من سخنان جوبایدن را در چند نوبت که از سر درمانده گی ایراد شد، شنیدم. شکست جنگ برون مرزی امریکا زمانی کلید خورده بود که ده سال پیش، اروپا و امریکا سوریه را به نفع محور روسیه – ایران از دست دادند. شکست بعدی درحوزۀ عراق حادث شد و ایران درتصرف میدان عراق پیش دست شد. درقفس افغانستان، مانور قدرت های آسیایی ( روسیه، چین و ایران) درچند مرحله به اجرا درآمد و وقت زیاد تری گرفت.
تمرکز دادن قدرت دردست یک قشر رادیکال قومی در ارگ کابل، بدترین اشتباه امریکا بود که به مشورۀ انگلیس انجام گرفت و پیوست به آن، فاسد سازی برنامه ریزی شدۀ سیاسیون و نظامی های غیر پشتون در دستورکار قرار گرفت که نتیجه اش درخشان بود. به زودی دامنۀ فساد و تنش فراگیر درونی تا مرحلۀ انفجار بالا می رفت. دو انتخابات اخیر کاملاً یک قشر ارسطو کرات بی ریشه را به رهبری اشرف غنی تقویت کرد. پیش از آن، در دورۀ دوم ریاست جمهوری کرزی، رویارویی بین کرزی و امریکا – به تلقین روسیه، ایران- برسر مبارزه با طالبان تشدید شده و مارشال فهیم کاملاً با پاکستان ومحور ایران همسویی نشان می داد.
پیمان استراتیژیک امریکا و کابل، هیچ فایده ای به استقرار ارتش امریکا درافغانستان و ارسال پیام رسمی به روسیه و چین برای نزدیک نه شدن در جنگ افغانستان به بار نیاورد. برعکس، این پیمان، روسیه، چین و ایران را با هم متحد ساخت. مخارج امریکا گراف بالا نشان می داد؛ اما آیندۀ عملیات امریکا درحوزۀ افغانستان توأم با نگرانی و نوعی تشدید محاصرۀ امریکا درافغانستان بود. زیرا یگانه مسیر اکمالات و تدارکات هوایی و زمینی فقط از راه پاکستان باید انجام می گرفت. پاکستان هم به متفقین ضد امریکا خدمات می داد و طالبان را به بادیگارد های امنیتی سه کشور تبدیل کرده بود.
پس، فرار، امری حتمی بود و فاجعۀ سقوط افغانستان و درهم شکنی ارتش و همه دست آورد ها دیگربرای امریکا ارزشی نداشت. باید ازین دام بیرون می آمد. حالا می گوید که انصراف نداده و همه چیز را بدون عملیات زمینی بازهم درافغانستان دنبال خواهد کرد. زدن دکمۀ خاموشی همه چیز درافغانستان به نام اشرف غنی و شرکایش درتاریخ ثبت شد واین، ملی گرایان و ارتودوکس های پشتون را چنان ضربت زده است که هیچ گاه از عواقب آن دیگر کمر راست نخواهند کرد.
از همین حالا چشم انداز آیندۀ جنگ امریکا درافغانستان روشن به نظر می رسد. جنگ امریکا در سه محور ( داعش، طالبان و جبهۀ مقاومت ملی افغانستان) با اشکال مختلف علیه روسیه، خاصتاً چین وایران با شدتی به مراتب پیچیده تر ادامه خواهد یافت. من از همین اکنون می توانم ببینم که پروژۀ احیای «جادۀ ابریشم» چین از راه افغانستان بگذرد. من می توانم حدس بزنم که جنگ سخت فرسایشی و نیابتی با ایران در پیش است.
