چرا ما می کشیم و چرا قتل و ویران گری به لازمه ی جهاد در راه خدا مبدل شده اند. آخر این چه دینی است که هویتش با کشتن و حقیقتش با ترور گره می خورد و هرکسی که بیش تر می کشد و بیش تر خون می ریزد، از مجاهدان راستین و مقربان خدا شناخته می شود مگر میراث پیامبر و حکم خدا واقعاً این است؟
من گاهی از خود می پرسم و واقعا که کلافه می شوم که چگونه کسی که موری را نمی آزارد و بلکه همیشه در خدمت خلق الله قرار دارد و اما، چون من کلمه ای بی روحی را بر زبان نیاورده است، وقتی می میرد، فرو می افتد در قعر جهنم تا برای همیشه بسوزد و عذاب بکشد. اما، در مقابل آدم دیگری که گویا مسلمان است، به رغم ارتکاب همه ی جنایت ها و کشتن انسان های بی شمار بعد از مردن به بهشت می دراید و بر سر خان نعمت های الهی می نشیند!
این چه انصافی است که کاکا مراد زندگی آرام و مرفه در عروس کشورهای جهان را برای خود حرام می کند و به افغانستان می آید و سی سال تمام در خدمت این کشور و این ملت قرار می گیرد و آب نان به مردم می رساند و بعد توسط بوزینه های چون ما مظلومانه به قتل می رسد، به جهنم می رود و اما، آدم کشان حرفه ای و قاتلان روزه داران بی گناه و دانش آموزان معصوم در غرب کابل و مکتب سید الشهدا، مجاهد خوانده شده و به بهشت های خدا فرستاده می شوند تا برای همیشه در ناز و نعمت پهلو بزنند؟
به نظر من ادامه ی این وضعیت اسفناک ناشی از مطلق گرایی ما در قبال پدیده ای دین است. وقتی شما مسلمان شدید، دیگر راه بهشت را بر روی تان باز می کنند و حتی با تخریب همه ی دنیا و کشتن همه ی بشریت، وارد حریم نعمت های می شوید که نه چشم دیده و نه گوش شنیده و نه در ذهن هیچ کسی در باره ی چیستی آن ها چیزی خطور کرده است. معضل این جاست، معضل این جاست که کلمه ای که در جان من و شما ریشه ندارد، راه بهشت را در هر حالتی بر روی ما باز می کند و ما به برکت یک قبضه ریش و موهای کشال در زمره ای خاصان خدا قرار می گیریم.
قتل در اسلام محکوم و نا خواستنی است اما، وقتی قرآن می گوید اگر کسی یک نفر را می کشد مثل این است که همه ی بشریت را کشته است و قاتل را خداوند لعنت می کند و به جهنم می برد، ما بجای این که به این صراحت ها و تأویل ناپذیری های نصوص قرآنی تن بسپاریم و این هشدار های الهی را در سیاق های طبیعی و حقیقی آن ها قرار بدهیم، دست به توجیه گری می زنیم و در نهایت قاتلانی را که مستحق نفرین خداوند و خلود در جهنم اند، به بهشت می بریم و اما، در مقابل کاکا مراد را که عمری را در خدمت نیازمندان و محتاجان به سر رسانده و مظلومانه کشته شده است، در قعر جهنم فرو می افکنیم و با شعله های سوزنده ی آتش دوزخ تا همیشه می سوزانیم.
این در حالی است که قرآن می فرماید:” لَّيْسَ بِأَمَانِيِّكُمْ وَلَا أَمَانِيِّ أَهْلِ الْكِتَابِ ۗ مَن يَعْمَلْ سُوءًا يُجْزَ بِهِ” یعنی چنان نیست که شما و اهل کتاب تصور می کنید بلکه هر کسی که کاری بدی کند ما او را جزا می دهیم.
به هر حال تا زمانی که این روند ادامه داشته باشد، دیگ قتل می جوشد و گل وجود کودکانی بیش تری پرپر می شود و انسان ها بی شماری قربانی تصمیم های جنایت کارانه ای می گردند که خود عین کفر و تمامت نفاق اند و اما، متاسفانه دین دانسته می شوند و اسباب تقرب به خدا تلقی می گردند!
خدایا تو می دانی که بر دل خانواده های داغ دار در غرب کابل چه می گذرد، خدایا به حال این مظلومان رحم کن..
