تهیه شده توسط: نصیره احمدی
متأسفانه، گزارش‌ها و شواهدی نشان می‌دهند که برخی از مهاجران افغان در مسیر مهاجرت به سمت یونان با شکنجه و سوءاستفاده مواجه شده‌اند. این شامل تعرض‌های جسمی، آزار و اذیت جنسی، ضرب و شتم، آب‌زنی و سایر روش‌های خشونت آمیز است که به منظور به زور گرفتن پول، اطلاعات یا برای ترساندن و ایجاد از دست رفتن امید در افراد مهاجر به کار گرفته می‌شود.
این نوع شکنجه و سوءاستفاده را می‌توان به نوعی از خشونت مرتبط با تروریسم و جرایم عابربانکی تلقی کرد که توسط برخی عوامل غیرقانونی همچون قاچاقچیان انسان، شبکه‌های جرم سازمان‌یافته و افرادی که از این مهاجران سوءاستفاده می‌کنند، انجام می‌شود.
این شرایط نگران کننده و ناعادلانه است و تجاوز به حقوق بشری افراد را مشکلی جدی تر می‌کند. باید توجه و تلاش‌هایی صورت بگیرد تا این نوع سوءاستفاده و شکنجه جلوگیری و متوقف شود.
گزارش ها و شواهد در واقع مواردی از شکنجه و سوء استفاده را در طول مسیر مهاجرت، به ویژه برای پناهجویانی که از طریق دریای اژه از ترکیه به یونان سفر می کنند، از جمله افرادی از افغانستان، نشان می دهد.
سفر مهاجرت می‌تواند خطرناک باشد و جمعیت‌های آسیب‌پذیر، مانند پناهجویان، اغلب در معرض اشکال مختلف خشونت، استثمار و نقض حقوق بشر هستند. اینها شامل تجاوز فیزیکی، آزار جنسی، شکنجه، اخاذی و سایر اشکال بدرفتاری است.
مسیر دریای اژه، به‌ویژه، به‌خاطر خطراتش، با قایق‌های پر ازدحام و غیرقابل دریانوردی، قاچاقچیان انسان، و عملیات‌های ناکافی نجات، شناخته شده است که خطرات و آسیب‌پذیری‌های پیش روی مهاجران را تشدید می‌کند.
برای دولت‌ها، سازمان‌های بین‌المللی و جامعه مدنی ضروری است که حمایت از حقوق بشر را در اولویت قرار دهند و به علل اصلی چنین سوء استفاده‌هایی رسیدگی کنند. همکاری بین کشورهای درگیر، از جمله ترکیه و یونان، برای تضمین امنیت و رفاه پناهجویان و مهاجران ضروری است.
تلاش‌ها باید بر بهبود عملیات نجات، ارائه کمک‌ها و حمایت‌های لازم به نیازمندان، و ارتقای مسیرهای قانونی برای درخواست پناهندگی متمرکز باشد. علاوه بر این، مبارزه با قاچاق انسان و شبکه های قاچاق، تقویت اقدامات کنترل مرزی با رعایت حقوق بشر، و ارتقای آگاهی و همدلی با مهاجران گام های مهمی در رسیدگی به این موضوع پیچیده است.
جامعه بین‌المللی، از جمله سازمان‌های مرتبط مانند کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد (UNHCR) و سازمان بین‌المللی مهاجرت (IOM)، نقشی حیاتی در حمایت از حقوق پناهجویان و هماهنگ کردن پاسخ‌ها به چالش‌های پیش روی مهاجرت ایفا می‌کند.
تقویت شفقت، همدلی و همبستگی نسبت به افرادی که به دنبال امنیت و حفاظت هستند، صرف نظر از کشور مبدا، و تلاش برای راه حل های جامعی که کرامت و رفاه همه مهاجران و پناهندگان را در اولویت قرار می دهد، بسیار مهم است.
اهمیت تعاون بین کشورها، سازمان‌های بین‌المللی و سازمان‌های غیردولتی در مقابله با این مسئله بسیار بزرگ است. اعمال قوانین و مقررات مربوطه، تقویت نظارت و پاسخگویی به تخلفات، تأمین منابع و خدمات حقوقی به مهاجران زندانی و ایجاد موارد حمایتی مانند پناهگاه‌ها و مراکز حمایتی برای مهاجران آسیب‌دیده از اقداماتی است که می‌تواند به کاهش این نوع سوءاستفاده‌ها کمک کند.
