گروه طالبان چیزی ندارد که عامل بقایش باشد جز حمایت استخبارات همسایه و جهل شماری از مردم ما. علی‌رغم همه دشواری‌های، پیروزی بر این سپاه جهل و شرارت کاملا ممکن است، به این شرط‌ها:
1. یکپارچگی و اتحاد همه نیروهای ضد طالب، از همه اقوام و احزاب، و کنار نهادن اختلافات جزئی
2. هماهنگی میان نیروهای مردمی و ارگان‌های دولتی بر مبنای توزیع وظایف در چارچوب استراتژی واحد
3. برخورد قاطع با هر کسی که با طالبان همدلی نشان دهد به ویژه در داخل دستگا‌ه‌ها و ادارات دولتی
4. اعلان شرایط ویژه بر محور پالیسی وسیع طالب‌زدایی
5. ایجاد ستاد مشترک دولت و نهادهای مردمی، در سطح مرکز و ولایات، برای تطبیق این پالیسی
6. عدم تساهل با مراکز پخش افکار طالبانی
7. یکپارچگی استراتژیک نهادهای مدنی برای مبارزه با طالبانیسم فرهنگی
8. به کارگیری دیپلماسی منطقه‌ای و بین المللی، و رهایی از تابوسازی‌های غلط، مانند بحث دیورند، جهت حل مشکل با پاکستان
9. به کار گرفتن هنر و ادبیات در پهلوی جنگ مسلحانه در برابر طالبان
10. دادن حِسّ مالکیت به مردم در مبارزه با طالبان و در تعیین سرنوشت خود.
این گروه مزدور حق ندارد سرنوشت ده‌ها ملیون انسان این سرزمین را در چنگال سیاه خود بگیرد. با چنین گروه بی‌رحمی باید بی‌رحمانه برخورد کرد. نه تنها دست سربازان و افسران دلیر ما بلکه پاهای شان بوسیدنی است آن‌گاه که به مصاف منفورترین و تاریک‌اندیش‌ترین سپاه سیاهی و تباهی در این قرن می‌روند.
