۳۲۰ روز دوری دختران از مکتب؛ اعتراض زنان و توصیه ناکارآمد علمای پاکستان
از زمان تسلط طالبان بر افغانستان، 320 روز شد که دختران بالاتر از صنف ششم از رفتن به مکتب محروم شده‌اند و دروازه مکاتب بر روی آنها باز نشده است.
گروهی از زنان افغانستان زیر نام «حرکت خودجوش زنان مبارز افغانستان» در اعتراض به مسدود ماندن مکاتب بروی دختران، گفته‌اند که جهان از بسته ماندن مکاتب دخترانه در افغانستان می‌شرمد.
اعضای حرکت خودجوش زنان مبارز افغانستان اعتراض خود به عدم دسترسی دختران به آموزش را در یک مکان سربسته در کابل انجام داده‌اند و از مردم افغانستان خواسته‌اند که برای بازشدن مکاتب بر روی دختران، با آنها هم‌صدا شوند و از طالبان بخواهند که دروازه مکاتب را بر روی دختران باز کنند.
آنها می‌گویند که یک سال دور ماندن دختران از مکتب و محرومیت آنها از آموزش، یک عمر بدبختی را در پی دارد.
به باور این زنان، دوری دختران از مکتب و ممنوع شدن حضور آنها در محل کار، باعث افزایش خشونت‌های خانوادگی، ازدواج‌های اجباری، ازدواج‌های زیر سن و فقر شده است.
حدود یکسال می‌شود که گروه طالبان در افغانستان قدرت را در دست گرفته‌اند. این گروه از زمان تسلط بر افغانستان، دختران بالاتر از صنف ششم را از رفتن به مکتب منع کردند و با وجود گذشت ۳۲۰ روز، هنوز اجازه بازگشایی مکاتب دوره متوسط و لیسه را نداده‌اند.
توصیه ناکار آمد علمای پاکستان
در جریان هفته گذشته، هیأتی از علمای پاکستان به رهبری مفتی تقی عثمانی، رئیس وفاق المدارس پاکستان، به کابل آمد و با ملا محمد حسن آخند، رئیس الوزرای طالبان، عبدالباقی حنفی، وزیر تحصیلات عالی طالبان و شماری دیگر از مقامات این گروه دیدار کردند.
علمای پاکستان بعد از این دیدارها اعلام کردند که به مقامات طالبان توصیه کرده‌اند که مکاتب دخترانه را باز کنند و به زودی مکاتب بر روی دختران بالاتر از صنف ششم در افغانستان باز خواهد شد.
یکی از علمای پاکستان گفته بود که او شماری از زنان خانواده خود را به رهبران طالبان مثال زده‌اند که تحصیل کرده هستند و در بخش‌های مختلف مشغول فعالیت هستند.
اما با وجود گذشت یک هفته از این توصیه علمای پاکستان، طالبان هیچ حرفی در مورد بازگشایی مکاتب بر روی دختران بالاتر از صنف ششم نزده‌اند و هنوز مشخص نیست که آیا آنها تصمیمی بر بازگشایی این مکاتب دارند یا خیر.
به نظر می‌رسد توصیه علمای پاکستان نیز نتوانسته است طالبان را وادار کند که مکاتب را بر روی دختران بالاتر از صنف ششم باز کنند و به آنها اجازه بدهند که آموزش و تحصیل خود ادامه بدهند.
پیش از علمای پاکستان، شماری از عالمان دینی افغانستان و شخصیت‌های شناخته شده دینی جهان نیز محرومیت دختران از آموزش را محکوم کرده بودند و آن را خلاف دستورات اسلامی دانسته بودند.
اما مسئولان طالبان، به بهانه‌های مختلف تاکنون از بازگشایی مکاتب بر روی دختران خود داری کرده‌اند و یک نسل از دختران افغانستان ۳۲۰ روز است که از آموزش محروم شده‌اند و آینده شان در خطر نابودی قرار دارد.
پیشینه لجاجت طالبان با آموزش دختران
طالبان در دور اول حاکمیت شان در افغانستان که پنج سال طول کشید، اساس گذاری سیاست‌های افراطگرایانه در قبال زنان را آغاز کردند.
در آن زمان نیز طالبان زنان را از آموزش و رفتن به مکتب و دانشگاه محروم کردند. بسیاری از زنان را که کارمند دولت بودند، خانه نشین کردند و آنها اجازه نداشتند که بدون محرم مرد از خانه بیرون شوند.
اکنون نیز طالبان قیودات سخت گیرانه و افراطگرایانه‌ای را بر زندگی و آموزش زنان وضع کرده‌اند و به بهانه‌های مختلف، در تلاش حذف زنان از جامعه هستند.
علاوه بر اینکه طالبان تاکنون به دختران بالاتر از صنف ششم اجازه رفتن به مکتب را نداده‌اند، برای دانشجویان دانشگاه‌ها نیز محدودیت‌های زیادی وضع کرده‌اند و آنها را مجبور کرده‌اند که لباس سیاه و بلند عربی بپوشند؛ طوری که فقط چشم‌های شان باز باشد و باقی صورت شان باید دیده نشود.
جدا از این، طالبان زنانی را که کارمند دولت بودند، خانه نشین کرده‌اند و در یک مورد، مسئولان وزارت مالیه طالبان از زنانی که کارمند این وزارت بودند خواستند که بجای شان اقاریب مرد شان را معرفی کنند تا سر کار بیایند.
بر اساس گزارش اخیر سازمان ملل متحد در مورد وضعیت حقوق بشر در افغانستان، طالبان در یک سال گذشته به صورت سیستماتیک تلاش کرده است که زنان را از اجتماع در افغانستان حذف کنند و آنها را از حقوق شان محروم کنند.