به طور کلی، لازم است جوامع بین‌المللی و دولت‌ها تلاش خود را برای پیشگیری از شکنجه و سوءاستفاده در مسیر مهاجرت افزایش دهند و بهبود شرایط را برای مهاجران، از جمله مهاجران افغان، فراهم کنند.
داستان عبور یک پناهجوی افغان از دریای اژه به یونان بسته به تجربیات فردی می تواند بسیار متفاوت باشد. با این حال، من می توانم یک روایت کلی برای شما ارائه کنم که منعکس کننده چالش ها و خطراتی است که اغلب پناهندگان افغان در این سفر با آن مواجه هستند.
با احمد، یک جوان 25 ساله افغان که تصمیم گرفت در جستجوی امنیت و آینده ای بهتر، وطن جنگ زده خود را ترک کند، آشنا شوید. احمد با فرار از درگیری، آزار و اذیت و مشکلات اقتصادی، سفری خطرناک را آغاز کرد که او را از مرزها و دریای خائنانه اژه می برد.
سفر احمد از افغانستان آغاز شد و پیش از رسیدن به سواحل ترکیه در نزدیکی شهرهایی مانند ازمیر یا بدروم از کشورهای مختلف از جمله ایران و ترکیه عبور کرد. در ترکیه، او به گروهی از پناهجویان پیوست که همه امیدوار بودند به یونان، دروازه ای به اروپا برسند.
احمد و گروه با کمک قاچاقچیان اواخر شب سوار یک قایق کوچک و پر ازدحام شدند. قایق به سختی قابل دریانوردی بود، و آنها خطرات آن را می دانستند، اما ناامیدی برای زندگی بهتر بر ترس غلبه کرد. قاچاقچیان به آنها اطمینان دادند که به سلامت به یونان خواهند رسید.
در حالی که کشتی کوچک به سمت آب های تاریک دریای اژه حرکت می کرد، احمد و همراهانش امید خود را حفظ کردند، اما اضطراب فضا را پر کرد. این سفر خائنانه بود، با شرایط دریای ناآرام و ترس دائمی از واژگون شدن یا رهگیری توسط مقامات گارد ساحلی.
پس از ساعت‌ها بلاتکلیفی، سرانجام جزایر یونانی را در دوردست دیدند. تسکین آنها را فرا گرفت، اما سفر آنها هنوز تمام نشده بود. آنها مجبور بودند در سواحل صخره ای حرکت کنند و از گشت های مرزی فرار کنند تا از بازداشت و بازگرداندن آنها به ترکیه جلوگیری کنند.
احمد و گروهش خسته اما مصمم در یکی از جزایر فرود آمدند. با این حال، آسودگی آنها کوتاه مدت بود زیرا آنها در خاک یونان با چالش هایی روبرو بودند. آنها مجبور بودند برای رسیدن به اردوگاه پناهندگان یا یافتن سرپناه، از مناطق دشوار، اغلب پیاده، عبور کنند. شرایط در این اردوگاه ها اغلب مملو از جمعیت و فاقد منابع کافی بود که بقا را به یک مبارزه روزمره تبدیل می کرد.
احمد پس از ورود به یونان، باید روند پناهندگی را آغاز می کرد که شامل ثبت نام نزد مقامات و ارائه پرونده خود برای حمایت بین المللی بود. این فرآیند می تواند طولانی و پیچیده باشد، بدون هیچ تضمینی برای نتیجه مثبت. احمد مجبور بود ماه ها صبر کند و در بلاتکلیفی زندگی کند و امیدوار باشد که به درخواست پناهندگی خود پاسخی مطلوب بدهد.
داستان احمد نشان دهنده سفر پرمخاطره و پرمخاطره بسیاری از پناهجویان افغان است که از دریای اژه به یونان می گذرند. چالش‌هایی که آنها با آنها روبرو هستند، از جمله گذرگاه‌های دریایی نامطمئن، دخالت قاچاقچیان، شرایط سخت زندگی در کمپ‌های پناهندگان، و نامشخص بودن روند پناهندگی را برجسته می‌کند.
مهم است که به یاد داشته باشید که تجربه هر پناهنده منحصر به فرد است، و در حالی که این روایت یک نمای کلی ارائه می دهد، جزئیات و نتایج خاص می تواند به طور قابل توجهی متفاوت باشد.
*این گزارش خبری با حمایت روزنامه نگاران برای حقوق بشر «JHR» تهیه شده است.
