دیگر آزاری و شکنجه ی مظلومان و بی پناهان هنر نیست، مردانگی نیست، عزت نیست بلکه عین زبونی و کمال ذلت است.
آن هایی که مردم آزاری می کنند و امنیت بندگان خدا را سلب می نمایند، باید بدانند که کارشان با خداوند دشوار است و لحظه ی فرا خواهد رسید که از جنایت ها، ظلم ها و نامردی هایی که مرتکب شده اند، به تفصیل جواب خواهند داد. آری، روزی کارنامه ی ننگین آن ها گشوده می شود و هرچه در آن هست، مورد محاسبه ی دقیق و موشگافانه قرار می گیرد.
برای این که چشم ها باز شوند و همه بدانیم که ظلم در حق دیگران چه پیامدی دارد، بیایید با هم این حدیث مبارک را که ام المؤمین عایشه ی صدیقه آن را از پیامبر اکرم(ص) روایت می کند، با هم مطالعه نماییم،آن حضرت می فرماد: پرونده های بندگان در نزد خداوند(در روز قیامت) با سه حالت گشوده می شوند، یکی پرونده ای است که خدای متعال به آن اهمیتی نمی دهد، دومی پرونده ای است که ریز و درشت آن مو به مو، مورد محاسبه قرار می گیرد، سومی پرونده ای است که هرگز خداوند چیزی از آن را نمی بخشد.
پرونده ی که خداوند چیزی از آن را نمی بخشد، شرک بالله است که الله متعال می فرماید:”إِنَّهُ مَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدْ حَرَّمَ اللَّهُ عَلَيْهِ الْجَنَّةَ” اما، پرونده ی که خداوند به آن اهمیتی نمی دهد، ستمی است که بنده در حق نفس اش میان خود و پروردگارش انجام داده است، مثل این که روزه ای را نگرفته و نمازی را نخوانده است، هر آینه خداوند این کار ها را می بخشد و از سر آن ها ان شاء الله که می گذرد.
اما، پرونده ای که خداوند هیچ چیز آن را فرو نمی گذارد و بلکه ذره ذره ی آن را مورد محاسبه قرار می دهد، ستم هایی اند که بندگان در حق یک دیگر مرتکب شده اند، برای همچو مواردی بدون شک قصاص برپا خواهد شد.” در روایتی دیگری حضرت پیامبر اکرم (ص) در رابطه به آن هایی که مورد ستم قرار می گیرند می فرماید:”و دعوةُ المظلومِ تُحمَلُ على الغَمامِ، وتُفتَحُ لها أبوابُ السَّمواتِ، ويقولُ الرَّبُّ تبارَك وتعالى: وعِزَّتي لَأنصُرَنَّكِ ولو بعدَ حِينٍ” دعای مظلوم بر ابرها کشیده می شود و در های آسمان بر روی آن گشوده می شود و خداوند تبارک و تعالی می گوید: به عزتم قسم یاد می کنم که حتما تو (ی مظلوم) را هرچند اندکی دیر اما، یاری خواهم کرد.
این هشدار و بیدار باش فرستاده ی خدا و خاتم انبیاء است. اگر شما بر روی کسی سیلی می زنید یقین داشته باشید که بر روی تان سیلی می خورید و اگر جان انسان و خانواده ی بی پناهی را با هر بهانه ای به درد می آورید، خوب بدانید لحظه ی فرا خواهد رسید که تازیانه ی خشم و قصاص الهی بر جسم و جان تان، فرو خواهد آمد و شما آن گاه هیچ حامی و فریاد رسی نخواهید داشت.
اگر این سخن پیامبر را درست می دانید و از خداوند واقعاً می ترسید، دیر نکنید و کار امروز را به فردا نگذارید و بلکه همین لحظه که فرصتی دارید، وضو بگیرید و دو رکعت نماز شکرانه ادا نمایید و تن آلوده به گناه خود را با زلال توبه ی نصوح و صادقانه، بشویید و دست از جنایت بردارید و فراتر از آن، از همه ی آن هایی که از دست و زبان شما آزار و رنج دیده اند، معذرت بخواهید و حقوق شان را اعاده کنید و رضایت شان را به دست بیاورید و والله این کوتاه ترین راه برای نجات شما از عذاب خداست و اما، اگر باور ندارید و بلکه آن چه را در این جا می خوانید افسانه می دانید، وای بر حال تان که خداوند می فرماید:” وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّن ذُكِّرَ بِآيَاتِ رَبِّهِ ثُمَّ أَعْرَضَ عَنْهَا إِنَّا مِنَ الْمُجْرِمِينَ مُنتَقِمُونَ” سجده/22، و کیست ستم کار تر از کسی که به آیات پروردگارش پند داده شود و سپس از آن ها روی برگرداند، ما قطعاً از جنایت کاران انتقام می گیریم. در همین سیاق باز می فرماید:” وَلَا تَحْسَبَنَّ اللَّهَ غَافِلًا عَمَّا يَعْمَلُ الظَّالِمُونَ إِنَّمَا يُؤَخِّرُهُمْ لِيَوْمٍ تَشْخَصُ فِيهِ الْأَبْصَارُ” و گمان مبر که خداوند از آن چه ظالمان انجام می دهند غافل است(نخیر، چنین نیست) بلکه محاسبه و کیفر آن ها را به روزی واگذار می کند که چشم ها در آن ( از ترس و وحشت) از حرکت باز می مانند.
