تهیه شده توسط: مهرناز بختیاری
ترکیه و ایران کشورهای همسایه با ویژگی های فرهنگی و اجتماعی متمایز از جمله تفاوت در حقوق زنان و هنجارهای اجتماعی هستند.
در ترکیه، زنان در مقایسه با برخی دیگر از کشورهای منطقه از حقوق و آزادی های قانونی نسبتاً بیشتری برخوردار هستند. ترکیه دارای یک سیستم قانونی سکولار و سابقه جنبش های حقوق زنان است که به پیشرفت در برابری جنسیتی کمک کرده است. زنان در ترکیه حق رای دادن، کار و تحصیل دارند. آنها در بخش‌های مختلف، از جمله سیاست، تجارت، دانشگاه و هنر، سمت‌هایی دارند. با این حال، علیرغم این حقوق قانونی، تبعیض جنسیتی و خشونت علیه زنان همچنان به عنوان موضوعی پایدار در جامعه ترکیه باقی مانده است.
در ایران، وضعیت حقوق زنان به دلیل نظام دینی کشور و تبعیت از تفاسیر محافظه کارانه از قوانین اسلامی متفاوت است. زنان ایرانی با محدودیت های قانونی و اجتماعی خاصی مواجه هستند که آزادی ها و فرصت های آنها را محدود می کند. به عنوان مثال، آنها ملزم به رعایت قوانین پوشش اسلامی هستند که شامل پوشیدن روسری (حجاب) در اماکن عمومی است. همچنین محدودیت هایی برای شرکت زنان در برخی فعالیت های ورزشی و فرهنگی وجود دارد. علاوه بر این، زنان در ایران برای دستیابی به موقعیت های رهبری و فرصت های برابر در نیروی کار با چالش هایی روبرو هستند.
توجه به این نکته مهم است که تجارب و حقوق زنان در هر کشوری می‌تواند متفاوت باشد، و دیدگاه‌ها و جنبش‌های مختلفی هم در ترکیه و هم در ایران از تغییر حمایت می‌کنند. وضعیت حقوق زنان ثابت نیست و تابع پویایی های اجتماعی، فرهنگی و سیاسی مداوم است.
ترکیه به دلیل نزدیکی جغرافیایی به ایران و سیاست های نسبتا آزادتر پناهندگی در مقایسه با سایر کشورهای همسایه، مقصد قابل توجهی برای پناهندگان ایرانی از جمله زنان ایرانی بوده است. زنان ایرانی که از کشور خود فرار می کنند اغلب به دلایل مختلفی از جمله آزار و اذیت سیاسی، نقض حقوق بشر، تبعیض مذهبی و محدودیت در آزادی های شخصی اشاره می کنند.
ترکیه میزبان تعداد زیادی پناهجو از کشورهای مختلف از جمله ایران، سوریه، افغانستان و عراق بوده است. از زمان قطع اطلاعات من در سپتامبر 2021، ترکیه با بیش از 3.7 میلیون پناهنده ثبت شده که اکثریت آنها سوری بودند، یکی از بزرگترین جمعیت پناهندگان در سراسر جهان را در خود جای داده بود. با این حال، مهم است که توجه داشته باشید که وضعیت ممکن است از آن زمان تغییر کرده باشد.
برای زنان ایرانی در ترکیه، چالش هایی که به عنوان پناهنده با آن روبرو هستند می تواند متفاوت باشد. آنها ممکن است در دسترسی به مراقبت های بهداشتی، آموزش، اشتغال و حمایت قانونی با مشکلاتی مواجه شوند. موانع زبانی و تفاوت های فرهنگی نیز می تواند موانع دیگری ایجاد کند.
در سال های اخیر، دولت ترکیه اقداماتی را برای بهبود شرایط زندگی و حمایت از پناهندگان انجام داده است، از جمله ارائه وضعیت حفاظت موقت و دسترسی به خدمات اولیه. با این حال، مقیاس جمعیت پناهندگان اغلب بر منابع موجود فشار وارد می‌کند و پرداختن به همه نیازها را به چالش می‌کشد.
مشورت با منابع به روز یا سازمان هایی که با پناهندگان کار می کنند برای دریافت جدیدترین اطلاعات در مورد وضعیت ترکیه و چالش های ویژه ای که زنان پناهنده ایرانی با آن روبرو هستند، مهم است.
زنان ایرانی که به دنبال پناهندگی هستند اغلب به دلایل مختلف از جمله آزار و اذیت سیاسی، نقض حقوق بشر، تبعیض مذهبی، خشونت مبتنی بر جنسیت یا محدودیت در آزادی های شخصی در کشورشان این کار را انجام می دهند.
زنان ایرانی که در ترکیه پناهنده می شوند با چالش ها و آسیب پذیری های خاصی مواجه شوند. این شامل موارد زیر است:
چالش های حقوقی و اداری: پیمایش در فرآیند تعیین وضعیت پناهندگی و درک رویه های قانونی در کشور میزبان می تواند پیچیده باشد، به ویژه اگر آنها با زبان، سیستم قانونی یا هنجارهای فرهنگی آشنا نباشند.
خطرات حفاظتی: پناهندگان زن، از جمله زنان ایرانی، ممکن است در معرض خطر بیشتری از خشونت مبتنی بر جنسیت، از جمله تجاوز جنسی، استثمار، یا آزار خانگی قرار داشته باشند. آنها همچنین ممکن است به دلیل جنسیت یا ملیت خود با تبعیض یا آزار و اذیت روبرو شوند.
دسترسی به مراقبت های بهداشتی و آموزش: زنان پناهنده ایرانی ممکن است در دسترسی به خدمات بهداشتی و آموزشی کافی برای خود و فرزندانشان در کشور میزبان با مشکلاتی مواجه شوند. موانع زبانی و تفاوت‌های فرهنگی می‌تواند چالش‌های بیشتری را در دسترسی به این خدمات ضروری ایجاد کند.
یکپارچگی اجتماعی-اقتصادی: فرصت های اقتصادی و چشم انداز شغلی می تواند برای پناهندگان، از جمله زنان ایرانی، در کشور میزبانشان محدود شود. موانع زبانی، عدم به رسمیت شناختن مدارک تحصیلی، و تبعیض می تواند مانع از توانایی آنها برای تضمین شغل معنادار و دستیابی به ثبات مالی شود.
بهزیستی روانی اجتماعی: آوارگی اجباری و چالش های مرتبط با درخواست پناهندگی می تواند تأثیر قابل توجهی بر سلامت روان و رفاه زنان پناهنده ایرانی داشته باشد. آنها ممکن است برای رسیدگی به تروما، اضطراب و افسردگی به حمایت تخصصی و خدمات سلامت روان نیاز داشته باشند.
توجه به این نکته ضروری است که تجارب و نیازهای زنان پناهنده ایرانی بسته به شرایط فردی مانند سن، تحصیلات، مهارت ها و شبکه های حمایتی می تواند به طور قابل توجهی متفاوت باشد. سازمان‌ها و آژانس‌هایی که در حمایت و کمک به پناهندگان تخصص دارند، مانند کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد (UNHCR) و سازمان‌های غیردولتی محلی، اغلب برای رسیدگی به این چالش‌ها و تضمین حمایت و رفاه زنان پناهنده ایرانی و خانواده‌هایشان حمایت می‌کنند.
*این گزارش خبری با حمایت روزنامه نگاران برای حقوق بشر «JHR» تهیه شده است.
شما باید داخل شوید برای نوشتن دیدگاه.