طالبان، فطرتاً برای رسیدن به نا ممکن ها، آمادۀ راه اندازی یک حمام خون به کمک امریکا و پاکستان شده اند.
اهداف و مرام تعریف شده و قابل اجرای طالب، با وصف آن که امریکا و کل جهان درپشت شان ایستاده باشند، قابل تطبیق نیست. 60 یا 70 هزار طالب درجنگ برای بقا، دربرابر میلیون ها تن ضد طالب، بلعیده می شوند.
این را پاکستان و امریکا از نظر دور نمی دارند. امریکا و جهان خود شان با زنده گی نمی جنگند؛ اما طالبان را اجیر کرده اند که برای اهداف ملی آن ها، در زمین افغانستان برای دسترسی به ناممکن ها بجنگند.
فشار جدی امریکا برای رهایی هفت هزار طالب دیگر درحال افزایش است و با رهبران سیاسی مخالف غنی مشورت های شان دوام دارد.
امریکایی ها به دیگرکشورها سفارش کرده اند که دپلومات های خود خارج کنند. چون برنامه دارند و باید طالبان را در محور قدرت مستقر سازند.
اگر ایرانی ها چراغی سبزی روشن کرده باشند ( چون مذاکرات حساس دروین کماکان به سوی یک توافق قریب الوقوع جلو می رود) مؤقتاً فشارطالبان منجر به استعفا یا دستگیری اشرف غنی و تشکیل حکومت عبوری خواهد شد؛ اما اگر رویارویی ایران و امریکا مسیردیگری بگیرد، برنامه آوردن طالبان با شکست های خونباری مواجه شدنی است.
اگر این پلان به جایی نرسد، بی هیچ تردیدی نیروهای ویژۀ امریکا دو باره به سوی افغانستان دیسانت خواهند شد.
