اولین دارویی که درمان واقعی برای بیماران آلزایمر ارائه می دهد

نتایج آزمایشات بالینی فاز سوم داروی آزمایشی lecanemab را اعلام کرد. در

کوکچه پرس نوامبر 30, 2022

4,013 خواندن این مطلب 3 دقیقه زمان میبرد

حالی که متخصصان این دارو را نقطه عطفی در درمان بیماری آلزایمر می‌دانند، لکانماب نشان داده است که به شدت زوال شناختی و آسیب مغزی را متوقف می‌کند.

بنابراین، lecanemab اولین دارویی بود که درمانی واقعی برای بیماران آلزایمر ارائه کرد.

با این حال، این واقعیت که این دارو دارای برخی عوارض جانبی جدی است، چندین نگرانی ایمنی را نیز ایجاد کرده است.

Lecanemab اولین داروی آزمایشی زوال عقل بود که پیشرفت علم را کاهش داد.

در داده‌های آزمایشی فاز 3 که مدت‌ها مورد انتظار بود که در مجله پزشکی نیوانگلند منتشر شد، تولیدکنندگان دارو Biogen و Eisai اعلام کردند که lecanemab کاهش شناختی و عملکردی را تا 27 درصد کاهش می‌دهد.

در افراد مبتلا به بیماری آلزایمر اولیه، lecanemab سطوح آمیلوئید مغز را کاهش داد و با کاهش کمتری در معیارهای بالینی شناخت و عملکرد در 18 ماهگی نسبت به دارونما همراه بود.

آزمایشات طولانی تری برای تعیین اثربخشی و ایمنی lecanemab در بیماری آلزایمر اولیه مورد نیاز است.

آمیلوئید: آمیلوئید یک پروتئین غیرطبیعی است که توسط سلول‌های مغز استخوان تولید می‌شود و می‌تواند در هر عضو یا بافتی از بدن تجمع پیدا کند.
تصور می شود که تجمع آمیلوئید در مغز باعث زوال عقل می شود.

انجمن آلزایمر ایالات متحده در بیانیه ای اعلام کرد: این نتایج بررسی شده و منتشر شده نشان می دهد که lecanemab زمان بیشتری را برای شرکت در زندگی روزمره و زندگی مستقل برای بیماران فراهم می کند.

فاز 3 کارآزمایی بالینی Lecanemab از مارس 2019 تا مارس 2021 در 235 سایت در آمریکای شمالی، اروپا و آسیا انجام شد.

این مطالعه شامل 1795 بزرگسال 50 تا 90 ساله با اختلال شناختی خفیف به دلیل بیماری آلزایمر اولیه یا زوال عقل خفیف مرتبط با بیماری آلزایمر بود.

حدود نیمی از شرکت‌کنندگان به‌طور تصادفی برای دریافت lecanemab به صورت تزریق داخل وریدی یک هفته در میان و بقیه دارونما دریافت کردند.

Lecanemab، یک آنتی بادی مونوکلونال، با اتصال به پروتئین آمیلوئید، که مشخصه اختلال دژنراتیو مغز است، عمل می کند.

در شروع مطالعه، میانگین سطح آمیلوئید شرکت کنندگان 77.92 سنتیلوئید * در گروه lecanemab و 75.03 سنتیلوئید در گروه دارونما بود. محققان دریافتند که در 18 ماهگی، میانگین سطح آمیلوئید در گروه lecanemab 55.48 سنتیلوئید کاهش و در گروه دارونما 3.64 سنتیلوئید افزایش یافت.

سنتیلوئید: یک مقیاس 100 واحدی به نام سنتیلوئید برای توصیف وضعیت بیماران آلزایمر استفاده می شود. افرادی که آلزایمر ندارند و پروتئین آمیلویس در رگهای خود ندارند، 0 سنتیلوئید در نظر گرفته می شوند، در حالی که با افزایش زوال شناختی، تعداد آنها در مقیاس افزایش می یابد.

حدود 6.9 درصد از شرکت کنندگان در مطالعه در گروه lecanemab مطالعه را به دلیل عوارض جانبی متوقف کردند، در مقایسه با 2.9 درصد از شرکت کنندگان در گروه دارونما.

به طور کلی، عوارض جانبی جدی در 14 درصد از گروه lecanemab و 11.3 درصد از گروه دارونما مشاهده شد. شایع ترین عوارض جانبی در گروه دارو، واکنش به تزریق داخل وریدی و ناهنجاری های MRI، مانند تورم مغزی و خونریزی مغزی بود که به آن ناهنجاری های تصویربرداری مرتبط با آمیلوئید یا ARIA می گویند.

نویسنده این مطالعه و استاد موسسه نورولوژی بارو، دکتر. مروان صباغ گفت: “Lecanemab به طور کلی به خوبی تحمل می شد. بیشتر عوارض جانبی شامل واکنش های مربوط به انفوزیون، ARIA-H و ARIA-E و سردرد بود. چنین حوادثی در عرض چند ماه برطرف شدند.”

از سوی دیگر، 17.3 درصد از کسانی که در گروه lecanemab و 9 درصد از کسانی که در گروه دارونما بودند، خونریزی ARIA داشتند. بر اساس داده های تحقیقاتی، تورم مغز ARIA در 12.6 درصد با lecanemab و 1.7 درصد با دارونما ثبت شد.

اخیراً، بارت دی استروپر، مدیر مؤسسه تحقیقاتی زوال عقل بریتانیا، گفت که آلزایمر همچنان یک بیماری «پیچیده» است.

استروپر گفت: “ما چیزهای زیادی برای یادگیری در مورد علل زمینه ای داریم.”

بنابراین، ضروری است که به سرمایه‌گذاری در تحقیقات اکتشافی ادامه دهیم و با انجام این کار می‌توانیم اهداف جدیدی را شناسایی کنیم که از آن‌ها می‌توانیم درمان‌هایی را توسعه دهیم که می‌توانیم در ترکیب با داروهای ضد آمیلوئید مانند lecanemab استفاده کنیم.

“این آزمایش ثابت می کند که بیماری آلزایمر قابل درمان است.”

برچسب ها