منظور از حکومت ۴ نفره، اعضای «غلام خانه» نیست

چهار نفر سروران اصلی این ها اند:
غنی، حمدالله، فضلی و بی بی گل
امرالله صالح و دانش، یاسین ضیاء یا کدام عضو دیگر «غلام خانۀ ارگ» درین رسته شامل نیست. هرگاه چهارنفر بالا مصلحت بدانند، گاه گاه به دانش یا امرالله درجلسات اجازۀ نشستن می دهند تا کدام کارخانه گی را برای شان ابلاغ کنند؛ نه شامل ساختن شان درتصمیم گیری.

یک بار مصاحبه دور ودراز یکی ازاعضای ارشد «غلام خانه» یعنی مسعود اندرابی با حسنا رحیمی را تماشا کنید، نیازی نیست درپایان گفت وگو دل بد شوید و عوق بزنید. حال شما فقط درهمان لحظه یی که از وی می پرسد چرا از وظیفه راندی شدی، به هم می خورد!

این است فلسفۀ جمهوری مصادره شده وقلابی. این ها همه تاریخ اند. من گیج می شوم زمانی که می بینم و می بینند که حکومت چهار نفره برلبۀ گودال سقوط قرار دارد؛ اما حمدالله محب به جای چاره جویی از سقوط اقتصاد ونظام، قوماندان امنیه غزنی را رد گیری می کند که از احمد شاه مسعود گرامیداشت کرده است!

توقع دارید که چی شود؟ شاپورحسن زوی، حمدالله، غنی و امثال او را مطالعه کنید که ازیک انتحاری چی کم دارند؟ از طالب وداعش یک سروگردن بالا هستند. افغانستان دروجود چی کسانی باید زنده بماند؟

من به حمدالله محب می گویم: اگر این بارجنگی دربگیرد، جنگی از نوعی دیگرخواهد بود. رهبری جنگ دردست ستاد مقاومتی می افتد که مؤسس آن احمد شاه مسعود بود. این جنگ از کرانه کابل ، سالنگ و پنجشیر تا مرز هرات، بلخ و سواحل آمو گستره خواهد یافت. طالب، اگرکمال بسیاربه خرج دهد، خودش را از حواشی شهر ها تا سرحدات پاکستان پناه کند. طالب از خود صاحب دارد و مأموریتش نجات شما نیست. تو قبل از اشرف غنی، آمادۀ کوچ کشی باش.

«غلام خانۀ» ارگ هنرش این است: وقتی خودش را دریک تعامل دکاندارانه خودش را به شما فروخته، هرآئینه دوراز امکان نیست که همین سرحلقه های غلام خانه از جمله یاسین ضیاء، ترا و فضلی و غنی را به طالبان تحویل دهند.