ماهیت جنگ با طالبان، طولانی، فرسایشی و گسترده‌است. بنا بر این، ایجاب می‌کند که روش جنگ و دفاع نیز متناسب به آن تغییر کند.
در حال حاضر طالبان در تلاش اند تا بر ولسوالی های کلیدی، شاهراه‌ها، بندرها و بعداً ولایات مسلط شوند. مانع اصلی در برابر این برنامه‌ی شوم طالبان، خیزش‌های مردمی است که بر ضد آنان قیام کرده و از سرزمین خود دفاع می کنند. اما حفظ این نیروها به این شکل در چوکات وزارت‌های دفاع و داخله قابل تنظیم نیست. بنا بر این باید هر چه زودتر اداره‌ی جدیدی زیر نام «وزارت دفاع خودی» در دولت با روش و مسئولیت های ذیل به وجود آید:
۱- برای جلوگیری از نفوذ طالبان در قریه‌ها و ولسوالی‌ها، باید جنگ با آنان در همان ساحات برنامه‌ریزی شود. این روش، مصروف کننده است و توانایی بسیج افراد برای حمله بالای مراکز ولسوالی‌ها و قطع شاهراه‌ها را از طالبان می‌گیرد؛
۲- مصروف شدن نیروهای پولیس و اردو در سطح قریه و ولسوالی، بسیار پر هزینه و اکمالات شان دشوار است. در حال حاضر از ساحاتی که در تهدید بلند اند، پوسته‌های امنیتی کنار جاده‌ها برداشته شده و فقط بیزهای بزرگ باقی مانده است که هیچ تاثیری در تامین امنیت راه‌ها ندارند. به همین دلیل باید تامین امنیت راه های قریه جات تا ولسوالی و از ولسوالی ها تا ولایات، توسط گروه های مسلح مردمی صورت گیرد؛
۳- گروه های مسلح مردمی در به راه انداختن جنگ علیه طالبان از استقلال کامل برخوردار باشند و گزارش حملات خود را به وزارت دفاع خودی بدهند؛
۴- گروه های مسلح مردمی، حق انتخاب و معرفی فرماندهان خود را به وزارت دفاع خودی داشته باشند؛
۵- وزارت دفاع خودی مسئولیت تجهیز و رفع نیازمندی های گروه‌های مسلح مردمی را داشته باشد؛
۶- برای حفظ نظم و انضباط و جلوگیری از خودسری و سو استفاده، همچنین برای تداوم همکاری مردم با حکومت، باید هر چه سریعتر خیزش‌های مردمی در چارچوب وزارت دفاع خودی تنظیم شود. از طریق وزارت دفاع خودی حکومت قادر خواهد شد تا مردم را در سراسر کشور علیه طالبان بسیج کند.
