد و این در حالی است که به گفته‌ی او، سمارق فواید زیادی دارد. تیم راه ابریشم می‌خواهند که از کمترین امکانات برای بازیابی استفاده کنند اما مشکلات موجود مانع از این کار می‌شود.

زحل به خامه پرس گفت: «در نمایشگاهی که قرار است در کابل برگزار شود اشتراک نمی‌توانیم زیرا قیمت کرایه هر غرفه پنج هزار افغانی است و ما تضمین نمی‌توانیم که آیا می‌توانیم در سه و یا چهار روز دوباره پنج هزار افغانی به دست بیاوریم یا خیر.»

یلدا قدیری عضو دیگر این تیم با اشاره به این که اعضای این تیم از چهار ولایت مختلف می‌باشند به خامه پرس گفت: «زحل از پروان ، نازنین از ننگرهار، وسیمه از پنجشیر و‌خودم از بدخشان استم. و از آنجای که همه دارای دانش مشترک برای ایجاد این کار بودیم توانستیم برای ایجاد این فارم توافق کنیم.»

به باور او کار گروهی رشد کار را چند برابر سرعت می‌بخشد: «رشدی که فارم در این مدت کرده است نتیجه تلاش گروهی می‌باشد. [….] با کار گروهی توانستیم فارم خود را در مدت کم ارتقا بدهیم در هر کار چهار قدم به پیش حرکت می‌کنیم و مشکلات را به راحتی با نیروی گروهی حل می‌سازیم که این نیز خود دلیل پایداری و پیشرفت است.»

وسیمه جلیلی یک تن از اعضای این گروه نیز ایجاد فارم سمارق را حاصل تغییرات چشمی‌گیری در زندگی خود و هم تیمان خود می‌داند. به باور او، درحال حاضر کار آنان به سایر دختران انگیزه می دهد. اما این واقعیت که از تحصیل بازمانده‌اند همچنان آنان را آزار می‌دهد: «ما بعد از وقفه تحصیلی خواستیم اقدام کنیم که دراین زمان دست های ما که پسر بودند مشغول ادامه تحصیل بودند»

این تیم اعلام آمادگی کرد که برای اشخاص شایق در زمینه‌ی پرورش سمارق زمینه‌ی یادگیری آنرا فراهم خواهند کرد.

وسیمه جلیلی عضو این تیم می‌گوید: «ما چهار نفر تحصیل خود را در رشته زراعت پیش بردیم. از تمام قسمت‌های داشت، کاشت و برداشت آگاهی لازم را داریم و به خوبی هم می‌توانیم اگر مشکلی ایجاد شود راه حل پیدا کنیم»

اعضای این تیم هر کدام ضمن ابراز خرسندی از ایجاد این فارم می‌گویند که در خانواده و در میان اقارب خود الگو قرار گرفته‌اند. این خلاقیت به آنان کمک کرده تا تئورهایی که در دانشگاه آموخته‌اند را عملی کنند و این نه تنها به دانش آن در رشته رزاعت می‌افزاید بلکه آنان برای رشد بی‌وقفه مصمم ساخته است.

وسیمه می‌گوید :«من برای دوستان و فامیلم الگو از یک نوآوری در چنین شرایط نابسمان هستم. آنها همیشه مرا تشویق و تحسین می کنند و این ها سبب ایجاد انگیزه برای ادامه دادن و نایل آمدن به پیشرفت بیشتر من می‌شود.»

دختران تیم راه ابریشم در حال حاضر از لحاظ مالی تا یک حدودی به خودکفایی رسیده اند. آنان به این باور اند که حتی در چنین شرایط دشواری، دختران می‌توانند خوکفا شوند.

نازنین رفیع می‌گوید که پس از ساخت فارم به یک دختر کار آفرین تبدیل شده و این برایم یک تغییر مهم از لحاظ موقف اجتماعی و شخصیتی برای او مهم است: «حالا یک دختر با اعتماد به نفس بالا هستم که می‌توانم با رسانه‌ها صحبت کنم.»

 

دکمه بازگشت به بالا