انسان های درجه 1 و انسان های درجه 3

میرمحمد صدیق فرهنگ در کتاب خاطرات خود(صفحه 253) می نویسد:
«وقتی در اوایل دهۀ پنجاه میلادی که نشرات برنامۀ فارسی رادیو پاکستان از کراچی آغاز شد و تبلیغات ضد دولت افغانستان از سوی این رادیو در داخل افغانستان تاثیرگذار بود، غلام محمد فرهاد که رئیس بلدیۀ(شاروالی یا شهرداری) کایل بود در پاسخ به آن تبلیغات یک سلسله مطالب و مقالات را تحت عنوان: “جواب بلدیۀ ملی به انسان های درجه سه” نوشت. از نظر فرهاد انسان های پاکستان درجه سه بودند. زیرا در سلسلۀ مراتب نژادی که غلام محمد فرهاد به پیروی از نازی ها برای خود مقرر کرده بود، مردم پاکستان انسان های درجه سه محسوب می شدند و بنا بر این حق نداشتند راجع به انسان های درجه 1 که افغان ها و آلمان ها بودند، گفتگو کنند.»
اما این انسان های درجه 3 عجب آدم های خطر ناک و شروری بر آمدند که 43 سال است وطن و مردم این انسان های درجه 1 را در افغانستان لگد مال می کنند، و انسان های درجه 1 نمی توانند خود را از لگد آن درجه 3 ها نجات دهند. در حالی که دولت آن انسان های درجه 3 به ششمین قدرت اتمی دنیا تبدیل شده، اما دولت این انسان های درجه 1 در قطار سومین دولت فاسد و درماندۀ جهان ایستاده است.
تفاوت این درجه 1 و درجه 3 چرا یک تفاوت سرچپه و نامتعارف است؟
چرا درجه 1 با 5 هزار سال تاریخ پرافتخار و قهرمانی های خود از درجه 3 با 68 سال تاریخ بی افتخار و ناقهرمانی اش اینگونه رنج و عذاب می کشد؟
چرا؟