حالی که متخصصان این دارو را نقطه عطفی در درمان بیماری آلزایمر میدانند، لکانماب نشان داده است که به شدت زوال شناختی و آسیب مغزی را متوقف میکند.
بنابراین، lecanemab اولین دارویی بود که درمانی واقعی برای بیماران آلزایمر ارائه کرد.
با این حال، این واقعیت که این دارو دارای برخی عوارض جانبی جدی است، چندین نگرانی ایمنی را نیز ایجاد کرده است.
حدود 6.9 درصد از شرکت کنندگان در مطالعه در گروه lecanemab مطالعه را به دلیل عوارض جانبی متوقف کردند، در مقایسه با 2.9 درصد از شرکت کنندگان در گروه دارونما.
به طور کلی، عوارض جانبی جدی در 14 درصد از گروه lecanemab و 11.3 درصد از گروه دارونما مشاهده شد. شایع ترین عوارض جانبی در گروه دارو، واکنش به تزریق داخل وریدی و ناهنجاری های MRI، مانند تورم مغزی و خونریزی مغزی بود که به آن ناهنجاری های تصویربرداری مرتبط با آمیلوئید یا ARIA می گویند.
نویسنده این مطالعه و استاد موسسه نورولوژی بارو، دکتر. مروان صباغ گفت: “Lecanemab به طور کلی به خوبی تحمل می شد. بیشتر عوارض جانبی شامل واکنش های مربوط به انفوزیون، ARIA-H و ARIA-E و سردرد بود. چنین حوادثی در عرض چند ماه برطرف شدند.”
اخیراً، بارت دی استروپر، مدیر مؤسسه تحقیقاتی زوال عقل بریتانیا، گفت که آلزایمر همچنان یک بیماری «پیچیده» است.
استروپر گفت: “ما چیزهای زیادی برای یادگیری در مورد علل زمینه ای داریم.”
بنابراین، ضروری است که به سرمایهگذاری در تحقیقات اکتشافی ادامه دهیم و با انجام این کار میتوانیم اهداف جدیدی را شناسایی کنیم که از آنها میتوانیم درمانهایی را توسعه دهیم که میتوانیم در ترکیب با داروهای ضد آمیلوئید مانند lecanemab استفاده کنیم.
“این آزمایش ثابت می کند که بیماری آلزایمر قابل درمان است.”