این کشورها عبارتند از: برزیل، آلبانی، اکوادور، فرانسه، ایالات متحده، گابن، ژاپن، مالت، سوئیس، امارات متحده عربی و بریتانیا.
نمایندگان این کشورها در یک بیانیه مشترک نوشتند که “نقض آشکار حقوق بشر و تبعیض سیستماتیک” و اقدامات طالبان علیه زنان می تواند آزار و اذیت جنسی باشد.
این دوازده کشور روز چهارشنبه در بیانیه‌ای در مورد زنان، صلح و امنیت در شورای امنیت گفتند: ما تعهد خود را به افغانستان برای تطبیق مفاد اسنادی که افغانستان طرف و متعهد آن است، یادآوری می‌کنیم.
این کشورها تاکید کردند که تضمین شرایط برای مشارکت کامل زنان در تمام فرآیندهای تصمیم گیری به صلح و امنیت بین المللی کمک می کند.
در این بیانیه همچنین آمده است: «همان‌طور که در گزارش دبیرکل تأکید شده است، ما باید همواره در مورد نیاز مطلق به حمایت و احترام به حقوق همه زنان و دختران، از جمله با محدود کردن صریح خشونت سیاسی علیه زنان در هر زمان صریح باشیم.»
ریچارد بنت، گزارشگر ویژه حقوق بشر در افغانستان روز سه شنبه گزارشی را در مورد وضعیت کنونی افغانستان به مجمع عمومی سازمان ملل ارائه کرد.
این گزارش بر وضعیت مخمصه کنونی افغانستان، مشخص شده با وخامت وضعیت حقوق بشر ناشی از سیاست‌های ظالمانه طالبان، فرهنگ معافیت از مجازات، بحران انسانی و اقتصادی جاری، زلزله‌های مخرب اخیر و خطر احتمالی بازگشت اجباری در مقیاس بزرگ تأکید می‌کند.
با وجود محکومیت مداوم سازمان ملل متحد و ملل اسلامی، طالبان در موضع خود در قبال حقوق زنان ثابت قدم مانده است. سازمان های حقوق بشر گزارش می دهند که طالبان عملاً زنان جامعه افغانستان را به حاشیه رانده است. از زمان به دست گرفتن قدرت در افغانستان، آنها با صدور بیش از 50 فرمان، تدابیر محدودکننده متعددی را علیه زنان اعمال کرده اند.
ممنوعیت طالبان از حقوق اساسی زنان، مانند تحصیل، اشتغال، مسافرت، ورزش و فعالیت‌های پارک، با تفسیر آنها از قوانین شریعت و نگرانی‌های داخلی توجیه می‌شود. سازمان های حقوق بشری این سیاست ها را به عنوان نمونه بارز آپارتاید جنسیتی دسته بندی می کنند.
