احمد ظاهر به عنوان هنرمندی که نه تنها در افغانستان از محبوبیت بی‌نظیری برخوردار است بلکه در ایران و تاجیکستان نیز آهنگ‌هایش بازخوانی می‌شود و به عنوان یک هنرمند شناخته شده است.
احمد ظاهر در دهه‌های ۵۰ و ۶۰ خورشیدی به عنوان یک هنرمند برجسته درخشید. از او با عنوان «محبوب‌ترین خوانندهٔ تاریخ افغانستان» یاد می‌شود که در عمر کوتاه خود بیشتر از سی و سه آلبوم منتشر کرد و در سالروز تولد۳۳ سالگی‌اش در سانحه‌ای «مشکوک» در تونل سالنگ، درگذشت.
علاقه‌مندان این هنرمند می‌گویند که از طریق کارهای او با شاعران برجسته‌ی ادبیات فارسی آشنا شده‌‌اند. احمد ظاهر در کارهای خود از ترانه‌های شاعران شاخص همچون مولانا بلخی، خیام، سعدی، حافظ، سیمین بهبهانی و فروغ فرخزاد استفاده می‌کرد.
اکثریت هنرمندان افغانستان پس از احمد ظاهر به بازخوانی کارهای او پرداخته‌اند، کاری که به نظر می‌رسد پیوند احمد ظاهر با نسل امروز را بیش از پیش تقویت کرده و نسل امروز او را همچنان شایسته‌ی عنوان «محبوب‌ترین خوانندهٔ تاریخ افغانستان» می‌دانند.
احمد ظاهر نه تنها در میان شنوندگان و شیفتگان عام موسیقی از محبوبیت خاصی برخوردار است بلکه سایر اقشار جامعه نیز او را دوست دارند و صدایش را گرامی می‌دارند. به ویژه صدای احمد ظاهر در گردهمایی‌های شاعران و نویسندگان مقبول طبع همگان واقع می‌شود.
گزینش ترانه‌های ماندگار، علاقه‌مندی احمد ظاهر به شاعران خوب، صدای دلنشین و محبوبیتی که تمام اقشار جامعه را شیفته‌ی خود ساخته است از ویژه‌گی‌های این هنرمند است.
