استاد عطا محمد نور در شرایطی خوبی قرار ندارند. در این لحظه های دشوار، صواب نیست که در رابطه به ایشان چیزی نا خواسته ی بر زبان بیاوریم و از گفته ی خود پشیمان شویم. اما، وقتی ایشان به اسماعیل خان امیر به اسارت افتاده ی جهاد، با سردی و درشتی طعنه می زنند و شهامت خود را بر روی مردم می کشند، جای دارد که بگویم، استاد گرامی اظهار شماتت در حق یک اسیر و سردار نام آشنای جهاد مردم افغانستان، کار در خور شان شما نیست. ما از شما چنین انتظاری نداریم و هرگز نمی خواهیم که قامت بلند شما را در زیر این سقف فرو افتاده و و این دایره ای تنگ ببنیم.
جناب استاد شما البته خوب می دانید که اسماعیل عامدانه و به شکل مقصود به طالبان سپرده شد، تا کشته شود و تا هرات از وجود این مرد عابد و این چهره ی مبارک محروم گردد. حاشیه های تاریک و شیرازه های ناخوانده ی داستان به اسارت افتادن اسماعیل خان مسلماً زیاد اند و یقیناً روزی همه بر ملا خواهند شد. بنا برآن در حالی که ما از اصل داستان اطلاعی نداریم، عادلانه نیست که در داوری، در حق این پیر مرد مجاهد که در سنین 73 سالگی و هنگام کهولت، تفنگ بر شانه می کند و قدم به میدان های داغ نبرد می گذارد، عجله نماییم و دل و دیده ی دوست داران بی شمار، آن بزرگوار را بخراشیم.
آری، اسماعیل برنامه ریزی شده به طالبان تحویل داده شد تا اهانت شود و تا با سرنوشت ناخواسته ای مواجه گردد اما، اراده ی خداوند چیزی دیگری بود و طالبان با برخورد انسانی و فوق العاده با وی، نشان دادند که افغانستان وارد مرحله ی جدیدی می شود و علی الاقل تا این دم، در اندیشه ی اعاده سال های دهه ی نود نیستند. ما از دل آن ها آگاه نیستیم اما، برخورد منصفانه ی رهبران این گروه و شخص آقای متقی با اسماعیل خان را به فال نیک می گیریم. توجه بفرمایید که وقتی خبرنگار طالبان با ایشان یعنی دشمن دیرینه ی خود، مصاحبه می کند، با توقیر و احترام، اسماعیل خان را امیر صاحب خطاب می نماید. اما، اتفاقاً در این سوی خط، ما دل هم وطنان مان را می خراشیم و بجای غم شریکی، اسماعیل خان را با صراحت زخم زبان می زنیم.
از دید من مقتضای انصاف این است که ما از دو کار در رابطه به اسارت اسماعیل خان، غافل نشویم. نخست این که اگر با امیر صاحب و دوستان ایشان غم شریکی نمی نماییم، علی الاقل در رابطه به اسارت ایشان، سکوت اختیار نماییم و دوم این که در عین اختلاف با گروه طالبان، کار خوب آن ها را خوب بگویم، چون خدای تبارک و تعالی می فرماید: “وَإِذَا قُلْتُمْ فَاعْدِلُوا”انعام/152 و هنگامی که سخن می گویید، عدالت را رعایت نمایید. برخورد طالبان با اسماعیل کاملاً غیر قابل پیش بینی و در خور تقدیر است.
