نیک‌بخت، زنی که ۲۵ سال پیش در دور اول حاکمیت امارت اسلامی توسط برادرش در یک اتاق تنگ و تاریک زندانی شد و در دور دوم این حاکمیت، وقتی که حدوداً ۵۰ ساله شده است به کمک مردم محل و مسوولان امنیتی از بند رها شد.
نیک‌بخت در سال ۱۳۷۷ خورشیدی هنگامی که یک دختر جوان ۲۵ ساله بود به دلایلی که به صورت قطعی مشخص نشده توسط برادرش در یک اتاق تنگ و تاریک که به مخروبه شبیه است زندانی شد. او تمام ۲۵ سال گذشته را در این اتاق تاریک سپری کرد و روزانه غذای ناچیزی از یک سوراخی که در بخشی از این اتاق تعبیه شده دریافت می‌کرد.
او حدود یک هفته پیش به کمک مردم محل و مسوولان امنیتی شهر کابل به شفاخانه‌ای در نزدیکی محل منتقل شد. نیک‌بخت حدود یک هفته تحت مراقبت‌های ویژه قرار داشت اما هنوز قادر به تکلم نیست. او به‌گونه‌ی مبهم می‌گوید که «به برادرم غرض نگیرین» اما داکتران هم قادر به درک آنچه که او می‌گوید نیستند.
غلام سخی، برادر نیک‌بخت، کسی که عامل تمام این بدبختی‌ها دانسته می‌شود به خامه پرس گفت که از اعمال خود پشیمان است: «من در اصل از ولسوالی شیخ‌علی ولایت پروان هستم. خواهرم مشکل عصبی داشت و مدت ۲۵ سال نزد من زندانی بود.»
غلام سخی با سه فرزندش در پیوند به این قضیه بازداشت شده و اکنون تحت بازجویی وزارت داخله‌ی امارت اسلامی قرار دارند.
عبدالرحیم اجمل، آمر حوزه دهم امنیتی شهر کابل به خامه‌پرس می‌گوید، حدود یک هفته پیش نیروهای امنیتی با همکاری مردم محل این خانم را از ساحه‌ی چهاردهی، از مربوطات حوزه دهم نجات دادند.
این مسؤول امنیتی دلیل قید خانگی این خانم را ناشی از اختلافات خانوادگی می‌داند و می‌افزاید: «نیک‌بخت قبل از آن که زندانی شود، توسط شوهرش به دلیل «بی‌فرزندی» رها می‌شود و پس از آن برادر ظالمش او را در یک اتاق که نه دروازه دارد و نه هم هوا به آنجا می‌رسد، ۲۵ سال روی زمین خاکی زندانی می‌کند.»
نیک‌بخت حالا تقریبا از حرف زدن باز مانده است، ۲۵ سالِ بی درنگ را در تاریکی، روی زباله و مخروبه‌ها گذرانده است؛ اما جالب این است که او به نحوی از مسوولان امنیتی می‌خواهد که به برادرش ضرر نرسانند.
اطاقی که نیک‌بخت در آن زندانی بود
خانم نیک‌بخت این مدت طولانی را همواره در اتاق تاریک سپری کرده و هیچ گاهی قادر به دیدن روشنایی و تنفس هوای تازه نشده است.
خادم حسین حسینی، مسؤول منطقه، غلام سخی را شخص ناسازگار با همسایگانش می‌داند و می‌گوید که آنان در این ۲۵ سال متوجه این رویداد نشده‌اند.
او در ادامه می‌گوید: «کودکان که در کوچه سرگرمی می‌کردند متوجه بی بی نیک‌بخت شدند و به ما احوال دادند که چنین شخصی در یک اتاق تاریک حضور دارد.»
نیک‌بخت اکنون در یکی از شفاخانه‌های دولتی زیر مراقبت صحی قرار دارد و داکتران می‌گویند که وضعیت صحی او رو به بهبود است.
سهیلا پزشک شفاخانه‌ی دولتی وزیراکبرخان می‌گوید: «روز اول که مریض را آوردند، نمی‌توانست حرف بزند. او مانند کودک از ما فرار می‌کرد و استخوان‌هایش آسیب دیده است اما به مرور زمان وضعیت صحی‌اش در حال بهتر شدن است.»
هرچند، خشونت‌های خانوادگی در افغانستان یکی رایج‌ترین و عام‌ترین انواع خشونت علیه زنان است، اما مصیبت‌های را که نیک‌بخت تجربه کرده، تکان دهنده است.
