نامهٔ سرگشاده شاکر حیات به عبدالطیف پدرام دربارهٔ قانون اساسی جمهوری فدرال افغانستان
شاکر حیات در نامه‌ای سرگشاده به جناب عبدالطیف پدرام، مسودهٔ قانون اساسی جمهوری فدرال افغانستان را مورد نقد قرار داده و به نکات تناقض‌آمیز در مواضع پدرام در خصوص هویت و نام کشور اشاره کرده است.
در تاریخ اخیر، مسودهٔ قانون اساسی جمهوری فدرال افغانستان منتشر شده که حاکی از انتخاب نام «افغانستان» به عنوان نام کشور و واژه «افغانستانی» به عنوان هویت سیاسی تمام مردم است. شاکر حیات در نامه‌ای سرگشاده به عبدالطیف پدرام، به نقد این موارد و تناقضات موجود در تاریخچهٔ ادعاهای وی دربارهٔ خراسان‌خواهی پرداخته است.
شاکر حیات در نامهٔ خود به آقای پدرام به سه نکته جالب در مسودهٔ قانون اساسی اشاره کرده و می‌نویسد:
- نام کشور: در بیش از ۴۰ مورد از واژه «افغانستان» در قانون اساسی فدرال استفاده شده که نشان‌دهنده خصوصیت نام کشور است. این نام به عنوان معرف کشور و تنظیم‌کننده قدرت و آزادی‌های ملت به کار رفته و بر این اساس، انتخاب نام «قانون اساسی جمهوری فدرال افغانستان» تأیید کننده این امر است.
-
هویت سیاسی: در بند ۲ ماده ۶، تصریح شده که به هر فرد شهروندان افغانستان «افغانستانی» اطلاق می‌شود. شاکر حیات با یادآوری مخالفت‌های گذشته پدرام با این هویت، از او می‌پرسد که با کدام منطق می‌تواند همچنان هویت خراسانی را مطرح کند.
-
تشکیل ایالات: حیات همچنین به ادعاهای پدرام دربارهٔ تشکیل ایالاتی مانند ترکستان، هزارستان و کابلستان اشاره می‌کند و به عدم تمایل برای ثبت این موارد در قانون اساسی انتقاد می‌کند.
-
مخالفت با قانون اساسی ۱۳۸۲: حیات معترض است که پدرام همواره با قانون اساسی مصوب سال ۱۳۸۲ مخالفت کرده، در حالی که اکثر مواد قانون اساسی فدرال بر مبنای همان قانون بنیاد شده است.
شاکر حیات در انتهای نامه به پدرام یادآوری می‌کند که او با تهیه متن قانون اساسی فدرال، به نوعی دست و پای خود را بسته است و به کنش‌هایی همچون تعدیل و تفسیر بجای تغییر قوانین، مجبور خواهد شد.
به این خاطر، او از پدرام می‌پرسد که چه پاسخی به انتقادات گذشته‌اش درباره نام «افغانستان» و کسانی دارد که از آن حرف می‌زنند.
