وقتی با شهید بزرگ مان صلح نداری، با زنده من هرگز صلح نخواهی داشت

اصحاب رسانه ها و شبکه های اجتماعی از رویداد تاریخی مراسم برپایی لوح قهرمان ملی افغانستان در پاریس استقبال گرم کردند.

جمعی از چهره های سیاسی کشور نیز حمایت شان را صمیمانه اعلام داشتند. آقای حامد کرزی رئیس جمهور اسبق کشور گامی جلوتر گذاشت و احمد مسعود را تا پاریس همراهی کرد که از همهٔ ایشان بخصوص از آقای کرزی سپاسگزاریم.اما روی سخنم با رئیس جمهوری موجود است که نه تنها حرفی در مورد یک افتخار جهانی و تاریخی افغانستان بر زبان نیآورد که حتا قرار اطلاعات ما جمهوری سه نفره اش، به بعضی از شبکه های خبری دستور سانسور خبر مراسم پاریس را داده است.

آقای غنی، شما در مقام ریاست جمهوری افغانستان چگونه می‌توانید عزت آنمقام را با این رفتار عقده مندانه در مقابل رشیدترین سپاهی این سرزمین که جانش را در راه وطن قربانی کرد تا من و تو زنده بمانیم و مردم قهرمانش بخوانند، حفظ کنید؟ هرچند با غصب این مقام، مگر مسؤولیت وظیفوی تان نبود تا ازین رخداد جهانی عزت آفرین بنام افغانستان، ظاهرآ هم که شده اعلامیهٔ قدردانی میدادید و از فرانسه تشکری میکردید؟

چه میشد که حد اقل به اندازهٔ منظور پشتین‌ یا علی وزیر پاکستانی حرمت یک هموطن قهرمانت را پاس میکردی، آن کس که جهان به پاس مبارزاتش برای آزادی در جهان و عزت افغانستان، نامش را در قطار آزادی خواهان و بزرگان جهانی در لوح پاریس قلم میزنند. کتیبهٔ که بقول آهنگر عزیز بر تارک تاریخ حک گردید یاد آور نام تمام سربازان و شهدای این سرزمین میباشد که در مقابل تجاوز و تعصب برای آزادی و عدالت رزمیدند تا جهان جهان است بدانند چه سرفراز ملتی.

آقای دوکتور، مگر سال پار بخاطر تشویقم که به جمهوریت شما بپیوندم، هرچند سیاسی و فصلی به تکرار برایم نگفتید که پیرو واقعی مسعود شهید میباشید؟ حالا وقتی داد از جمهوریت، وحدت ملی، صلح و برادری میزنید، این جمهوریت تان اگر قهرمانم‌ را نشناسد، وحدت ملی تان، بزرگم را احترام نگذارد و صلح تان، با دشمنانم‌ دوستی و با برادرم دشمنی نماید، پس این جمهوریت، این وحدت و این صلح شما برای من به پیشپزی نمی ارزد و هیچگاهی تحقق نمی یابد.
با تداوم این سیاست تعصب در حد جنون‌ آنهم در مقام ریاست جمهوری کشور از یکسو، آشفتگی کشور و خطر فروپاشی نظام از سوی دیگر، آیا رسیدن به صلح، وحدت ملی و برادری زیر چتر جمهوریت انحصاری سه نفرهٔ شما یک خیال واهی و سر به هوا نیست؟

جمعی که انتظار صلح کشور را زیر چتر جمهوریت آقای غنی دارند، بهتر است دوباره فکر کنند، کسی که تا هنوز با خود در صلح نیست، با پیرامون خود در جنگ است، با شهدای ما تبعیض دارد و با قهرمان ما تعصب، چگونه میشود برای من دعای خیر کند و برای مردمم آرزوی صلح؟ لطفآ آگاهانه تصمیم بگیرید، نشود فردا مثل دیروز پشیمان شوید که اینبار دیروزی نخواهد بود و فردایی نخواهد آمد. برای دستیابی به صلح، حد اقل به اجماع بزرگ‌تر از چتر جمهوریت سه نفره که با همهٔ ملت در جنگ است و‌هر روز با نفاق قومی تلاش دارد به قدرتش ادامه دهد، نیازمندیم.