فرماندهی پولیس طالبان برای شهر کابل، این برنامه را از امروز آغاز کرده است و گفته است که گدایانی که قبلا مشخصات آنها ثبت و بایومتریک شده‌اند، اگر دوباره دست به گدایی بزنند، از سوی نیروهای طالبان بازداشت و زندانی می‌شوند.
از زمان تسلط طالبان بر افغانستان، به دلیل افزایش فقر و بیکاری، شمار گداها در شهر کابل، پایتخت افغانستان، افزایش چشم‌گیر یافته است.
بیشتر افرادی که دست به گدایی می‌زنند، زنان و کودکان خرد سال هستند و با نشستن در مکان‌های مزدحم شهری، مقابل نانوایی‌ها و گشت‌و‌‌گذار در کوچه و پس کوچه‌های کابل، در تلاش جلب توجه مردم برای پرداخت چند افغانی پول نقد، یک قرص نان و یا مقداری آرد و برنج هستند.
با افزایش چشم‌گیر شمار گداها در شهر کابل در یک سال گذشته، ملا هبت الله، رهبر طالبان، چندی قبل دستور جمع آوری آنها را صادر کرد.
در فرمانی که رهبر طالبان صادر کرد، آمده بود که برای گداهای که مهارت‌های حرفه‌ای دارند، زمینه کار فراهم شود و به «گداهای واقعی» معاش پرداخت شود.
همه مشکلات با خشونت قابل حل نیست
با آغاز برنامه جمع‌آوری گداها از شهر کابل و هشدار از بازداشت و زندانی کردن آنها، شهروندان افغانستان با انتقاد از این برنامه، می‌گویند که «همه مشکلات با خشونت، ضرب و شتم و زندانی کردن» حل نمی‌شود.
شهروندان افغانستان می‌گویند که بسیاری از کسانی که در شهر کابل دست به گدایی می‌زنند، از روی «مجبوریت»، «فقر» و «تنگدستی» به این کار روی آورده‌اند.
حفیظ الله، یکی از ساکنان شهر کابل به خبرنگار شفقنا گفت که: «طالبان از حل مشکلات اقتصادی افغانستان ناتوان هستند و به همین دلیل با گداها با خشونت برخورد می‌کنند و تلاش می‌کنند که حضور آنها را در خیابان‌ها، کاهش دهند.»
به گفته این شهروند افغانستان، حضور تعداد زیادی از گداها در پایتخت کشور، نشان دهنده اوج فقر و گرسنگی و ناتوانی طالبان در حل مشکلات اقتصادی است و آنها به همین دلیل می‌خواهند هیچ گدایی در خیابان‌های شهر دیده نشود.
شعیب، شهروند دیگر افغانستان به خبرنگار شفقنا گفت که: «برنامه طالبان آدم را یاد ضرب المثلی می‌اندازد که میگه بجای اصلاح ابرو، چشم را کور کرد. اینها توان حل مشکلات اقتصادی و از بین بردن فقر را ندارند، باز می آیند و چند نفر را که از روی مجبوری دست به گدایی می‌زنند، می خواهند زندانی کنند.»
شهروندان افغانستان همچنین برنامه طالبان برای پرداخت «معاش» به گداها را یک فریب و تبلیغات می‌دانند و می‌گویند که این گروه حتی توانایی پرداخت معاش کارمندان دولتی و نیروهای خود را ندارد، چه برسد که ده ها هزار گدا معاش پرداخت کنند.
آنها می‌گویند طالبان به‌جای خشم بر گداها، باید وضعیت اقتصادی افغانستان را بهبود ببخشند و زمینه کار و درآمدزایی را برای مردم فراهم کنند.
بیداد فقر در افغانستان و افزایش گداها
از زمان تسلط طالبان بر افغانستان، فقر در این کشور هر روز رو به افزایش بوده است و بر اساس گزارش دفتر توسعه سازمان ملل، میزان فقر در یک سال گذشته، به ۹۰ درصد رسیده است.
دفتر هماهنگ کننده کمک‌های بشر دوستانه سازمان ملل نیز گفته است که ۱۹ میلیون نفر در افغانستان با ناامنی غذایی مواجه هستند و برای کمک به آنها به ۲.۶ میلیارد دالر نیاز است.
افزایش فقر در افغانستان باعث شده است که همه روزه شمار افرادی که توانایی تهیه غذا برای خانواده‌های خود را ندارند، بیشتر شود و افراد بیشتری مجبور شوند که به گدایی رو بیاورند.
آمار مشخصی از تعداد گداها در شهر کابل و در سطح افغانستان، ارائه نشده است، اما به نظر می‌رسد که بعد از تسلط طالبان، هزاران نفر مجبور شده‌اند دست به گدایی بزنند و اکنون هیچ کوچه و خیابان شهر کابل نیست که در آن شماری افراد گدا، حضور نداشته باشد.
جامعه شناسان گدایی را یکی از ناهنجاری اجتماعی و عامل اصلی آن را ناتوانی حاکمان و مدیران یک کشور در مدیریت وضعیت اقتصادی آن کشور می‌دانند.
در یک سال گذشته که طالبان در افغانستان حاکم بوده‌اند، رشد اقتصادی افغانستان از ۲.۳ درصد به زیر صفر سقوط کرد و در پی آن، بیکاری و فقری افزایش یافت و هر روز افراد بیشتری توانایی خود برای تأمین نان شب خانواده خود را از دست می‌دهد.
شهروندان افغانستان به این باور هستند که افزایش گداها در شهر کابل، پیامد سیاست نادرست اقتصادی طالبان و سلطه اجباری این گروه بر کشور است و این گروه مسئول مرگ تمام کسانی هستند که «بدون صدا» و «بر اثر گرسنگی» جان می‌دهند.
طالبان از زمان تسلط بر افغانستان، «سیاست استبدادی» در پیش گرفته‌اند و در تلاش بوده‌اند که ناهنجاري‌های اجتماعي را با استفاده از خشونت، از بین ببرند؛ از جمله آن، برنامه جمع‌آوری خشونت آمیز معتادان و گداها بوده است.
