تعداد کشورهایی که ویروس آبله میمون در آنها دیده می شود به ۹۹ کشور افزایش یافته است، از جمله ترکیه. تعداد مبتلایان در سراسر جهان از ۴۸ هزار نفر فراتر رفته است.
موارد ابتلا به آبله میمون همچنان در حال افزایش است.
حدود چهار ماه پس از شیوع کنونی، بخش قابل توجهی از افراد مبتلا به آبله میمون اکنون با HIV زندگی می کنند. در حالی که افراد مبتلا به HIV به خوبی کنترل شده به آبله میمونی شدیدتر مبتلا نمی شوند، ممکن است این مورد برای کسانی که بیماری HIV پیشرفته تر دارند صدق نکند.
. علاوه بر این، افراد HIV مثبت ممکن است به خوبی به واکسن آبله میمون پاسخ ندهند. تا ۲۲ آگوست، آژانس ایمنی بهداشت بریتانیا (UKHSA) 3340 مورد آبله میمون را شناسایی کرده بود. تا ۲۶ اوت، مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری های ایالات متحده (CDC) 17432 مورد در ایالات متحده را گزارش کرده است. بیش از ۴۸۰۰۰ مورد در سراسر جهان وجود دارد که عمدتاً در خارج از کشورهای آفریقای مرکزی و غربی که این ویروس بومی است.
از سوی دیگر، در حالی که هر کسی می تواند از طریق تماس فیزیکی نزدیک به آبله میمون مبتلا شود، موارد در میان همجنس گرایان، دوجنسه ها و سایر مردانی که با مردان رابطه جنسی دارند، متمرکز است. داده های اخیر نشان می دهد که ۹۷ درصد موارد مربوط به مردانی است که با مردان رابطه جنسی دارند.
طبق آخرین داده ها؛ تعداد کشورهای مبتلا به آبله میمون به ۹۹ کشور رسیده است. تعداد کل موارد در سراسر جهان از ۴۸ هزار فراتر رفته است.
ویروس آبله میمون یک عفونت ویروسی نادر است که مردم معمولاً در مناطق استوایی غرب و مرکز آفریقا به آن مبتلا می شوند. این بیماری معمولاً از طریق تماس مستقیم با حیواناتی مانند سنجاب هایی که به عنوان پناهگاه ویروس شناخته می شوند، منتقل می شود. با این حال، می تواند از طریق تماس بسیار نزدیک با یک فرد آلوده نیز منتقل شود.
اولین علائم عفونت آبله میمون که در مقایسه با آبله معمولی نسبتاً خفیف است، شبیه آنفولانزا است: علاوه بر تب و ضعف، سردرد، درد عضلانی، مفاصل و کمر دیده می شود، غدد لنفاوی متورم می شوند.
همچنین تغییرات پوستی بسیار واضحی به نام “شکوفایی” وجود دارد. بسته به مرحله بیماری، این تغییرات پوستی به صورت بثورات، ندول ها یا تاول ها ظاهر می شوند، مشابه آنچه در آبله مرغان، زونا یا سیفلیس (سیفلیس) وجود دارد.
اینها معمولاً از صورت شروع می شوند و سپس به سایر قسمت های بدن، به ویژه پاها و بازوها گسترش می یابند. در برخی موارد تازه مشاهده شده مشخص شد که اختلالات پوستی مورد نظر به نواحی تناسلی سرایت کرده است. این وضعیت به ویژه در مردانی که رابطه همجنس‌گرایانه داشتند بیشتر بود. متخصصان توصیه می کنند در صورت بروز تغییرات غیرعادی یا تحریک پوست، فوراً به دنبال مراقبت های پزشکی باشید.
ویروس آبله میمون اولین بار در سال ۱۹۵۸ زمانی که شیوع بیماری شبیه آبله در میمون هایی که برای تحقیق استخدام شده بودند، کشف شد. اولین مورد انسانی در سال ۱۹۷۰ در جمهوری دموکراتیک کنگو ثبت شد و از آن زمان تاکنون عفونت در تعدادی از کشورهای آفریقای مرکزی و غربی گزارش شده است. تاکنون تنها تعداد انگشت شماری از موارد در خارج از آفریقا گزارش شده است و این موارد به افرادی که به این قاره سفر دارند محدود شده است.
ویروس آبله میمون که MPV (ویروس آبله میمون) نیز نامیده می شود، از خانواده “بیماری های مشترک بین انسان و دام” است. زئونوزیس اصطلاحی است که هر بیماری عفونی را توصیف می کند که از مهره داران به انسان (zooanthroponosis) و از انسان به مهره داران (anthropozoonosis) منتقل می شود. بسیاری از بیماری های جدی و مهم مانند هاری، آنفولانزای پرندگان، آنفولانزای خوکی و جنون گاوی از این دسته هستند.
MPV که عمدتاً از طریق میمون ها و گونه های جوندگان مختلف به انسان منتقل می شود، از طریق تماس با حیوانات آلوده، ترشحات یا خون، مدفوع یا بافت آنها رخ می دهد. این بیماری همچنین می تواند پس از تماس یا مصرف گوشت حیوانات آلوده رخ دهد.
دوره کمون آبله میمون ۷ تا ۲۱ روز است. انتقال از انسان به انسان ممکن است، اما این بسیار نادر است و تنها از طریق تماس نزدیک رخ می دهد.
منبع: آژانس خبری بین‌المللی کوکچه
شما باید داخل شوید برای نوشتن دیدگاه.