وضعیت حقوق بشر در میانمار از بد بدتر شد

وی به شورای حقوق بشر در ژنو در مورد وضعیت میانمار توضیح داد و گفت: «من در هر گزارشی هشدار داده‌ام که کشورهای عضو سازمان ملل، تا زمانی که مسیر خود را برای مقابله جمعی با این بحران تغییر ندهند، مسئولیت میانمار را بر عهده نخواهند گرفت. مردم بیشتر آسیب خواهند دید.»

به گفته کارشناسان مستقل حقوق بشر، برای تعداد زیادی از مردم بی گناه در میانمار، شرایط بد به بدتر و وحشتناک تبدیل شده است.

تام اندروز در تشریح تصویری از وضعیت وخیم کشور گفت که ۱.۳ میلیون نفر قربانی آوارگی شده اند. ۲۸۰۰۰ خانه ویران شده و روستاها در روستاها سوخته و خاکستر شده اند و تعداد افراد بی گناهی که جان خود را از دست داده اند رو به افزایش است.

این کشور در سایه بحران غذایی قرار دارد، یک لک ۳۰ هزار جامعه روهینگیا به نوعی در کمپ های نزدیک زندگی می کنند. افراد دیگری از جامعه نیز قربانی تبعیض و احساس محرومیت به دلیل نداشتن شهروندی هستند.

گزارشگر ویژه گفت: من این را خیلی واضح می گویم: مردم میانمار عمیقاً از واکنش جامعه بین المللی به این بحران ناامید شده اند.

آنها از کشورهای عضوی که برای ایجاد این رهبری نظامی غیرقانونی و وحشیانه با پشتوانه مالی، تجارت، تسلیحات و مشروعیت تحت پوشش تلاش می کنند، مستأصل و عصبانی هستند.»

تام اندروز، کارشناس حقوق بشر، ابراز ناراحتی کرد که از کشورهایی که از او حمایت می کنند، اما نمی توانند سخنان خود را به واقعیت تبدیل کنند، ناامید است.

جنایت جنگی
گزارشگر ویژه گفت که ارتش میانمار هر روز مرتکب جنایات جنگی و جنایات علیه بشریت از جمله قتل، خشونت جنسی، شکنجه و هدف قرار دادن غیرنظامیان می شود. و درگیری در سراسر کشور در حال گسترش است، زیرا غیرنظامیان اکنون علیه رهبری نظامی سلاح به دست می گیرند.

او گفت که یک فاجعه انسانی بزرگ در حال وقوع است، زیرا رهبری نظامی از رسیدن کمک های امدادی به جمعیت های آواره و جوامعی که او آنها را حامی دموکراسی می داند جلوگیری می کند.

به گفته تام اندروز، اقدامات تلافی جویانه بین المللی ناموفق بوده است. با توجه به این موضوع، کشورهای عضو باید با قدرت بیشتری جلوی درآمدها، تسلیحات دریافتی توسط رهبری نظامی را بگیرند.

فراخوان حمایت از عموم مردم
در عین حال، باید با اعمال حق حمله به مردم میانمار و آرمان های دموکراتیک آنها نیز برخورد شود.

وی با ابراز ناراحتی گفت که بسیاری از مردم میانمار معتقدند که دنیا آنها را فراموش کرده است یا برایشان اهمیتی ندارد.

آنها از من می پرسند که چرا کشورهای عضو از اتخاذ اقدامات ممکن و عملی که می تواند جان تعداد زیادی از مردم را نجات دهد، امتناع می ورزند. من پاسخی برای آن ندارم.”

گزارشگر ویژه از کشورهای عضو خواست تا در سیاست‌های وضع موجود که هیچ نتیجه‌ای ندارند، تجدید نظر کنند و در مسیر جدیدی حرکت کنند.

“در حمایت از کسانی که برای زندگی، فرزندان و آینده خود می جنگند.”