جناب استاد رهبران با وقار دشنام نمی دهند و عقده نمی گشایند. آن ها بلکه با بزرگی و خویشتن داری بر عرش دل ها می نشینند و از این راه توده ها را به دنبال خود می برند.
اما، من وقتی تسلیت نامه ی آکنده با شتائم شما را خواندم واقعا گیج شدم و به یاد کوچه پس کوچه های پشاور افتادم که عده ای از بی روزگاری از بام تا شام مصروف دشنام نامه نویسی به آدرس رهبری جمعیت بودند. شگفت آور این که استاد ربانی کوچک ترین واکنشی در قبال این گروه های سرگردان نشان نمی داد و آن ها را حتی از دروازه های خود نمی راند.
شما اینک- به باور خویش- بر جای ایشان نشسته اید، اما، چنان با قساوت به داوری در باره ی نه یک دشمن شناخته شده که بل رهبر و پیشوای خود پرداخته اید که همه و حتی دوستان و نزدیکان تان را شوکه کرده اید.
آقای نور شما فرض بفرمایید که فرزندان استاد ربانی گرفتار دنیایی خود شده و همه از خط و راه پدر دور گشته اند، تقصیر آقای صلاح الدین در این باره چیست و چرا بار این خطا ها را بر گردن او و یا استاد ربانی می افکنید؟
جناب استاد اجازه بدهید از باب دیگری وارد این بحث شویم و با منطق دین با شما سخن بگوییم که مجاهد اید. حضرت آدم پیامبر بود مگر پسرش مرتکب خطای قتل برادر نشد، حضرت نوح پیامبر بود مگر پسر و همسرش در مقابل آن حضرت در صف دشمنان خدا قرار نگرفتند، حضرت لوط پیامبر بود مگر همسرش با او در نیفتاد، حضرت ابراهیم پیامبر بود مگر پدرش در دشمنی با آن بزرگوار پیشگام نشد، حضرت یعقوب پیامبر بود مگر فرزندانش علیه پدر و برادر ارجمند شان یوسف علیه السلام، دسیسه نچیدند و او را در چاه نیفکندند و با لآخره حضرت محمد پیامبر بود مگر کاکا و همسر کاکایش در کنار مشرکان کینه توز و در طلیعه ی آن ها تا دم مگر نبودند؟
جناب استاد اگر منطق شما را بپذیریم آیا این کوکبه ی قدسی و انبیاء الهی مسئول خطاها و افتادگی های بستگان خویش اند و اگر چنین نیست جناب عالی با چه حجتی بار گناه دیگران را بر دوش آقای صلاح الدین می افکنید و یا استخوان های شکسته و تن به خون نشسته رهبر تان را بعد از سال ها از خاک بیرون می کشید و محاکمه ی صحرایی می کنید؟
جناب استاد اگر شما با آقای صلاح الدین دشمنی دارید و بلکه می خواهید چهره ی حقیقی او را به مردم معرفی نمایید، بروید از باب دیگری وارد این میدان شوید چه خداوند می فرماید:” وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى”فاطر/18 یعنی هیچ کسی بار خطاهای دیگران را بر دوش نمی کشد.
اما، اگر داشتن تابعیت خارجی عیب است پس شما چرا در کنار آقایان داکتر محمد اشرف غنی، حمد الله محب، محمود فضلی و محمد حنیف اتمر لنگر انداخته اید و بلکه خود چرا ترکیه و ازبکستان را انتخاب کرده اید؟ حضرت استاد محترم امروز هزاران نفر در بدنه ی همین نظامی که شما از آن حمایت می کنید پاسپورت خارجی دارند و حتی همسفران نام آشنایی تان در لندن زندگی می کنند و تابعیت انگلیسی دارند. اگر این کار خطا و از دین برگشتن است چرا در رابطه به آن ها حرفی بر زبان نمی آورید؟
استاد محترم من ساحت آقای صلاح الدین ربانی را از خطا و اشتباه مطهر نمی دانم اما، آن قدر می دانم که ایشان -دست کم- از لحاظ دینی، اخلاقی و مالی داغ اتهامی را بر سینه حمل نمی کند. صلاح الدین ربانی دزد، قاتل و بد اخلاق نیست. سیرت او از این حیث خیلی پاک و صورتش روشن است و همین پاکی و بی آلایشی باعث آن گردیده است که در بازار آلوده ی بده بستان های سیاسی تنها بماند.
