مخالفان طالبان پس از چهار سال یأس، به آینده امیدوار شدهاند
فضای سیاسی جدید در منطقه باعث شده مخالفان طالبان از یأس مطلق به امید محتاطانه گذار کنند؛ امیدی که هرچند واقعی اما شکننده و وابسته به تحولات منطقهای و جهانی است.
به گزارش رامین مظهر، روزنامهنگار، تحولات اخیر منطقهای باعث ایجاد امیدواری در میان مخالفان طالبان شده است. برخلاف یکونیم سال پیش که کشورهای منطقه و جهانی با خوشبینی با طالبان تعامل میکردند و حتی اپوزیسیون افغانستان از نشست دوحه حذف شد، اکنون فضای سیاسی نسبیاً تغییر کرده است.
سه عامل اصلی این امیدواری عبارتاند از: ناکامیهای عملی طالبان در اداره کشور، افزایش نگرانی دولتهای منطقه و ضرورت پاسخ به خواستههای مشروع مردم افغانستان. حنیف اتمر، وزیر خارجه پیشین افغانستان، تأکید کرد که این عوامل یک «نیروی محرکه جدید» ایجاد کردهاند.
ایران با تشویق سه جریان عمده مخالف طالبان به انتشار بیانیهای مشترک و میزبانی نشست منطقهای با حضور نمایندگان پاکستان، تاجیکستان، اوزبیکستان، ترکمنستان، چین و روسیه، نقش کلیدی ایفا کرده است. ایران خواستار راهحل سیاسی و تشکیل حکومت فراگیر است، نه براندازی طالبان.
پاکستان نیز با تغییر موضع، صراحتاً از «تغییر رژیم» سخن میگوید و تماسهای خود با مخالفان طالبان را افزایش داده است. با این حال، هنوز حمایت لجستیکی یا نظامی عملی ارائه نداده است.
سایر کشورهای منطقه مانند تاجیکستان (حامی غیررسمی مقاومت)، روسیه (بهرسمیتشناسنده طالبان اما خواستار حکومت فراگیر)، چین (نگران امنیت مرزها) و کشورهای غربی (عمدتاً متمرکز بر انتقادات حقوق بشری) نیز نگرانیهای مشترکی دارند اما تمایلی به مشارکت در پروژه تغییر رژیم نشان نمیدهند.
مخالفان طالبان خواستار آغاز مذاکرات صلح زیر نظر سازمان ملل و تشکیل حکومت همهشمول شدهاند، اما طالبان تاکنون پاسخی مثبت ندادهاند. موفقیت این تلاشها به همکاری منطقهای، تمکین طالبان و حمایت عملی جهانی بستگی دارد.
