تحولات نظامی هفته های اخیر پیشبینی ها در مورد اینده سیاسی افغانستان را خیلی پیچیده ومبهم ساخته طوری که هرکس در جستجوی یافتن پاسخ این سوال است که این کشتی معیوب وزخمی به کدام ساحل لنگر خواهد انداخت و سرنوشت سواری ها چه خواهد شد و نا خدائی آینده این کشتی جه کسی خواهد بود وده ها سوال بی جواب دیگر..
دوستان گرامی شما گاهی از واقعیت می پر سید وگاهی از راه حل.واقعیت این است که گفتن واقعیت سپردن نقد جان بکام مرگ است به همین دلیل پیدا کردن راه حل هم همه را گیج وکلافه کرده است.انچه میدانم ومیتوانم دریغ نمیکنم.
چند واقعیت را باید بطور واضح وروشن با هموطنان وهمشهریان خود شریک سازم.
طالبان با آنکه وسیله وابزار استعمار اند اما بزعم خود شان وار ثین خلافت وامامت ونبوت اند باید حکومت مطلقه وآمرانه ای خودرا داشته باشند.با این رویکرد فکری به این نتیجه میرسیم که بنیانگزاران شورائی عالی صلح ومراحل مختلف این پروژه اهداف غیر واقعی داشتند.چون شعار صلح وکمیسیون وشورائی عالی صلح همه به منظور هموار کردن فرش سرخ زیر پای طالبان بوده .این پروسه در سطح داخلی به طالبان انگیزه ومورال ودر سطح خارجی مشروعیت سیاسی بخشید و رهای زندانیان باعث تقویت سنگر های شان شد.پروژه صلح از اول تا آخر بخاطر اعاده اقتدار طالبان بوده اما هیچ سیاست مداری این تر فند را نفهمید.
فکتور دیگر دفاع از نظام است.مردم افغانستان زیر چتر نظام ویا حکومت کنونی برهبری آقای اشرف غنی آماده حمایت ودفاع از حکومت نیستند.دولت فعلی افغانستان نسبت ضعف های فراوان که دارد در نزد مردم افغانستان وجاهت وحتی مشروعیت خودرا از دست داده قابل حمایت نیست.به همین دلیل بسیاری از ولسوالی ها بدون جنگ ودر گیری به طالبان تسلیم شدند وامروز بیش از یکصد ولسوالی به کنترول طالبان در آمده است که نمایانگر خستگی وسر خوردگی ودلسردی مردم از حکومت است.
درامه خیزش های مردمی. خیزش های مردمی به هیچصورت به معنی دفاع از حکومت نیست بلکهداظهار نفرت علیه طالبان است افراشتن سلاح در بین جاده ها وچهار سرکی ها به هیچصورت به معنی حمایت مردم از نظام نیست بلکه بخاطر مخالفت با طالبان وبرخی ها با گرفتن پاکت های پولی است که طور عاجل واپراتنیفی از خزانه دولت بی حساب وکتاب کشیده شده به افراد مشخص داده میشود که خیلی کم دوام است.
.نمایش های چون دفاع زنان از نظام خیلی هم به معنی حمایت ودلبستگی زنان به حکو مت نیست.در کشوری که زنان حق ادای شهادت در محکمه را ندارند، ویا حضور ومشارکت شان در تشکیل نیرو های امنیتی خیلی نمادین واندک است چطور میتوانند در سنگر جنگ وکار زار با طالبان بروند؟ طالبان که تانک هارا زنده از سر بازان آموزش دیده میگیرند وسنگر هارا آتش میزنند وخشونت شان لرزه بر وجود هر انسان می اندازد. بر زنان بیشتر از پیش حمله میکنند.
فرجام این بازی ها چه خواهد بود؟ اگر رهبری حکومت افغانستان تعویض نشود احتمال حفظ همین نظام با همین سیما وشمائل خیلی ضعیف است.تازه طالبان در مرحله کنونی مناطق وسنگر های عقب مقاومت احتمالی را اول به تصرف خود در میآورند که از دور اول متفاوت است.لذا با کاهش حمایت های نظامی ولوژستیکی آمریکا احتمال فروپاشی نیرو های امنیتی بعید به نظر نمیرسد ووضعیت به سرعت در حال تغییر است.
طالبان ودیگران: این واقعیت را باید پذیرفت که دیدگاه طالبان نسبت به گذشته تغییر نکرده اینکه میگویند ما طالبان گذشته نیستیم .با اقوام ومذاهب وکشور های خارجی رفتار متمدنانه داریم همه غیر واقعی است..هدف اساسی طالبان سقوط نظام است بعد بحساب همه میرسند..اینها به هیچصورت فقه جعفری را برسمیت نمیشناسند به هیچصورت اهل تشیع را در رده های بلند دولتی نمی پذیرند. به ارزش های حقوق بشری توجه ندارند فقظ به نوبت همه را زیر پا میکنند. درست مانند دور اول در قدم نخست با حزب اسلامی جنگیدند.بعدا با جمعیت وحزب وحدت دران وقت با جنرال دوستم رابطه حسنه داشتند بعد از تصرف کابل به سراغ جنبش ویا جنرال دوستم رفتند. یعنی برای برداشتن موانع او لویت بندی کرده اند.اینها دشمنان خودرا به نوبت میزنند.
نتیجه .اگر طالبان همه افغانستان را تصرف کنند چه اتفاق می افتد؟ طالبان چهره قابل قبول برای جامعه جهانی نیستند.از اینها اسناد وتصاویری وجود دارد که زنان را سنگسار ومردان را دست جمعی تیر باران وآبادی هارا آتش زده اند اینگونه موجوداتی در جهان مدرن معاصر قابل پذیرش نیست البته .در داخل هم با داشتن روحیه نژاد پرستانه وبر تری جویانه ای که دارند خشم برخی مردم را بر می انگیزند..در مناطق که پایگاه قومی ضعیف دارند مردم دوباره علیه طالب قیام میکنند وجنگ قومی شدت میگیرد. دوباره جنگ ها از یک سمت آغاز میشود افغانستان برای همیش میدان جنگ های قومی، مذهبی ودر نهایت استعماری خواهد بود..درین سر زمین خبری از خوشی وسعادت نیست.آنچه نصیب نسل های بعدی میشود جنگ وخشونت وتنفر قومی ومذهبی است وبس.
