عفو بین‌الملل: 4 میلیون آواره داخلی در افغانستان به کمک فوری نیاز دارند

سازمان عفو بین الملل در جلسه توجیهی جدیدی که امروز منتشر شد، اعلام کرد: دولت افغانستان و جامعه بین المللی باید فورا تلاش‌های خود را برای حمایت از 4 میلیون آواره داخلی که در معرض ابتلا به بیماری همه گیر کووید-19 قرار دارند، افزایش دهند.

در گزارشی که پس از نشست توجیهی این نهاد منتشر شده آمده است: تأثیر کووید-19 بر آوارگان داخلی افغانستان، جزئیات این موضوع را نشان می‌دهد که چگونه این همه گیری اوضاع را برای آوارگان بیش از پیش خطرناکتر کرده است. بیجاشدگان در شرایط بدی زندگی کرده و دسترسی ناکافی به آب، تجهیزات بهداشتی، برای محافظت از خود در برابر ابتلا، شیوع و بهبودی از بیماری دارند.

در این جلسه توجیهی همچنین با اشاره به تأثیرات مخرب همه گیری بر معیشت، حقوق زنان و ناامنی غذایی در اردوگاه‌های آوارگان و همچنین ناکافی بودن تلاش‌های امدادی برای آوارگان، آمده است: چهار میلیون آواره در داخل افغانستان در شرایطی کاملا مناسب برای انتقال سریع ویروسی مانند کووید-19 زندگی می‌کنند. این اردوگاه‌ها محدود، غیربهداشتی و حتی از ابتدایی ترین امکانات پزشکی برخوردار نیستند.

سازمان عفو بین الملل در ادامه تاکید کرد: با افزایش تعداد آوارگان داخلی به دلیل درگیری مداوم و خطر موج‌های کرونایی، دولت افغانستان و جامعه جهانی باید اقدامات بیشتری برای محافظت از آوارگان داخلی انجام دهند».

این نهاد از دولت افغانستان و جامعه جهانی خواسته است که به تعهدات خود در قبال آوارگان طبق قوانین بین المللی پایبند باشند و بودجه و منابع خاصی را برای آوارگان داخلی اختصاص دهند تا نیاز مبرم خود را برای دسترسی به مسکن، غذا، آب، خدمات بهداشتی کافی را برآورده کنند.

عدم دسترسی آوارگان به مسکن، آب و امکانات پزشکی کافی

عفو بین الملل با آوارگان در اردوگاه‌های کابل، هرات و ننگرهار صحبت کرده که هر کدام بیش از 1000 خانواده را در خود جای داده است. زندگی در کلبه‌های ساخته شده از گل، تیرها و ورق‌های پلاستیکی که تا ده نفر در یک یا دو اتاق زندگی میکنند. آوارگان قادر به انجام فاصله اجتماعی و قرنطینه نیستند. خدمات اساسی مانند دسترسی به آب و سرویس بهداشتی ارائه نشده است، و آوارگان قادر به حفظ بهداشت لازم برای جلوگیری از شیوع ویروس کرونا نیستند. آوارگان داخلی که با عفو بین الملل صحبت کردند گفتند که کمبود امکانات آب آنها را مجبور به طی مسافت طولانی برای بدست آوردن آب می‌کند.

آوارگانی که توانایی پرداخت هزینه بیمارستان یا تأمین هزینه‌های درمان را ندارند، به امکانات پزشکی کافی در اردوگاه‌ها دسترسی ندارند. کسانی که با عفو بین الملل صحبت کردند گفتند که آنها هیچ گونه تجهیزات محافظتی شخصی مانند ماسک صورت یا ضدعفونی کننده دریافت نکرده‌اند و همچنین هیچ اطلاعاتی برای افزایش آگاهی از کووید-19 منتشر نشده یا در دسترس آن‌ها قرار نگرفته است.