دیدهبان حقوق بشر: تاکنون برای «یما سیاوش» عدالت تامین نشده است
دیدهبان حقوق بشر در خبرنامهای نوشته است که دو سال پیش (۷ نوامبر ۲۰۲۰) در چنین روزی یما سیاوش، مجری سابق تلویزیون طلوع نیوز لحظاتی پس از سوار شدن بر یک موتر دولتی در کابل کشته شد.
هرچند که افکار عمومی به دنبال شفافیت در این باره بودند، اما دولت سابق افغانستان نتوانست تحقیقات کاملی را درباره این پرونده انجام دهد یا کسی را به خاطر این جنایت تحت تعقیب قرار دهد.
دیدهبان حقوق بشر در ادامه نوشته است که سیاوش در میان مردم افغانستان به دلیل برگزاری مناظرههای داغ زنده با مقامات دولتی در تلویزیون شهرت داشت. او فساد را کشف میکرد و کاستیهای دولت اشرف غنی، رئیسجمهور وقت افغانستان را افشا میکرد.
در اپریل ۲۰۲۱، مقامات افغانستان ادعا کردند که ۱۱ مظنون را در رابطه با این پرونده دستگیر کردهاند و آنها به بمب گذاری و جنایات دیگر اعتراف کردهاند. این درحالی بود که مقامات افغانستان سابقه دریافت اعترافات اجباری از طریق استفاده از شکنجه را داشتند. هیچ یک از ۱۱ نفر تحت پیگرد قانونی قرار نگرفتند.
یک تحقیق پارلمانی به این نتیجه رسید که مقامات همچنین نتوانستند تحقیقات پزشکی قانونی را انجام دهند و شواهد مهم از صحنه حمله از جمله بقایای خودرو را حفظ کنند.
قتل سیاوش در دورهای از حملات سرسام آور به خبرنگاران افغانستان صورت گرفت.
براساس گزارش سازمان ملل، ۳۳ متخصص رسانههای افغانستان بین سالهای ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۱ در این کشور کشته شدند.
طالبان و گروههای مرتبط با دولت اسلامی (داعش) مسئولیت بسیاری از این حملات را پذیرفتند، اما عاملان حملات دیگر از جمله حملهای که یما سیاوش در آن کشته شد، ناشناخته باقی مانده است.
سازمان ملل در این باره گفته است که معافیت از مجازات برای این حملات کامل بوده است. با تسلط طالبان بر افغانستان در اگست ۲۰۲۱، دسترسی به عدالت بیشتر محدود شده است؛ زیرا این گروه سیستم قضایی را از بین برده و به سوء استفادههای جدی علیه خبرنگاران ادامه میدهد.
دومین سالگرد قتل سیاوش با اعلام دادگاه کیفری بینالمللی مبنی بر از سرگیری تحقیقات خود در افغانستان همزمان شده است. این تحقیقات نیاز به رسیدگی به جنایات جدی توسط همه طرفهای درگیر دارد.
قتل یما سیاوش از جمله جنایاتی است که ممکن است مقامات سابق دولت افغانستان مسئول آن باشند.
خانواده سیاوش همچنان به دنبال عدالت هستند. قتل او و تمامی حملات به روزنامه نگاران، فعالان و سایر غیرنظامیان باید در خط مقدم هر تحقیقی باشد.