مارشال فهیم گفت: من دو میلیون پنجشیری و یک میلیون شمالی وال را درکابل جا به جا کردم؛ وظیفۀ تاریخی من همین بود.
امیر خان متقی از رهبران تروريستان در کابل گفت: کابل همه‌اش از پنجشیری‌ها است. ده فیصد از دیگر افغان‌هاست. ۹۰ فیصد از پنجشیری‌ها است. دعوای شان هم به همین خاطر است.
سخنان متقی خاطره یی را به یادم آورد.
درسال 2005 یک روز مارشال فهیم در مهمانخانه اش درکارته پروان که شخصاً درجمع دیگرحضار درآن جا حاضر بودم، گفت: اکثر روشنفکران آرمان گرا از هرطرف سرم انتقاد می کنند که دولت را به کسانی دادید که نه ریشه دارند، نه اعتبار و نه به افغانستان کدام علاقه یی دارند. حکومت را به نفرهای امریکا تحویل دادند و خود تان طویله های اسب جور کرده و به سگ بازی مشغول هستید! حالی من چطور همه را یک یک قناعت بدهم که درچی مشکلاتی قرار داشتیم و فشارهای داخلی و خارجی از چند طرف سرما بود. سپس رو به من دست تکان داد و افزود: مثلاً خودت همیشه تند می نویسی و درهمین خانه بی سانسور هرچه دلت می شود می گویی!
من این بار درواکنش به سخنان مارشال هیچی نه گفتم. فهیم خان دست به صف حضار نشسته درکرسی ها دست تکان داد و گفت: تأثیر کاری را که من کرده ام اگر شما نه فهمید، پسان ها اولاده و نواسه های تان خواهند فهمید. من به زعم خود وظیفۀ تاریخی خود را انجام داده ام. دو میلیون پنجشیری و یک میلیون شمالی وال را از قات کوه و کمر و قریه جات دور دست و فراموش شده، در شهر کابل مستقر ساختم. این مردم حالا چه خوش باشند چه نباشند، پسرشان، دخترشان در مکتب درس می خوانند، راه و رسم زنده گی مدرن را یاد می گیرند؛ چشم وگوش شان به حق شان باز می شوند. تعامل و مدارا را درزنده گی شهری می آموزند و تحصیل می کنند و به مرور درنظام حکومتی جای می گیرند.
وقتی انتقاد می کنید، این قسمت گپ را هم یاد آوری کنید!
اکنون وقتی امیرخان متقی می گوید که کابل همه اش از پنجشیری هاست، درعمق گفتارش یک سوء نیت، یک دریغ و یک دوزخ انتقام زبانه می کشد. ببینیم که خلق پیروز می شود یا یک گروه نیابتی!؟ درین بیست سال، اکثرمردم بنا بر انگیزه های موجه و نا موجه بر پنجشیری ها باران انتقاد باریده اند. اکنون سوال بود ونبود افغانستان است. تاریخ، همه را به خصوص پنجشیری ها را با نام صدا می زند. قرعه نبرد تاریخی برای دفاع از افغانستان بازهم به نام پنجشیری ها زده شده است.
